Team Zaanlander veroorzaakt onrust in olympisch kamp
Voorafgaand aan de Spelen bracht Team Zaanlander een documentaire uit die een inkijkje gaf achter de schermen. De laatste aflevering van de serie leverde een hoop commotie op, waardoor het de eerste dagen in China niet ging over het ijsstadion of de fitheid van de schaatsers, maar vooral over de relatie tussen Irene Schouten en Ireen Wüst. Met name coach Arjan Samplonius uitte in de documentaire over zijn ploeg kritiek op de recordkampioene van Team Reggeborgh.
Zelf was hij zich van geen kwaad bewust en vond hij het probleem, dat gecreëerd werd door de media, weinig voorstellen. Technisch directeur Maurits Hendriks en bondscoach Jan Coopmans deelden deze mening niet en, eenmaal aangekomen in China, wilden ze om de tafel zitten om de situatie uit te praten. De hoofdrolspeelsters Ireen en Irene leken zich niet druk te maken om de ontstane situatie en focusten zich al snel weer op het schaatsen.
Wüst voltooit haar olympische missie
In China reed Wüst op 'haar' 1500 meter in één minuut, 53 seconden en 28 honderdsten naar de finish. De snelste tijd tot dan toe, maar het grootste gevaar zat in de slotrit: Miho Takagi. De Japanse was het hele seizoen net iets beter en won alle wereldbekers waar ze aan de start stond. Wüst kent echter als geen ander de kunst van het pieken. De Nederlandse koningin van de Spelen wist ook nu weer de perfecte rit te rijden op het juiste moment, waar niemand aan kon tippen. Takagi strandde op vier tienden.
"Het daalt nu pas langzaam in wat ik eigenlijk gedaan heb", realiseerde Wüst zich voor de camera. "Voor de vijfde Spelen op een rij goud en het zesde goud in totaal. Dat doe je als 19-jarig broekie in Turijn schreeuwend voor de camera en nu weer zestien jaar later nog een keer op je 35e. Ongelooflijk. Dit is uniek. Het was weer een toprace op het juiste moment. Je gaat vanbinnen helemaal kapot van de spanning. Als het dan weer lukt..., dit slaat helemaal nergens op. Niet normaal." Later gaf ze een uitgebreider interview, waarin ze sprak over haar zenuwen, haar coaches en haar (overleden) vriendin Paulien.
De pech van Japan
Jarenlang train je met je sporters, zodat ze de beste versie van zichzelf kunnen laten zien op de Olympische Spelen. Hoe machteloos zou Johan de Wit zich gevoeld moeten hebben toen hij tijdens het belangrijkste toernooi zat opgesloten in zijn eigen hotelkamer. Door een positieve coronatest mocht hij niet langs de baan staan. In november was er al sprake van een corona-uitbraak in de Japanse ploeg, toen vier schaatsers en zes stafleden besmet waren geraakt.
Na dertien dagen mocht De Wit weer uit quarantaine, maar de pech bleef hem en het Japanse kamp achtervolgen. Op zowel de ploegenachtervolging als de mass start ging Nana Takagi onderuit. Vooral de val in de finale van de team pursuit had grote gevolgen, omdat zo een gouden medaille vergeten kon worden. Tegen Canada moest genoegen genomen worden met het zilver. Toch kreeg het toernooi nog glans voor De Wit, toen Miho Takagi, het zusje van Nana, olympisch kampioene werd op de 1000 meter. De coach is inmiddels bedankt voor bewezen diensten en Nana Takagi heeft een punt achter haar carrière gezet.
Van der Poel zorgt voor commotie
De Zweed Nils van der Poel heeft na zijn olympische gouden medaille op de 5000 meter voor flink wat commotie gezorgd in de schaatswereld. Op een persconferentie uitte hij forse kritiek op de Nederlandse équipe voor het beïnvloeden van ijsmeester Mark Messer om goed ijs te krijgen. De lobby betitelde hij als corruptie, onethisch en immoreel, en hij trok de vergelijking met dopinggebruik. Van der Poel deed deze uitspraken naar aanleiding van een artikel op deze website, waarin bewegingswetenschapper Sander van Ginkel uitlegde hoe hij de ijstemperatuur in de gaten houdt en zijn kennis deelde met Messer.
