Er zijn filmpjes van Joël die als 3-jarig jongetje al rondom de baan skatet terwijl zijn broers wedstrijden rijden. Wielen, frames, skeelerschoenen; alles wat met inlineskaten te maken heeft, ligt 's zomers vaak op de vloer van het ouderlijk huis in Staphorst. "Toen Joël net kon lopen, deed hij de skeelers van Christian aan en ging hij langs de bank skeeleren", vertelt Jurrian. "Ja, hij kon zowat eerder skeeleren dan lopen", lacht Christian. "Ik keek ook al van jongs af aan alle wedstrijden van mijn broers en dan wil je zelf ook op dat niveau rijden. Zo is het bij iedereen gegaan."
Dat wil zeggen, bij de vier broers is het zo gegaan. De drie zussen hebben het inlineskaten wel geprobeerd en ook wat wedstrijden gereden, maar zij hadden het na een tijdje wel weer gezien. De liefde voor het inlineskaten is begonnen bij Jurrian. Staphorst is altijd een skeelerdorp geweest en bij de lokale vereniging wilde hoofdtrainer Lukas Kin meer jeugd betrekken bij de sport. Op de basisschool vroeg Kin of er kinderen geïnteresseerd waren in skeelertrainingen en de toen 10-jarige Jurrian legde die vraag enthousiast neer bij zijn ouders.
"Er was een trainingsgroepje en daar ben ik begonnen", zegt de oudste broer. Al gauw reed Jurrian, die duidelijk talent had, zijn eerste wedstrijden op vrijdagavond in Heerde. Daarna volgde de landelijke competitie en kwamen zijn drie broers hem achterna. Inmiddels is de familie Haasjes al bijna twintig jaar langs de skeelerbaan te vinden. Vader Henk heeft ook geskeelerd, maar alleen recreatief. Moeder Margje kijkt vooral uit naar de winter. "Zij gaat altijd schaatsen als er natuurijs ligt", vertelt Jurrian met een glimlach. "Dan heeft ze klederdracht aan, waarmee ze vaak in de krant komt."
Spelletje
Hoewel vader en moeder van huis uit grote schaatsliefhebbers zijn, is het nogal een onderneming om met zeven kinderen iedere keer naar de ijsbaan te moeten. "Skeeleren kun je altijd en overal doen", zegt Jurrian. "Ik vond skeeleren ook veel leuker dan langebaanschaatsen." Als eerste opvolger trad Ronald in de voetsporen van Jurrian. Maar toen Ronald in 2011 net bij de kadetten reed, besloot Jurrian op zijn negentiende te stoppen met inlineskaten. Hij had er niet meer zoveel zin in, en plezier hebben is het belangrijkste voor de Haasjes.
"Wat dat betreft zijn we geen echte topsportfamilie. Vanuit het geloof ook niet", zegt Ronald. Aan de keukentafel gaat het ook niet alleen maar over skeeleren. Christian: "Je bent al zoveel met de sport bezig en anders word je daar op een gegeven moment ook dol van." Joël: "Pappa en mamma boeit het ook niet heel veel." Jurrian lacht: "Het maakt ze niet uit of je tiende wordt of wint. Ze vinden het gewoon hartstikke leuk wat wij doen."
"Het is mooi om op dit niveau te mogen en kunnen sporten. Af en toe een prijsje pakken", zegt Ronald. "Ik heb ook wel een aantal keer gedacht: ik stop ermee. Ik heb nog een jaar gewerkt als stratenmaker en toen was het ook best zwaar. Uiteindelijk vind ik de sport toch te mooi en ben ik gelukkig gewoon doorgegaan. Het allermooiste aan inlineskaten is het spelletje. Je hoeft niet altijd de sterkste te zijn om te winnen. Op de piste zijn de afvalkoersen echt mijn ding: proberen zoveel mogelijk van voren te zitten, zo min mogelijk op kop en uiteindelijk als eerste de finish bereiken."
Het feit dat Ronald en Christian 'hartstikke goed' presteerden en in de landelijke competitie sinds een paar jaar samen hun koersen rijden (senioren en junioren rijden bij elkaar, red.), inspireerde Jurrian om toch weer de skeelers aan te trekken. Inmiddels getrouwd en vader geworden begon hij in 2018 weer met trainen. "Ik dacht: ik ga wel weer een regionale wedstrijd rijden, dat ging zo goed en uiteindelijk ben ik nu weer volop bezig." Op de KNSB Inline Cup in Purmerend won Jurrian twee weken geleden de puntenkoers, mede dankzij goed samenspel van Team Konvi. Het was zijn eerste overwinning sinds zijn terugkeer op het hoogste niveau.
