De 83-jarige Symen Kalsbeek uit Leeuwarden is een échte schaatsliefhebber en heeft, zo vertelt hij op rustige toon, al een hele geschiedenis achter zich. "Ik heb vroeger altijd op de langebaan geschaatst. Drie keer heb ik de Elfstedentocht gereden, waaronder die barre tocht in 1947. Dat was in de tijd van Jeen van den Berg. Wij zijn van dezelfde leeftijd."
Als veehouder kreeg zijn boerenbedrijf op een gegeven moment voorrang en dus legde Symen Kalsbeek zijn schaatsen aan de kant. Maar daarmee verdween hij niet van de ijsbaan. Na verschillende bestuurlijke functies te hebben bekleed, is hij zelfs op zijn respectabele leeftijd ook nu nog altijd actief als adviseur en jurylid.
Hoe heeft men u voor vrijwilligerswerk binnen de schaatssport gevraagd?
"Dat gebeurde toen de kinderen al wat groter waren. Ik werd gevraagd voor het bestuur van IJsclub Lyts Begjin in Hempens. Daar ben ik 10 jaar voorzitter van geweest. Een jaar later werd ik als bestuurslid gekozen bij IJsclub Tjallinga in Huizum en dat heb ik tot vijf jaar geleden gedaan."
Waar heeft u zich zoal mee beziggehouden?
"Tijdens mijn periode bij ijsclub Tjallinga kwam er een ijshal in Leeuwarden en daar ben ik met het hele shorttrack gebeuren begonnen. Als bestuurslid van de Bond van IJsclubs, het gewest Fryslân, waar ik ook 27 jaar deel van heb uitgemaakt, was ik een aantal jaar daarvoor eens uitgenodigd voor het NK kunstrijden in Amsterdam. Daar werd in de pauzes een demonstratie shorttrack gegeven en ik was gelijk verkocht.
Wat vindt u zo mooi aan shorttrack?
"De snelheid en het goede technische schaatsen. Met shorttrack moet je je hoofd erbij houden anders kom je niet zover. Het is die combinatie tussen techniek en tactiek."
En u bent altijd bij het shorttrack gebleven?
"Ja. Van het een kwam het ander. Ik heb de landelijke TC shorttrack gevraagd naar Leeuwarden te komen, want in het begin wisten we zelf natuurlijk niks van shorttrack. Ze moesten even komen voordoen hoe dat precies ging. Vanaf dat moment ben ik 25 jaar voorzitter geweest van shorttrackclub Trias in Leeuwarden. Ik heb van alles beleefd en ik wilde zelf ook van alles. Maar dat was niet zo makkelijk, want ik had veel last van de langebaantrainers. Zij vonden dat shorttrack maar niks. Maar ik heb altijd gezegd: ‘Ik ga net zolang door tot ik het van de grond heb.’ Uiteindelijk werd ik zelfs gekozen voor de landelijke commissie shorttrack en zo ben ik als ploegleider bij het nationale team terechtgekomen. Ik heb de hele wereld rondgereisd. Dat was een mooie tijd, want we hadden ook toen al een goed nationaal team. Ik heb mogen meemaken dat Peter van der Velde in Saint Louis in Amerika wereldkampioen werd. Prachtig toch!"
Vrijwilligerswerk kost veel tijd.
"Ja, maar een hobby mag wat kosten. Ik rook niet en ik heb nooit gedronken. Bovendien levert het ook wat op. Je maakt nieuwe contacten. Dat is toch wel het mooiste van het werken als vrijwilliger. Toen Trias Leeuwarden het shorttrack goed onder de knie had en ook successen boekte met Boukje Keulen en Tjerk Terpstra, ontvingen we via de KNSB een fax dat ene meneer Martás van de Hongaarse schaatsbond wilde komen kijken bij de Friesland Cup (red. StarClass competitie, die op 24-26 februari a.s. voor de 30e keer wordt gehouden) om te zien hoe dat ging met shorttrack. Vanaf die tijd zijn we de grootste vrienden en word ik nog altijd voor ieder kampioenschap, langebaan of shorttrack, EK of WK, uitgenodigd om in Boedapest te komen. Zo ben ik ook laatst nog naar het EK allround geweest."
Uw bijnaam is ‘Symen Shorttrack’.
"Dat vind ik wel leuk, ja. De meeste ouderen kennen me zo nog wel, ook in Holland. Maar dat worden er wel steeds minder."
Ondanks uw leeftijd bent u nog altijd actief?
"Mijn moeder was 89 en nog van alle actualiteit op de hoogte. Je hoeft niet achter de geraniums te gaan zitten. Ik ben gelukkig nog in goede gezondheid en kan nog altijd rondeteller bij het shorttrack zijn. Mijn vrouw Jetske doet nu de laatste 15 jaar als tijd- en aankomstjury ook vrijwilligerswerk. We doen dat bij wedstrijden in Groningen, Leeuwarden en Amsterdam, maar verder komen we niet. Ik vind het wel leuk om het samen te doen, anders was ik er misschien al wel mee gestopt."
U heeft voor al uw werk verschillende onderscheidingen mogen ontvangen.
"Ik ben Erelid van de Bond van IJsclubs, Lid van Verdienste van de KNSB en Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Stuk voor stuk mooie waarderingen natuurlijk en als vrijwilliger ook wel belangrijk, maar ik denk dat mijn drie Elfsteden kruisjes mij nog het meeste doen."
U komt zelf niet meer op het ijs, maar toch hoopt u op een strenge winter.
"Dat komt doordat ik nog altijd bestuurslid van de Nieuwe Leeuwarder IJsclub, die trouwens al in 1889 is opgericht, ben. Wij organiseren slechts één wedstrijd: de historische hardrijderij voor vrouwen om de Gouden Bal. Wanneer er voldoende ijs ligt, wordt die op de Noordersingel achter de Prinsentuin, bij de Oldehove, in Leeuwarden gehouden."
Met de weersvoorspelling voor de komende periode krijgt Annamarie Thomas, winnares van de Gouden Bal in 1997, wellicht binnenkort een opvolgster. Net als Symen Kalsbeek houden we de berichten nauwlettend in de gaten.
Welke vrijwilliger wilt u graag terugzien in de 'Vrijwilliger van de Week', en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl!
