Van de hemel naar de kelder. Letterlijk hè, want alle schaatsers die uit de Ice Ribbon gingen na de training of een race, verlieten de baan via de onderste verdieping. Kramer (35) behoorde tot de sportfamilie van de 24e Spelen, als een anoniem presterende atleet. Dat wilde hij absoluut niet op de laatste reünie van de beste schaatsers, maar dat heeft hij wel voelen aankomen. Zijn loopbaan eindigde in de kelder. Zestiende en laatste op de mass start, nog een minuut of tien wat babbelen met de vaderlandse pers en terug naar het atletendorp.
“Het is goed geweest. Een lange rit met ups en downs. Ik ben er trots op en kijk terug op een moeilijk slotjaar. Het is überhaupt lastig geweest om hier te geraken. Natuurlijk had ik graag de lijn van eind december, toen ik me plaatste voor de Spelen, hier doorgetrokken. Dat is niet gelukt. Hier gelden de wetten van de topsport, die zijn meedogenloos. Er wordt op niemand gewacht, evenmin op mij.” Dat gold trouwens ook voor de mass start waarin hij twee keer tijdens de finale vergeefs iets probeerde te forceren en vervolgens uitbolde tot op de streep. “Als ik een jongen van achttien zou zijn geweest, had ik de hele boel hier verbouwd. Nu ben ik 35 en denk ik: maandag lekker terug naar huis met het vliegtuig. Een lange reis, maar dat is het schaatsen ook geweest. Ik heb ’m met plezier gemaakt.”
Geen weemoed of natte ogen bij Kramer. Orie had ook geen nostalgische gevoelens in de slotronden van een race waar zijn kopman sowieso weinig had te zoeken. “ik had een ander gevoel bij de laatste rondjes van zijn vijf kilometer, dat was veel meer zijn ding. Het staat vast dat we iemand van zo’n statuur zullen missen. Hij zal z’n stem heus nog laten horen, daar ben ik niet bang voor. Misschien is in de toekomst een rol als chef de mission iets voor hem. Met zijn ervaring kan hij wel een keer zijn stempel drukken. Ik heb van Sven genoten, van zijn humor, van zijn zo nu en dan recalcitrante gedrag. Hij heeft me verbaasd door zijn veerkracht, het steeds willen knokken en daarbij álles opzijzetten. Ik vond dat geweldig. Groot respect.”
