Naam: Simon Kuipers
Geboorteplaats: Haarlem
Geboortedatum: 09-08-1982
Hoogtepunten: Bronzen plak op de Olympische Spelen met de ploegenachtervolging (2010), brons op het WK Sprint (2009) en de titels bij de NK Afstanden van 2010/2011
Stopte met schaatsen in: 2012
Burgerlijke staat: Woont samen met zijn vrouw Karli en twee kinderen Julia (6) en Oliver (2) in Heerenveen
De Road to Ice is een initiatief dat vorig jaar door Bram Smallenbroek en Sjoerd de Vries is opgezet. Dat betekende tegelijkertijd de start van de Thialf Academy. Hoe ben jij met dit project in aanraking gekomen?
"Het begon vorig jaar met een groep Chinezen die zeventig dagen lang in Thialf wilden komen trainen. Thialf zei steeds: nee, dat kan niet. Bram heeft toen de neuzen dezelfde kant op proberen te krijgen en gezegd: 'Er is echt vraag vanuit het buitenland om structureel in Heerenveen te kunnen trainen met een Nederlandse coach en een goed programma'. Uiteindelijk zag Thialf er toch een kans in en is het intern opgepakt. In augustus kreeg ik een telefoontje van Sjoerd met de vraag of ik zeventig dagen lang de buitenlandse schaatsers wilde coachen. Dat zag ik wel zitten!"
Dat kwam op een goed moment hè?
"Een paar maanden daarvoor zat ik nog bij iSkate en er waren persoonlijk al afspraken gemaakt voor een contract van vier jaar. Remmelt (Eldering) en ik zouden samen coach worden van een team, maar toen trok iSkate de stekker eruit en stonden wij ineens op straat. Remmelt kreeg vrij snel daarna een klus in Canada, maar ik had aanvankelijk niet zoveel. De eerste weken baalde ik behoorlijk, ik was zelfstandig in dienst, dus had geen inkomen die maanden. Gelukkig was het prachtig weer buiten en heb ik met mijn twee kinderen genoten van de zomer."
Kort hierna werd je dus door Sjoerd gebeld en kreeg je in eerste instantie een contract van zeventig dagen. Wat was het plan daarna?
"Ik wilde heel graag door en de leden waren tevens erg enthousiast. Ik heb leuke resultaten met de schaatsers geboekt en na het afgelopen seizoen hebben we met elkaar geëvalueerd en gezegd: we gaan die academie verder uitbouwen en professionaliseren."
Vorige week was de Road to Ice-week in Thialf met als afsluiter zaterdag de Thialf Summer Cup. Wat hoopten jullie met deze week te bereiken?
"Het doel van de Road to Ice was om de schaatsers enthousiast te maken zodat ze in de winter op langere termijn hiernaartoe willen komen, waardoor ik als coach ergens structureel aan kan gaan werken. De Road to Ice-week is eigenlijk een visitekaartje van wat we kunnen als academie. We hopen mensen uit het inlineskaten of uit het shorttrack naar de langebaan te krijgen, maar we blijven wel multidisciplinair opleiden. De ISU ondersteunt de Road to Ice-week en vindt het heel belangrijk dat er in veel landen nieuwe generaties gaan schaatsen. De jongste was negen jaar en de oudste 37."
Loopt het al storm voor komende winter?
"Vanaf half september hebben we een behoorlijk grote groep die vanuit het inlineskaten het hele seizoen bij ons wil komen schaatsen. Dat gaat een soort Thialf academieteam worden. Je moet het zien als een internationaal team dat we aan het opbouwen zijn. Er zijn er nu een aantal die zich hier voorbereiden op het EK Inlineskaten in Pamplona en ik probeer ze zo fit mogelijk aan de start te krijgen."
Ben je tevreden met de grootte van dit team?