De KNSB liet in een reactie weten dat gesprekken tussen wetenschappers, coaches en ijsmeesters al jaren plaatshebben en dat de woorden in het artikel ongelukkig overkwamen. De Nederlandse schaatsers haalden hun schouders op en wilden liever over de wedstrijden praten. De Zweed liet zich niet afleiden door de mediastorm en na zijn succes op de 5000 meter veroverde de superieure hardrijder ook het goud op de 10.000 meter in een nieuw wereldrecord.
Schouten is de koningin van de Spelen
Al het hele seizoen verandert alles wat Irene Schouten aanraakt in goud. De druk was daarom des te hoger tijdens de Olympische Spelen om haar status waar te maken en meerdere olympische titels te pakken. Ondanks dat iedereen verwachtte dat zij met minimaal drie gouden medailles terug zou keren uit China, ging de nuchtere West-Frieze schaatsster niet ten onder aan de druk. Met een fabuleuze 3000 meter, een nationaal record op de 5000 meter en haar sterke sprint op de mass start was ze de beste atlete namens Nederland op de Winterspelen. Daarnaast hielp ze de ploegenachtervolging aan een bronzen medaille. Ze bekroonde haar seizoen met de wereldtitel op de WK Allround.
Teamonderdelen stellen teleur
Sven Kramer en Marcel Bosker waren toegevoegd aan de olympische selectie, omdat zij van meerwaarde zouden zijn op de ploegenachtervolging, een onderdeel waar Nederland een aanzienlijke kans zou maken op een gouden medaille. Deze missie eindigde voortijdig, toen het trio Kramer, Bosker en Patrick Roest al in de halve finale werd uitgeschakeld. De strijd om de het brons werd vervolgens verloren van de Verenigde Staten. De Nederlandse vrouwen lukte het wel om een medaille te pakken, zij moesten zich tevreden stellen met het brons. Wat de reden was voor de tegenvallende resultaten? De andere teams waren beter en er moest meer getraind worden op het onderdeel, wilde Nederland in de toekomst beter scoren, aldus Schouten.
In het team van de mannen bij de mass start, bestaande uit Jorrit Bergsma en Sven Kramer, had Jillert Anema weinig vertrouwen en de twee rijders zelf overigens ook. Kramer miste ervaring op het onderdeel en een echte afmaker zou ontbreken. Ondanks wat speldenprikjes speelden de Nederlanders inderdaad geen serieuze rol in de wedstrijd, waar Swings als eerste over de finish kwam. Kramer besloot zijn laatste olympische wedstrijd lachend als zestiende, Bergsma zag zijn naam terug op de negende stek. Irene Schouten wist met haar goud op de mass start de eer te redden voor ons land.
WK Allround & Sprint besmet met corona
De WK Allround & Sprint in Hamar kenden vele afzeggingen. Niet alleen door de oorlog in Oost-Europa, maar ook door positieve testuitslagen van rijders en begeleiders. Zo moest de klassementsleider na één dag sprinten, Laurent Dubreuil, noodgedwongen de strijd staken om terug te keren naar zijn hotelkamer. Het toernooi ging verder zonder de grote titelfavoriet. Patrick Roest testte vlak na het evenement positief, maar moest tijdens de slotafstand waarschijnlijk al gevoeld hebben dat hij fysiek niet in orde was. Op de tien kilometer zag hij een voorsprong van 21 seconden als sneeuw voor de zon verdwijnen en de wereldtitel glipte uit zijn vingers.
Roest was niet de enige rijder bij Jumbo-Visma die last had van de ziekte. Voor het toernooi kreeg Marcel Bosker al te kampen met een coronabesmetting, waardoor het nog maar de vraag was of hij in Noorwegen van start zou mogen. Gelukkig voor hem bleek hij op tijd weer hersteld, waardoor de allrounder - met een fysieke achterstand - kon rijden in Noorwegen. Ook coach Jac Orie, Beau Snellink en reserve Kars Jansman raakten besmet, zij mochten niet coachen of deelnemen in Hamar.
Afscheid van twee legendes
Het seizoen 2021/2022 zal de boeken ingaan als het seizoen waarin we afscheid namen van twee iconen in de schaatssport. Sven Kramer en Ireen Wüst wonnen de afgelopen zestien jaar bijna alles wat er te winnen viel. Ze bepaalden het schaatslandschap en lieten hun voetafdruk na. Inmiddels staat hun opvolging klaar en zal de schaatssport het zonder zijn grootheden moeten doen. In een vol Thialf kregen ze afgelopen maart een eerbetoon tijdens de World Cup Finale, waarbij onthuld werd dat ze beiden een bocht in de schaatstempel krijgen.
