Bijna vier maanden later kijkt Daan Breeuwsma op een zonnige aprildag terug op de achtbaan aan emoties die het Europees kampioenschap was. De ploeg is er klaar voor. De vrouwen zijn bezig aan hun beste seizoen ooit en ook de mannen staan ondanks de afwezigheid van de geblesseerde Sjinkie Knegt met zelfvertrouwen aan de start. Slechts een enkeling weet wat er die ochtend gebeurd is: Knegt heeft bij een ongeluk met de houtkachel zeer ernstige brandwonden opgelopen.
Juist bij Breeuwsma komt de klap hard aan. Sinds zijn tiende schaatst hij al samen met Knegt. Ze doorlopen de verschillende selecties en komen in 2007 samen in de Nationale Trainingsselectie Shorttrack (NTS), waar ze al jaren kamergenoten zijn. Zij zijn de laatste twee die over zijn van 'de generatie van vroeger, toen we nog niets voorstelden'. Samen met Freek van der Wart en Niels Kerstholt vormden zij de ploeg die in 2014 op de Olympische Spelen ten val kwam in de relayfinale en een maand later in Canada wereldkampioen werd.
Teamgevoel
Breeuwsma en Knegt, twee nuchtere Friezen. "Je zult ons geen speciale of gekke dingen zien doen, wij gaan elkaar niet kapotboksen of omhelzen. Dat hoeft ook niet. Ik ken hem zo goed, ik hoef maar met mijn ogen te knipperen of hij hoeft maar om te kijken en ik weet al wat hij bedoelt." Het is een gevolg van alles wat ze hebben meegemaakt. "Speciaal", aldus Breeuwsma, ook al hebben de twee buiten het seizoen minder contact. "Ik denk dat het ook wel goed is om een beetje afstand te creëren. Maar als hij dan weleens in de buurt is, pak je het snel weer op. Dat is wel grappig.”
Terug naar Dordrecht, waar het ongeluk van zijn beste maatje een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. "Het is niet echt uit te leggen hoe dat is. Sjinkie is toch een van de gangmakers in de ploeg. Het is lastig om dan te schakelen, maar ik ben trots op hoe we het als team hebben gedaan. Natuurlijk spelen er soms ruzietjes en dingetjes, en dat is maar goed ook, maar bij dit soort dingen zet iedereen zijn schouders eronder en dat was wel heel mooi om te zien."
De al hechte shorttrackploeg trekt dankzij het nieuws rond Knegt nog dichter naar elkaar toe. "Op een gegeven moment kwam de hashtag #voorsjinkie en die ging binnen een paar uur viral. Iedereen zei dat we voor Sjinkie gingen rijden en iedereen kon iets extra's." Dat bleek: gesteund door het thuispubliek stijgen de rijders boven zichzelf uit. Suzanne Schulting wordt kampioen, de dames pakken het goud op de relay en de heren grijpen na een spannende aflossing EK-zilver.
"Dat we dat als ploeg hebben kunnen doen, is heel gaaf", vertelt Breeuwsma "Van tevoren hoopten we om een medaille te pakken, nu konden we tot op de streep strijden met de olympisch kampioen. En het was nog spannend ook voor goud. Ik denk dat dat wel een van de beste dingen van dit seizoen was. Daar kunnen we heel trots op zijn."
Opladen
De indrukken van het EK drukken zwaar op de ploeg, die in de weken die volgen zonniger oorden opzoekt om de druk van de ketel te halen. Breeuwsma heeft het er zelf ook lastig mee, al kan hij niet precies uitleggen waar het hem in zit. Hij moet het in de laatste twee wereldbekers afleggen tegen Dylan Hoogerwerf, waardoor de Nederlands kampioen op het WK slechts op de relay in actie mag komen.
In het sfeerloze Sofia gaat het in de halve finale mis. De nieuwe opstelling mist ervaring - 'het kost twee jaar om dat geslepene onder de knie te krijgen' - en de heren zijn veroordeeld tot de B-finale. "Het maakte het ons niet meer uit. Ja, je wordt vijfde als je wint, lekker boeiend. Maar we wonnen zonder Sjinkie wel van de A-teams van Canada en Japan. Het gaf de bevestiging dat we goed bezig zijn, ook zonder Sjinkie."