"Het liefst breiden we de groep nog wat uit. We hebben nu acht atleten die we begeleiden, waarvan sommigen op afstand. We hebben bijvoorbeeld een meisje uit India in de groep en die komt in september weer terug. Ik heb haar de hele zomer niet gezien, maar heb wel elke week een programma gemaakt. Ik hoop daarmee dat ze fitter is als ze terug komt zodat we een stap kunnen zetten op het ijs."
Je maakt dus ook programma's het hele jaar door voor iedereen?
"Ik geloof in een aanpak die een heel jaar of meerdere jaren moet gelden. Natuurlijk trainen ze bij hun eigen club, maar tussendoor wil ik wel dat ze een aantal andere trainingen doen die weer goed zijn voor het schaatsen."
Je hebt in het verleden gewerkt als coach van Team AfterPay en Gewest Friesland. Nu werk je met schaatsers die nog niet het topniveau hebben. Is dat anders werken?
"Dat is zeker anders werken, maar het leuke is dat we echt aan de onderkant kunnen werken en dat ik mensen kan begeleiden richting de Spelen. Omdat ik zelf de ervaring heb gehad als atleet en coach kan ik ze op het hoogste niveau bieden wat ze nodig hebben om de top te bereiken. Het mooie is dat je de buitenlandse schaatsers niet hoeft te motiveren. Ze verlaten hun vertrouwde omgeving, moeten betalen om hier te komen en maken zélf de keuze om naar de Spelen te willen. Ik zit hier echt op m'n plek."
Laten jullie komende winter iedereen toe?
"Het is niet zo dat wij een schaatsschool zijn; we willen wel met mensen werken die potentie hebben om door te groeien. Vorig jaar hebben we wel iedereen die zich bij ons wilde aansluiten toegelaten (we moesten toch ergens beginnen). Achteraf bleken dat allemaal talenten te zijn geweest. Voor dit jaar hebben we al veel aanvragen gekregen, dus we moeten wel een soort deurbeleid voeren. Als blijkt dat we misschien wel twee ploegen moeten opzetten, een development team en een meer gevorderd team, zou dat helemaal leuk zijn. Ik hoop dat het lukt, want dat kunnen we makkelijk aan."
Wat is jouw persoonlijke doel?
"Het zou fantastisch zijn als we met één van onze atleten richting de Spelen kunnen. Ik doe mijn uiterste best om hun droom te verwezenlijken."
Een aantal jaren geleden had je niet gedacht dat je ooit nog op het ijs zou staan hè?
"Nee, ik was helemaal klaar met het schaatsen, ben ook een paar jaar niet in Thialf geweest."
Wat maakte het dat je er helemaal klaar mee was?
"Ik had het niet naar mijn zin, had niet meer de motivatie om 100 procent door te gaan. Op een gegeven moment leverde ik mijn contract in bij TVM en zei ik: ik ga weg. Toen ben ik naar Australië gegaan naar mijn vrouw (toen mijn vriendin) waar ik een prachtige tijd heb gehad. Een maand later kwam ik terug (in februari) en wilde ik niet meer schaatsen. Op een ochtend werd ik wakker en besloot ik de NOS te bellen om te zeggen dat ik ermee kap. Niet veel later stonden ze in m'n tuin voor een interview en was het klaar."
Heb je daar nooit spijt van gehad?
"Nee, een jaar later werd ik gevraagd om weer te beginnen. Ik had er in eerste instantie ja tegen gezegd, maar dat was in een proces van drie dagen. Ik had een jaar niet getraind, was helemaal niet fit en veel te zwaar. Ik was meer aan het golfen, aan het bier drinken en deed allerlei andere dingen. Het leek me dus toch niet zo verstandig om weer te schaatsen. Ja, dat was wel één van de moeilijkste beslissingen uit mijn leven om te zeggen: ik doe het niet."
Vervolgens heb je een paar jaar moeten nadenken wat je wilde gaan doen...
