Naam: Barbara de Loor
Geboorteplaats: Amsterdam
Geboortedatum: 26-05-1974
Hoogtepunten: Wereldkampioen op de 1000 meter in Inzell
Stopte met schaatsen in: 2006
Burgerlijke staat: Woont samen met haar partner Ronald en twee kinderen Tim (8) en Bas (3) in Naarden
Met twee jonge kinderen in huis hebben jullie de afgelopen maanden - in deze coronatijd - vast niet stilgezeten, kan ik me zo voorstellen...
"Nee, we zijn behoorlijk aan het werk gezet door de kids. De oudste zit in groep 3 en kreeg vanuit school allerlei thuiswerkopdrachten; de jongste is nog een peuter en was vooral bezig met kleien, tekenen, knippen en plakken. Gelukkig zijn we gezegend met een heerlijke tuin en hebben ze veel buiten kunnen spelen."
Ze hebben zich dus wel vermaakt?
"De oudste miste in het begin zijn vriendjes heel erg, terwijl de jongste het alleen maar gezellig vond dat iedereen thuis was. Nu de kinderen weer naar school kunnen, komen ze weer in hun ritme en krijgen wij onze eigen vrijheid ook weer wat terug."
Had je het gevoel dat je opgesloten zat?
"Dat niet zozeer, maar ik voelde me wel beperkt. Aangezien iedereen in die periode thuis zat, ben ik na gaan denken wat ik zou kunnen doen. Toen de versoepeling kwam, heb ik een aantal mensen uit de buurt via WhatsApp uitgenodigd om mee te doen aan een bootcamp. De mensen kennen elkaar allemaal en vinden het hartstikke gezellig. Inmiddels geef ik drie keer per week zo'n bootcamp en mat ik ze 'lekker' af, haha."
Wat doe je nog meer naast het geven van bootcamps?
"In de zomer heb ik het meestal vrij rustig met opdrachten en heb ik veel tijd voor de kinderen. In de winter was ik altijd inzetbaar bij verschillende evenementen, maar dat zal vanwege de corona en het stoppen van hoofdsponsor KPN anders worden. Ik heb jarenlang voor IJSTIJD! en de KPN Junior Schaatsclub clinics gegeven en dat vond ik ontzettend leuk om te doen. Ik zou graag op een bepaalde manier betrokken willen blijven bij het schaatsen."
Zijn er andere dingen die je zou willen doen?
"Ik heb twee jaar geleden de studie tot orthomoleculair voedingsadviseur afgerond. Ik kreeg altijd veel vragen van mensen over voeding en ik weet zeker dat ik daarmee iets voor verschillende doelgroepen kan betekenen. Zeker in deze tijd waarin het veel gaat over gezondheid, is voeding dé sleutel. Als je daarnaast ook nog een aantal keer per week beweegt, word je superfit. In die richting, de combinatie voeding en bewegen, zie ik mooie kansen."
Heb je aan het eind van je carrière weleens nagedacht over het leven na het schaatsen?
"Toen ik stopte met schaatsen, dacht ik: mijn hemel, wat nu? Ik kan toch alleen maar schaatsen? Ik was best verdrietig dat ik afscheid nam van het schaatswereldje. Als je zo heftig in zo'n leven zit en je moet invulling geven aan een nieuw leven, is dat even zoeken. Gelukkig kwamen er heel veel leuke dingen op mijn pad."
Wat heb je in de jaren na het schaatsen zoal gedaan?
"Het begon met Dancing with the Stars waar ik samen met mijn danspartner Marcus van Teijlingen aan meedeed én won. Daarna kwam ik in de televisiewereld terecht en mocht ik in aanloop naar de Olympische Zomerspelen van Peking in 2008 de serie Alles voor goud maken. We hadden twaalf items gemaakt over vernieuwingen in de sport. Verder heb ik voor SBS6 een leuk programma (Nederlanders in Ontwikkeling) gedaan over goede doelen. Ik ging dan naar Afrika of Zuid-Amerika om de projecten van die doelen in beeld te brengen, zodat men weet waar het geld naartoe gaat. Ook heb ik meegewerkt aan het programma De Afvallers waarin mensen met obesitas in een aantal maanden tijd moesten afvallen. Ik hielp ze dan met het bewegende aspect."
