Naam: Natasja Neymann-Bruintjes
Geboorteplaats: Zaandam
Geboortedatum: 22-02-1988
Hoogtepunten: Vierde op de WK Afstanden in 2009 en tweede op het NK Sprint in 2009
Stopte met schaatsen in: 2014
Burgerlijke staat: Woont samen met haar man Ron Neymann en diens dochter Anne-Sophie (10) in Giethoorn.
Op je 26e – wat voor schaatsbegrippen vrij jong is – besloot je een punt te zetten achter je schaatscarrière. Heb je daar nu, vijf jaar later, soms nog weleens spijt van?
"Nee hoor, soms loopt het leven nou eenmaal zo. Je bent afhankelijk van een lichaam dat mee moet werken en van de financiële middelen. Daarbij moet je de juiste mensen om je heen hebben en de juiste faciliteiten om topprestaties te kunnen leveren. Als die ingrediënten niet aanwezig zijn, wordt het wel lastig om door te blijven sporten."
Wat was de precieze reden dat je in 2014 bent gestopt?
"Dat kwam met name door mijn rug. Ik had in 2011 een hernia gehad en dat deed zoveel pijn dat ik niet eens meer rechtop kon staan. Ik kroop het liefst over de vloer omdat ik zoveel pijn had. In 2017 heb ik nog een hernia gehad, maar gelukkig heb ik nu nergens last meer van. Een andere reden waarom ik stopte, waren mijn hartritmestoornissen in 2014. Dat was dermate erg dat ik soms aan de start stond met een hartslag van 220. Dan was ik al vermoeid voordat ik moest beginnen. Ik dacht op dat moment bij mezelf: het is goed geweest, mijn lichaam geeft aan dat het klaar is. Ik heb me vervolgens laten opereren door middel van ablatie en toen dat voorbij was, besloot ik te stoppen."
Qua leeftijd had je nog makkelijk kunnen schaatsen. Mis je het topsportleven nu nog weleens?
"Nee, helemaal niet. Een dag bestond voornamelijk uit trainen, rusten, slapen en eten. Ik wist soms niet eens meer welke dag het was, omdat elke dag precies hetzelfde was. Als ik daar zo op terugkijk, denk ik: dat ik dát gedaan heb! Natuurlijk heb ik er ook absoluut van genoten. Ik heb mooie dingen bereikt en veel meegemaakt."
Wist je, nadat je besloot te stoppen, meteen wat je wilde gaan doen?
"Ik kan wel zeggen dat ik het welbekende zwarte gat heb ervaren! Niet zozeer dat ik niemand om me heen had of dat ik geen hulp kreeg, maar met schaatsen heb je een doel voor ogen en ineens had ik geen doel meer. Ik was een beetje aan het zweven en had geen idee waar ik naartoe moest. Het heeft een kleine twee jaar geduurd voordat ik weer in m'n ritme kwam."
Hoe heb je het vervolgens aangepakt?
"In mijn laatste jaar als schaatsster werkte ik samen met fysiotherapeut Bob Stoker uit Assen. Hij zei: 'Lijkt het je niet leuk om bij ons aan de slag te gaan?' Dat leek me wel leuk, dus na gesolliciteerd te hebben ben ik daar begonnen. Na een tijdje merkte ik toch dat het te vroeg kwam. Ik was nog niet klaar voor de werkwereld en had tijd nodig om tot mezelf te komen. Daarna heb ik met een mental coach gesproken en via de Randstad ben ik bij een vacature van Decathlon terechtgekomen. Ook daar heb ik weer gesolliciteerd en werd aangenomen als manager. Mijn taak was onder meer het aansturen van zeven jongens en meiden. Ik vond het heel leuk om contact te hebben met de mensen en het proces te zien hoe we vanaf nul een draaiende winkel hebben opgebouwd. Helaas kwam er een reorganisatie en werd ik – net als drie andere managers – eruit gezet."
Ik kan me voorstellen dat je dan ten einde raad bent...
"Dat vond ik heel erg jammer ja, maar het was niet anders. Ron Neymann, mijn man, runde in Steenwijk een snackbar met een compagnon en zij zochten nog iemand om te helpen. Ik wilde dat wel proberen en zodoende heb ik die snackbar samen met hem gerund."
Je woonde toen al in Giethoorn?
"Ja, ik woonde er samen met Ron en op een gegeven moment zei ik tegen hem: waarom heb je dit huis nooit verhuurd als vakantiehuis? Daar was het wel voor bedoeld, zei hij, maar door de drukte was hij er nog niet aan toegekomen. Het leek mij leuk om te kijken of het wat zou worden. Uiteindelijk werd het zo'n succes en kregen we zoveel leuke recensies dat ik dacht: hier moet ik mee verder. Naar verloop van tijd kon ik het niet meer combineren en stopte ik bij de snackbar. Sindsdien heb ik me fulltime op mijn nieuwe baantje gestort. Inmiddels verhuren we drie vakantiehuisjes."
Wat doe je precies in die huisjes?
"Ik maak de huisjes elke dag schoon. 's Morgens om 10 uur vertrekken de mensen uit het huisje en dan zeg ik ze gedag en ga ik aan de poets. Meestal ben ik daar zo'n twee uur mee bezig en daarna heb ik tijd voor mezelf. In principe is het dagwisseling, maar sommige gasten blijven ook weleens langer. Dan maak ik pas schoon als ze weggaan."
