Naam: Moniek Kleinsman
Geboorteplaats: Bentelo
Geboortedatum: 03-11-1982
Hoogtepunt: Nederlands kampioen allround
Stopte met schaatsen in: 2012
Burgerlijke staat: Woont samen met haar vriend Walter en kinderen Lucas (1) en Sem (0) in Ommen
Moniek, hoe gaat het met je?
"Het gaat heel goed, dat durf ik nu wel te zeggen! We hebben hele spannende tijden gehad met Sem. Hij is elf weken te vroeg geboren en is in de ziekenhuisperiode van vier maanden vier keer geopereerd. Zijn hoofdje was zo klein als een mandarijn en het was spannend hoe het met een schimmelinfectie in zijn niertjes zou gaan, maar het lijkt er nu allemaal goed uit te zien."
Dat moet een enorme rollercoaster zijn geweest..
"Ja, als je daarmee geconfronteerd wordt, tel je je zegeningen als je er zo goed uitkomt zoals hij er nu uit is gekomen. Een prematuur kindje krijgen is heftig. Het advies bij Sem is om zo lang mogelijk thuis te blijven, zodat hij zich het eerste jaar in alle rust goed kan ontwikkelen. Gelukkig zijn wij in de gelegenheid dat dat ook kan."
Hoe is het om moeder te zijn van twee kinderen?
"Om eerlijk te zijn, had ik vroeger nooit echt een kinderwens, maar als je dan eenmaal besluit om moeder te worden en je bent het, is het zo ontzettend leuk! Ik vind het fantastisch om met ze te ouwehoeren en ze de wereld te laten ontdekken. Mijn ouders hebben vroeger altijd met mij meegereisd, dus het lijkt mij ook tof om veel tijd met de kids door te brengen. Sem is nu zeven maanden oud en Lucas wordt in augustus twee. Ze hebben veel lol met elkaar en dat is geweldig om te zien."
Wat doe je verder in het dagelijks leven?
"Ik werk zelfstandig, begeleid onder meer werkgevers en werknemers met verzuim en reïntegratieprojecten. Als het bijvoorbeeld tussen de werkgever en werknemer spaak loopt, vlieg ik in en probeer ik een oplossing te zoeken. Verder heeft mijn vriend een autobedrijf in Emmeloord en Polen. Ik ben verantwoordelijk voor de personeelszaken en begeleid onder andere de mensen die een bepaalde afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Wij vinden het belangrijk dat zij een goede plek krijgen."
En dan zit je ook nog in de politiek, hè?
"Klopt, sinds 2015 ben ik Provinciaal Statenlid voor het CDA in de provincie Overijssel. Als Statenlid toets je het werk van de bestuurder en stel je de begroting vast. Ik zet me heel erg in voor sport, bewegen en talentontwikkeling, vind het belangrijk dat daar geld voor vrij wordt gemaakt. Verder ben ik commissielid Economie en kijken we of we de MKB-ondernemer op de hoek van de straat bereiken. Dat blijkt nog niet altijd het geval te zijn."
Hoe komt een oud-schaatsster in de politiek terecht?
"Door mijn achtergrond in de sport kwam ik geregeld met politici in aanraking en nadat ik gestopt was, werd ik benaderd of ik lid wilde worden van de partij. Ik kreeg vaak te horen dat de politiek wel iets voor mij zou zijn, dus toen ben ik erover na gaan denken en dacht ik bij mezelf: als ik iets voor de sport kan betekenen, is dit misschien wel de beste plek."
Heb je al bepaalde dingen bereikt?
"We investeren inmiddels vijf jaar in sport en bewegen, dat was één van mijn speerpunten toen ik begon. Mensen denken vaak dat ik alleen voor topsport pleit, maar ik vind topsport minder belangrijk dan breedtesport. Over twee maanden wordt het provinciale sportakkoord gepresenteerd, dus ik ben heel benieuwd welke concrete acties daarin komen te staan. Het zou mooi zijn als het geld naar het verenigingsleven gaat en naar de G-sport. Niet naar instanties die 'leuke projecten' gaan draaien."
Had je tijdens je carrière gedacht dat je later in de politiek terecht zou komen?
"Nee, ik had ook echt geen idee wat het inhield toen ik eraan begon. Vlak voor m'n eerste vergadering heb ik moeten googlen wat een Statenlid precies deed en wat begrippen als 'amendement' en 'motie' betekenden. Ik was er heel blanco ingesprongen en dacht bij mezelf: met sport ben ik ook altijd de uitdaging aangegaan, dus waarom zou ik het niet kunnen?"
Heb je het naar je zin?
"Ik vind het leuk om dingen te doen die ik voor ogen had, maar de verkiezingstijd vind ik helemaal niks. Dan moet je de bühne op om jezelf te laten zien. Nee, ik vind het veel leuker om achter de schermen bezig te zijn, mensen met elkaar te verbinden en de belangen van de regio te vertegenwoordigen. Daar haal ik veel meer voldoening uit."
Vorig jaar ben je herkozen als Statenlid. Hoe lang ben je van plan in de politiek te blijven?
"Dat weet ik niet zo goed. Ik heb geleerd dat je nooit te ver vooruit moet kijken, het leven is immers heel onvoorspelbaar. Mijn vader jaar heeft een jaar geleden een infarct gekregen en is daarbij zijn gezichtsveld bijna volledig verloren. Het is allemaal zo relatief en je weet nooit wat de toekomst je gaat brengen. Ik geloof er vooral in dat je moet doen waar je je goed bij voelt."
Mis je het topsportleven nog wel eens?