Ben je zelf ook nog steeds betrokken bij goede doelen?
"Ik heb me gecommitteerd aan een aantal goede doelen, zoals de Hartstichting, Spieren voor Spieren, Fonds Gehandicaptensport en sinds kort IT4Kids. Ik ben niet het type dat alleen maar een cheque in ontvangst komt nemen en dan weer naar huis gaat. Nee, ik wil echt iets doen en daarom heb ik hele fijne afspraken gemaakt om op bepaalde momenten inzetbaar te zijn."
Denk je dat je vanwege je bekendheid makkelijker ergens binnenkomt?
"Ik denk wel dat het anders was geweest als ik die wereldtitel niet had gewonnen, al heb ik tijdens mijn carrière ook wel een heel mooi netwerk opgebouwd. Die mensen kom je geregeld weer tegen en dat zijn hele waardevolle contacten. We helpen elkaar waar nodig."
Over contacten gesproken. Spreek je weleens af met schaatsers?
"Toevallig heb ik laatst nog een keer een hapje gegeten met Yvonne van Gennip, Thijsje Oenema en Marianne Timmer. Dat zijn van die contacten die altijd blijven: dat zit hem niet in de frequentie, maar in de raakvlakken die je met elkaar hebt. Verder kom je elkaar geregeld tegen tijdens sportevenementen. Bij de World Cup-finale in Heerenveen hadden we met de Schoverlingen een reünie en dan maak je met iedereen een praatje. Dat is altijd erg gezellig."
Mis je het topsportleven?
"Nee, het was een heel intens en mooi leven, maar ik vond het moeilijk om continu voor jezelf te kiezen. Gelukkig ontwikkelde de sport zich door de komst van commerciële ploegen en werd het steeds belangrijker dat de juiste mensen en karakters bij elkaar werden gezet, zodat de mensen in een team elkaar kunnen helpen. Bij de kernploeg, waar ik in zat, werden zes vrouwen bij elkaar gezet, omdat ze toevallig bij de beste vrouwen van het land hoorden. Ik vond het ingewikkeld om alleen met mezelf bezig te zijn, maar uiteindelijk heb ik mezelf wel heel goed leren kennen hierdoor."
Toen je in 2003 in je eentje naar Duitsland verkaste, kreeg je te maken met eenzaamheid. Hoe was die periode voor jou?
"Anni Friesinger nodigde me uit om in Inzell te komen trainen met haar. Als je een kijkje in haar keuken kan krijgen, ga je natuurlijk! Dat betekende wel dat ik alles in Nederland moest achterlaten: m'n ouders, m'n vriend, iedereen die mij dierbaar was. Duitsland is weliswaar niet het einde van de wereld, maar iedereen die daar trainde, sprak een andere taal en je gevoel uiten in het Duits is best lastig. Daarnaast was de manier van trainen heel anders dan ik gewend was. Ik moest mezelf volledig aanpassen en dat vergt incasseringsvermogen en flexibiliteit. Soms zat ik op mijn kamer en dacht ik: wat doe ik hier? Het was alleen maar schaatsen en trainen, maar blijkbaar had ik deze omgeving nodig om dat laatste stapje te kunnen zetten. Ik was mentaal zó sterk geworden dat ik echt voor die medailles kon strijden."
Sterker nog, op diezelfde baan waar je al die uren op het ijs gestaan had, pakte je in 2005 de wereldtitel op de 1000 meter...