Wat doe je in de uren dat je niet hoeft schoon te maken?
"De ene keer gaan we varen en de andere keer ga ik hardlopen met m'n twee honden of een paar uur fietsen. Ik zoek de activiteiten op die manier wel op. Verder ben ik sinds kort begonnen met een nieuw project, genaamd I Love Giethoorn. Dit is een project gericht op kunst en er zit een goed doel aan vast gekoppeld. We willen graag dat ondernemingen een geit of bok aanschaffen en die zelf beschilderen of laten beschilderen. Vanuit daar willen we een guidance tour (kunstroute) door Giethoorn maken, waardoor de buitenlanders deze creaties kunnen bewonderen en beoordelen."
Beoordelen?
"Ja, tot en met 21 december kunnen mensen stemmen op de geiten en bokken. Wij hebben hier regelmatig gondelvaarten in Giethoorn en we willen met zeven geitjes en de wolf meedoen aan de gondelvaart. De zeven mooiste creaties komen dan op de gondel."
Je sport dus nog vrij veel, maar ik hoor het woord 'schaatsen' niet. Behoort dat echt tot het verleden?
"Het rondjes schaatsen heb ik wel gezien ja, maar wat ik wel heel leuk vind, is schaatsen op de Weissensee. Niet dat ik dan op klapschaatsen schaats, maar op van die warme schaatsen waar je je langlauflatten onder kan doen. Ron is ploegleider van Team Bouw & Techniek en ik help hem daarbij. Op de Weissensee en in Zweden geef ik bijvoorbeeld de bidonnetjes aan de rijders. In september gaan we twee weken op trainingskamp naar Spanje en dan kook ik voor ze. Het verzorgende aspect ligt me wel."
Dus je bent toch nog een beetje terug in het schaatswereldje?
"Ja, maar dan wel op een andere manier. Elke woensdag trainen de jongens in de omgeving van Giethoorn en fiets ik drie uur lang met ze mee. Dat is flink aanpoten, maar als ik uit de wind zit, gaat het hartstikke goed. Met sprintjes ben ik nog weleens sneaky: dan begin ik net iets eerder en kan ik één keer volle bak sprinten. De eerste keer sprint ik ze er nog uit, maar daarna houdt het wel op hoor. Ze vinden het heel erg lachen en ik kan er zelf ook van genieten."
Volg je het schaatsen verder nog?
"De grote toernooien wel, maar ik blijf er niet meer voor thuis. Vroeger wilde ik altijd alles zien en wist ik precies wanneer er een wedstrijd was. Nu weet ik zelfs niet eens dat er een World Cup is, dat is helemaal uit mijn systeem geraakt."
Als je terugkijkt op je eigen carrière. Wat zijn de momenten die je het meest zijn bijgebleven?
"De vierde plek op de 1000 meter tijdens de WK Afstanden in Vancouver. Dat was op de baan waar een jaar later de Spelen werden gehouden, dus dat is me heel erg bijgebleven. Verder won ik in 2009 een aantal bronzen World Cup-medailles en werd ik tweede op het NK Sprint. Helaas kreeg ik daarna last van m'n rug."
Na die hernia-operatie begin je eigenlijk weer vanaf nul hè?
"De meiden trainen allemaal door en worden beter. Ik zak een jaar terug en moet vanuit daar weer naar boven klimmen. Dat vond ik lastig."
Toch heb je vooral in dat ene jaar gevoeld hoe het is om bij de wereldtop te horen. Hoe was dat?
"Dat vond ik heel gaaf. Toen ik stopte, was ik wel weer op het niveau waar ik in 2011 was geëindigd. Maar het duurt zolang voordat je weer in zo'n proces komt dat je denkt: is dit het wel waard?"
Wat is, naast je lichamelijke klachten, een dieptepunt voor je geweest?
"Het missen van de Spelen, helemaal omdat ik het jaar ervoor vierde werd op de plek waar het een jaar later moest gebeuren. Ik had tijdens de World Cups laten zien dat ik er dichtbij zat, maar via een skate-off wist ik me net niet te plaatsen. Ach, het is gebeurd en ik kan er nu niets meer aan veranderen."
Altijd weer die skate-offs...
"Ja, ik werd ook wel 'The queen of the skate-off' genoemd. Ik moest me keer op keer bewijzen, maar ook dat maakt je sterker. Ik heb het topsporten met heel veel plezier beleefd en ik zou het zo weer over doen. Ik heb er echt van genoten, vooral het strijden en het uiterste van jezelf vragen. Ja, ik kijk echt terug op een mooi schaatsleven."
1. Hoe is het met Beorn Nijenhuis? 'Onderzoek naar de zwabbervoet intrigeert me'
2. Hoe is het met Gretha Smit? 'Heb het prachtig gehad als topsporter'
3. Hoe is het met Jochem Uytdehaage? 'Het is een voorrecht om te mogen sporten'
4. Hoe is het met Annamarie Thomas? 'De sportdiscipline van toen is helemaal weg'
5. Hoe is het met Simon Kuipers? 'Het waakvlammetje is een grote vlam geworden'