"Nee, ik mis het totaal niet, ik ben heel happy met m'n huidige omgeving en m'n huidige leven. Wel koester ik de bijzondere momenten die ik heb meegemaakt; ik ben heel blij dat ik de kans heb gehad dat ik heb kunnen doen wat ik wilde doen en dat is hoe ik mijn loopbaan benader. Hoewel ik ook minder leuke dingen heb meegemaakt, hebben ze er wel voor gezorgd dat ik weerbaar ben geworden en dat ik denk in kansen en mogelijkheden."
Kom je zelf nog aan sporten toe?
"Ik wandel dagelijks, maar dat is heel anders dan sporten. Vanwege de situatie rondom Sem heb ik de afgelopen maanden zelden aan sport gedaan, de zorg thuis in het gezin had mijn prioriteit. We zijn lang in het ziekenhuis en het Ronald MC Donald huis geweest. Ik voel me verder fit, maar ik weet dat ik me fitter kan voelen als ik minder zwaar ben."
Heb je nog contact met schaatsers van toen?
"Na het schaatsen heb ik wat intensiever contact gekregen met een groep meiden, waaronder Thijsje Oenema, Lisette van der Geest, Margot Boer, Jorien Voorhuis, Willeke van Benthem en de familie Kromkamp waar ik jaren bij in het hotel heb gewoond. Het leuke is: we spreken elkaar niet wekelijks, maar als je elkaar spreekt, is het altijd goed. Willeke kwam bijvoorbeeld een keer langs in het ziekenhuis bij Sem en dat vond ik heel dierbaar. Thijsje stuurde Sem een knuffel met een persoonlijke gelukskaart. En Margot belde me een paar maanden geleden ineens op met de vraag of ik wilde helpen bij haar bruiloft. Als iemand je zo'n vraag stelt, is dat heel bijzonder en waardevol."
Wat zijn, als je terugkijkt op je carrière, je hoogtepunten geweest?
"Dat zijn er meerdere, maar de twee die mij als eerste te binnen schieten zijn: het winnen van de nationale allroundtitel in 2004 en de 3 kilometer op het EK Allround in 2005. Ik werd weliswaar derde achter Anni Friesinger en Ireen Wüst, maar het was zo'n rit waarin alles klopte en waarvan je 's ochtends al wist van: dit gaat 'm worden. Die afstandsmedaille is voor mij nog steeds heel waardevol."
En wat zijn je dieptepunten?
"De Olympische Spelen van Turijn in 2006 en het jaar erna. Achteraf ben ik onwijs trots dat ik ondanks de slechte momenten ook heb genoten van andere dingen, zoals de contactmomenten in het Holland Heineken Huis. Tijdens de Spelen kon ik gewoon niet goed presteren, doordat ik mentaal volledig blokkeerde en er met niemand over durfde te communiceren. Fysiek was ik niet eens zo slecht, maar de mindset is uiteindelijk bepalend hoe je presteert. Achteraf zijn het misschien wel de beste leermomenten geweest uit m'n loopbaan."
Heb je ergens spijt van?
"Natuurlijk heb ik wel spijt van bepaalde dingen. Wat ik bijvoorbeeld anders had moeten doen, is veel opener communiceren in wat er in me omging. Dat heb ik alleen nooit gedaan, omdat ik bang was wat een ander daarvan zou vinden. Ik herinner me dat ik een keer een gesprek had met Gerard Kemkers over een eventuele overstap en ik zei toen dat ik niks wilde veranderen. Dat was natuurlijk niet zo handig, ik had dat gesprek veel opener moeten ingaan. Ik durfde niet te veranderen, maar als je nooit durft te veranderen, word je ook niet beter."
Wat is het mooiste wat je aan sport hebt overgehouden?
"De herinneringen en levenslessen die ik aan m'n carrière heb overgehouden. Dat is tot op de dag vandaag nog steeds mijn motto: je moet herinneringen creëren, want het kan zo anders zijn."
Bekijk hier de andere verhalen met de oud-schaatsers:
1. Hoe is het met Beorn Nijenhuis? 'Onderzoek naar de zwabbervoet intrigeert me'
2. Hoe is het met Gretha Smit? 'Heb het prachtig gehad als topsporter'
3. Hoe is het met Jochem Uytdehaage? 'Het is een voorrecht om te mogen sporten'
4. Hoe is het met Annamarie Thomas? 'De sportdiscipline van toen is helemaal weg'
5. Hoe is het met Simon Kuipers? 'Het waakvlammetje is een grote vlam geworden'
6. Hoe is het met Natasja Bruintjes? 'Ik had tijd nodig om tot mezelf te komen'
7. Hoe is het met Hilbert van der Duim? 'Ik hield wel van een lolletje'
8. Hoe is het met Tonny de Jong? 'Ik wist dat ik hier niet van mijn naam kon leven'
9. Hoe is het met Gianni Romme? 'Blij dat ik olympische dip heb meegemaakt'
10. Hoe is het met Barbara de Loor? 'Hartoperatie heeft me veel gebracht'
11. Hoe is het met Falko Zandstra? 'Ik had daar olympisch goud moeten winnen'
12. Hoe is het met Annette Gerritsen? 'Mijn carrière is een mooie leerschool geweest'
13. Hoe is het met Stefan Groothuis? 'Het schaatsen beheerst mijn leven niet meer'
14. Hoe is het met Renate Groenewold? 'Heb mezelf te weinig belangrijk gemaakt'
15. Hoe is het met Erik Hulzebosch? 'Ik hoef niet altijd meer herkend te worden'
16. Hoe is het met Carla Zijlstra: 'Heb het gevoel dat ik mensen gelukkig kan maken'
17. Hoe is het met Hein Vergeer? 'Afscheid nemen van de sport was niet moeilijk'
18. Hoe is het met Leo Visser? 'Olympisch goud had mijn leven niet anders gemaakt'