"Al die jaren kwamen daar, in Inzell, bij elkaar. Die twee weken voorafgaand aan de WK Afstanden voelde ik me anders dan anders. Alles ging zo makkelijk en ook mentaal was ik fris en opgeruimd. Ik voelde gewoon dat er iets moois aan zat te komen, dus dat het toen lukte, was heel gaaf. Soms kom ik nog weleens mensen tegen die zeggen dat ze erbij waren of huilend voor de televisie hadden gekeken. Dat is mooi om te horen, maar eigenlijk ga ik dan heel snel terug naar de weg ernaartoe. De hobbels die ik heb moeten nemen en het kwetsbaar opstellen van mezelf zijn voor mij belangrijker dan de gouden medaille."
Wat is het dieptepunt uit je carrière geweest?
"Mijn hartoperatie in 1999. Ik had nooit gedacht dat zoiets me een jaar zou kosten. Het was een heel zwaar revalidatietraject: het heeft heel lang geduurd voordat ik weer vertrouwen kreeg in mijn hart."
Wat merkte je ervan tijdens het schaatsen?
"M'n hart sloeg op wedstrijddagen meerdere keren op hol. Mijn fysio, arts en trainer hadden een techniek om m'n slagader dicht te drukken, zodat hij weer rustig werd. Het was doodvermoeiend, het onderbreekt je concentratie richting je wedstrijd en ik voelde me helemaal niet vrij. Toen ik volledig was hersteld, had ik m'n vrijheid terug en was dat een enorme zorg minder. Het was op dat moment een dieptepunt, maar uiteindelijk heeft het me heel veel gebracht voor de rest van mijn leven."
Je hebt twee keer aan de Olympische Spelen deelgenomen, in 1998 en in 2006. Hoe heb je die ervaren?
"Als ik die twee vergelijk, moet ik er heel erg om lachen. In Nagano was ik nog heel jong en stond ik aan het begin van mijn carrière, terwijl Turijn één van mijn laatste wedstrijden als topsporter was. In Nagano werd ik bevangen door de zenuwen en hartritmestoornissen en kreeg ik mezelf vlak voor de 1500 meter niet onder controle. Ik reed achterstevoren en werd uiteindelijk 22e. De vijf kilometer was pas in de tweede week, waardoor ik de hele week met Gianni Romme, Erben Wennemars, Ids Postma en Martin Hersman kon meetrainen. Zij gaven me enorm goede tips; Gianni zei: 'Je moet van bocht naar bocht gaan en ontspannen op het rechte stuk'. Mede dankzij die tip reed ik de race van mijn leven en stond ik bijna op het podium (vierde)."
Wat is het mooiste wat je aan het schaatsen hebt overgehouden?
"Behalve een flinke dosis zelfvertrouwen heb ik leren omgaan met tegenslagen, heb ik leren doorzetten, maar ook leren plezier te hebben in de dingen die je doet. Al die dingen bij elkaar hebben mij een positief en sterk mens gemaakt. Daarnaast ben ik heel dankbaar dat ik mijn carrière heb kunnen afsluiten met een mooie medaille. Ik heb in al die jaren weinig prijzen gewonnen, maar die ene keer zal ik nooit vergeten."
Bekijk hier de andere verhalen van oud-schaatsers:
1. Hoe is het met Beorn Nijenhuis? 'Onderzoek naar de zwabbervoet intrigeert me'
2. Hoe is het met Gretha Smit? 'Heb het prachtig gehad als topsporter'
3. Hoe is het met Jochem Uytdehaage? 'Het is een voorrecht om te mogen sporten'
4. Hoe is het met Annamarie Thomas? 'De sportdiscipline van toen is helemaal weg'
5. Hoe is het met Simon Kuipers? 'Het waakvlammetje is een grote vlam geworden'
6. Hoe is het met Natasja Bruintjes? 'Ik had tijd nodig om tot mezelf te komen'
7. Hoe is het met Hilbert van der Duim? 'Ik hield wel van een lolletje'
8. Hoe is het met Tonny de Jong? 'Ik wist dat ik hier niet van mijn naam kon leven'
9. Hoe is het met Gianni Romme? 'Blij dat ik olympische dip heb meegemaakt'
