Die tijden – die haar tevens een persoonlijk record opleverden – zouden tijdens het World Cup kwalificatietoernooi goed zijn geweest voor plaatsing voor de World Cups. Op de 500 meter zou ze vijfde zijn geworden en op de 1000 meter derde. "Dat klinkt goed", zegt Schulting, die de afgelopen periode voor de World Cups shorttrack in Noord-Amerika zat, trots. "Of ik mezelf hiermee verbaasd heb? Nee, dat niet. Met shorttrack gaat het ook supergoed, dus ik weet wel wat ik in m'n benen heb."
Schulting reed de clubwedstrijd met als doel een tijd neer te zetten die nodig is om je te plaatsen voor de NK Afstanden. "Ik hoop dat ik hierdoor word aangewezen door de selectiecommissie. Ik neem aan van wel, maar je weet het maar nooit." De 21-jarige Friezin vindt dat ze ook tot dit soort tijden verplicht is om überhaupt kans te maken op het NK. "Ik wil er wel iets te zoeken hebben, ik wil niet meedoen voor de laatste plekken. Wat er gebeurt als ik een ticket pak, zie ik dan wel weer."
Voor Schulting was de wedstrijd zondag pas haar derde start sinds de terugkeer uit Noord-Amerika. Bij de eerste test (tijdens een training) ging ze meteen bij de start onderuit en kwam ze met haar knieën op het ijs terecht. "Als je het niet zo vaak doet, moet je er even inkomen", aldus Schulting, die afgelopen week voor het eerst meetrainde met Team IKO, de vlag waar ze haar langebaanwedstrijden onder zal rijden. Ze traint vaak één of twee keer per week op de langebaan.
"De start bij het langebaanschaatsen is anders dan bij het shorttrack. Maar verder heb ik niet zoveel moeite met de omschakeling hoor. In één training heb je het wel weer te pakken." Al met al is er nog genoeg ruimte voor verbetering, merkt Schulting op. "Het kan alleen maar beter, ik heb hier in ieder geval een goed gevoel aan over gehouden. Ik hoop dat de vorm tijdens een grotere wedstrijd nog beter is."
Constant
De NK Afstanden eind december heeft ze zeker in haar agenda staan, maar de focus gaat nu op de eerstvolgende wedstrijd: de World Cup shorttrack in Almaty begin december. Bij de eerste twee World Cups in Calgary en Salt Lake City stal Schulting de show door maar liefst drie gouden en drie zilveren medailles te veroveren. Een beter begin van het seizoen had Schulting zich niet kunnen wensen. Alhoewel. "Als ik goud had gepakt op de 500 meter en op de relay was het plaatje helemaal compleet geweest", stelt ze glimlachend.
Tot aan de wedstrijd in Calgary stond de teller qua aantal gouden medailles bij een World Cup nog op één. Na haar trip in Noord-Amerika is die score verdriedubbeld. In Canada won ze de 1500 meter en de 1000 meter, een week later was het opnieuw raak op de 1000 meter, de afstand waar ze ook olympisch kampioen op werd. "Dit had ik van tevoren echt niet verwacht. Ik wist dat ik goed in vorm was, maar het moet allemaal nog maar wel op zijn plek vallen. Ik was super constant, heel rustig in mijn hoofd en had veel vertrouwen. Dat resulteerde in goede resultaten."
Die rust in haar hoofd heeft voor een groot deel te maken met de olympische titel die ze afgelopen februari op grandioze wijze wist binnen te slepen. Ze kende een goede voorbereiding op het seizoen en reed snellere tijden dan het jaar ervoor. "Dat geeft vertrouwen. Zo van: als ik doe wat ik moet doen, moet het goed komen." Toch is het altijd maar de vraag hoe de rest ervoor staat internationaal gezien. "Je moet je koppie er altijd bijhouden en je volledig focussen op de volgende afstand. Natuurlijk vergeet je niet wat je gepresteerd hebt, maar je kunt de teugels niet laten vieren."
Eer
In aanloop naar het nieuwe seizoen sprak Schulting uit dat ze geen eendagsvlieg wilde zijn. Met haar prestaties in Calgary en Salt Lake City kon ze die term linea recta de prullenbak ingooien. "Maar ik wil me ook in Almaty weer laten zien", aldus een hongerige Schulting, die erkent dat ze niet meer de onbevangenheid heeft van twee jaar geleden. "Voorheen ging ik naar wereldbekers om goed te schaatsen en zag ik wel tot welk resultaat het leidde. Inmiddels ga ik naar een wereldbeker omdat ik finales wil rijden en voor de medailles wil gaan. Als het goed blijft gaan, zal er ook een tijd gaan komen dat ik alleen maar blij kan zijn met goud."
In Calgary won ze de 1500 meter met een miniem verschil ten opzichte van de Canadese Courtney Lee Sarault. Met een uiterste krachtsinspanning kreeg ze haar schaats als eerste over de streep. Toch vond ze, terugkijkend op de drie gouden races, de 1000 meter in Calgary het mooist. "Niet alleen omdat ik die met overmacht won, maar ook omdat het toch wel 'mijn' afstand is en ik hiermee liet zien van: zie je wel, ik kan het ook op een World Cup."
Door haar uitstekende prestaties merkt Schulting dat haar opponenten hun strijdwijze aan haar aanpassen. Dat vindt ze enerzijds cool, maar tegelijkertijd ook wel een beetje onwennig. "Ik vind het een eer dat ze dat doen. Maar ik moet gewoon te allen tijde scherp blijven en niet te graag willen. Ik moet er, zeker na de afgelopen World Cups, niet makkelijker over gaan denken." Het uiteindelijke doel voor dit seizoen is het EK Shorttrack in Dordrecht en later het WK in Sofia. En hoe zit het met langebaanschaatsen? "Dat weet ik nog niet. Eerst maar de World Cup in Kazachstan."