Eigen plan
"Ik vind het ontzettend mooi om samen te rijden", zegt Ronald. "Je gunt jouw familie eigenlijk net zoveel als jezelf. Of de ene wint of de ander, dat maakt voor mij niet zoveel uit. Hopelijk over vijf jaar als Joël senior is, hebben we er vier in hetzelfde pak als we dan allemaal nog skeeleren. Je hebt altijd een bekend groepje om je heen en dat is wel fijn."
In de winter trekken de drie broers wel hun eigen plan met het marathonschaatsen. Ronald begint aan zijn tweede jaar bij Team Bouwselect, Christian (Team Sprog) en Jurrian (Skateforce) rijden in het beloftenpeloton. Joël schaatst op vrijdagavond tijdens het publieksuur in Thialf en dan rijdt hij als klein ventje 'die oude mannetjes' allemaal los. "Die mannetjes vinden dat ook wel leuk", weet Jurrian.
Bij het inlineskaten is het traject van pupil tot en met senior weer opnieuw begonnen met Joël. Als kadet staat hij komend weekeinde voor het eerst aan de start van het Daikin NK Inlineskaten Baan/Weg. Het viertal is misschien wel het bijzonderste stel dat straks in Heerenveen rondrijdt. In het skeeleren en schaatsen komt het uiteraard vaker voor dat broers en zussen samen de sport beleven, maar vier jongens uit een gezin - net als de gebroeders Schipper - is uitzonderlijk.
"Zij zeggen altijd dat iedereen Nederlands kampioen is, behalve ik", vertelt de jongste terwijl hij naar zijn broers kijkt. "In het eerste jaar dat wij een NK mochten rijden, zijn we alle drie kampioen geworden", grijnst Christian. "We roepen al jaren dat Joël straks een keus heeft: een nationale titel behalen, haha." "Dat wordt nog wat", lacht Joël. "Of ik opkijk tegen mijn broers? Ja, tuurlijk. Zij hebben veel NK-medailles en dat wil ik ook graag."
Goud pakken
Voor de drie oudere broers is het doel duidelijk voor dit NK Baan/Weg: goud pakken met de ploeg. Naast Jurrian, Ronald en Christian rijdt Marthijn Mulder ook voor Team Konvi. "Dit is mijn laatste seizoen als junior", zegt Christian, "en we hebben een apart klassement, maar er zijn dit jaar voor het eerst alleen eindklassementen en geen losse titels voor junioren. De wedstrijd op zondag telt daar ook voor mee, dus voor die NK-titel maak ik al geen kans. Ik ga gewoon mijn best doen om de ploeg te helpen. De afgelopen wedstrijden hebben we bewezen dat we een sterk team zijn."
De zondag blijft een lastig punt voor het christelijke gezin uit Staphorst. Op deze rustdag gaat de gemeenschap naar de kerk, maar blijft men voor de rest thuis en er wordt niet gesport. Het levert weleens verhitte discussies op, maar de (thuiswonende) broers respecteren de regels die zij van huis uit meekrijgen. Vorige zomer sloeg Christian de twee zondagen over op de WK Inlineskaten in Barcelona en in februari startte Ronald niet op de Grand Prix-finale in het Zweedse Luleå. Soms is het lastig uit te leggen aan buitenstaanders, maar de broers proberen altijd van meet af aan duidelijk te zijn.
Voor de broers Haasjes is het hoofddoel van dit aangepaste zomerseizoen het Daikin NK Inlineskaten Marathon op het Circuit Zandvoort. Op 29 augustus verschijnt er een flink peloton aan de start, de teller staat op 93 deelnemers en de inschrijving sluit aanstaande zaterdag. "Dat is mijn laatste kans op een juniorentitel", zegt Christian. "Ik ben twee jaar op rij tweede geworden, en ze zeggen dat drie keer scheepsrecht is, haha. Maar er zijn veel goede junioren, dus we gaan het zien."
Ronald heeft in overleg met zijn schaatscoach iets andere trainingen gedaan dan zijn teamgenoten, om zo te kunnen pieken op het NK Marathon. "Het doel is om die marathontitel te pakken, maar dat klinkt makkelijker dan het is", lacht hij. "Ik wil het mannen als Crispijn (Ariëns) en Gary (Hekman) natuurlijk wel lastig proberen te maken. Ik denk dat het een zware koers wordt en dat ligt mij wel. Ik heb er zin in! Vooral met zo'n groot peloton aan de start."