"Ja, dat heeft inderdaad even geduurd. Uiteindelijk ben ik bij de KNSB ST-3 gaan doen en kreeg ik de kans om bij het Gewest Fryslan twee jaar stage te lopen. Ik merkte dat ik de atleten snel kon bereiken, enthousiasmeren en hun techniek kon verbeteren. Ik kreeg er weer plezier in om op het ijs te staan, het waakvlammetje dat ik had, werd een grote vlam. Ik had zoveel kennis opgedaan al die jaren, het zou zonde zijn om daar niks mee te doen. Na de ST-3 heb ik de ST-4 voltooid en toen belde iSkate of ik bij hen wilde komen werken. Dat was helaas van korte duur."
Klopt het dat je op het punt stond om te emigreren naar Australië?
"Klopt, zeker na dat iSkate-gedoe dacht ik: wat moet ik nou gaan doen hier? Mijn vrouw is gebarentolk en werkt met dove mensen. Zij heeft een goede opleiding gedaan in Australië en kan dat werk niet in Nederland doen, omdat die gebarentaal anders is. We waren zelfs al huisjes aan het zoeken, maar toen belde Thialf..."
Wat vond je vrouw ervan om toch in Nederland te blijven?
"Zij is hier een opleiding begonnen tot pedagogisch professional en ze werkt op een basisschool bij ons in de buurt. Ze praat vloeiend Nederlands en heeft het hier prima naar haar zin."
En wat doen de kinderen?
"De oudste (Julia) zit op schaatsles, maar zij vindt paardrijden veel leuker. De jongste (Oliver) is twee, dus die weet er nog niet zo veel vanaf. Ze komen af en toe bij mijn trainingen kijken, dat is wel leuk!"
Terugkijkend naar je carrière. Wat waren je hoogtepunten?
"De 1.44 die ik in Thialf reed tijdens een NK is het eerste wat me binnenschiet. Het was mijn eerste jaar bij TVM en het was toch een soort bevestiging. Ik had zeven jaar bij Jac Orie getraind en twijfelde of ik er goed aan had gedaan. Die 1.44 was zo verschrikkelijk hard, Kjeld verbeterde vorig jaar pas het kampioenschapsrecord. Verder vond ik de bronzen olympische medaille op de ploegenachtervolging gaaf om te winnen."
Wat waren je dieptepunten?
"De blessures die ik heb gehad. Ik heb mijn lies flink aan puin gehad waardoor ik er een seizoen uit heb gelegen. Verder blesseerde ik mezelf een keer tijdens het olympisch kwalificatietoernooi (OKT) vlak voor de Spelen van Turijn. Gelukkig had ik een beschermde status (die regel bestond toen nog, omdat Kuipers een World Cup 1500 meter had gewonnen, red.) en mocht ik een skate-off rijden tegen Rhian Ket. Ik wilde zo graag naar Turijn; die periode was echt niet te doen, zo spannend... Toen ik de skate-off won, was de ontlading ontzettend groot. Helaas werd ik op de olympische 1500 meter vierde, dat was zuur. En dat met zo'n voorbereiding..."
Mis je het topsportleven nog weleens?
"Nee. Ik vind het heel leuk om met topsporters te werken, maar ik zou zelf niet meer elke dag tot het gaatje willen gaan."
Wat is het mooiste dat je hebt overgehouden aan jaren topsport?
"Zelfkennis, doorzettingsvermogen, geloof in jezelf, maar ook het geloof en vertrouwen in andere sporters. Het is een hele levenservaring geweest. Het is eigenlijk niet in één woord samen te vatten."
1. Hoe is het met Beorn Nijenhuis? 'Onderzoek naar de zwabbervoet intrigeert me'
2. Hoe is het met Gretha Smit? 'Heb het prachtig gehad als topsporter'
3. Hoe is het met Jochem Uytdehaage? 'Het is een voorrecht om te mogen sporten'
4. Hoe is het met Annamarie Thomas? 'De sportdiscipline van toen is helemaal weg'
