Marcel Bosker heeft wel wat met bergen. Als hij vlak voor de wereldbekerwedstrijd door Japan heen fietst, geniet hij met volle teugen van het berglandschap. "Ik ben in de bergen opgegroeid", vertelt hij. "Zo'n bergmassief heeft iets indrukwekkends. Dat vind ik mooier dan een wei met koeien in Friesland. De bergen geven me een gevoel van rust en vrijheid. Als ik even wil opladen, dan ga ik graag naar Zwitserland toe."
Bosker groeide op in Zürich en vanaf zijn derde stond hij op de ski's. Zoals een echte Zwitser betaamd gaat het skiën hem gemakkelijk af. "Mijn vader heeft een caravan in Flims, een bekend skigebied dat naast Laax ligt, dus daar gingen we regelmatig heen. Toen ik begin februari met de Zwitserse kampioenschappen schaatsen mee deed in Sankt Moritz ben ik nog een weekend gaan skiën met mijn vriendin. Skiën is voor mij net als lopen. Dat verleer je niet. Mijn focus ligt nu echter op het schaatsen."
Op zijn derde stapte Bosker ook het ijs op. Zijn ouders gingen vaak trainen op de ijsbaan in Zürich en Marcel mocht nog niet alleen thuisblijven. "Ik ging altijd mee", vertelt hij. "Ik wilde ook niet langs de baan zitten, maar ging zelf proberen te schaatsen. Vanaf het moment dat ik kon lopen, werd ik al op de schaats gezet. Mijn ouders hebben vroeger ook op hoog niveau geschaatst. Mijn moeder (Henriët van der Meer) is in 1989 nog Nederlands kampioene allround geweest en mijn vaders (Ronald Bosker) beste plek was zevende."
Vroeger deden zijn ouders ook mee aan wereldbekers, WK's en EK's. Als klein jochie reisde Bosker met hen en zijn broer al half Europa door en ging het gezin alle grote wedstrijden af. "Dat was tussen mijn vierde en achtste jaar. Ik weet er niet zo heel veel meer van, maar ik kan me nog wel herinneren dat ik tijdens een World Cup in Erfurt op het middenterrein een paar rondjes schaatste. Bij een grote wedstrijd in Heerenveen heb ik dat ook gedaan."
"Natuurlijk was het inspirerend om mijn ouders zo zien te schaatsen, maar de meeste inspiratie deed ik op mijn twaalfde op. Ik startte toen zelf op mijn eerste grote wedstrijd, de Vikingrace, en tegelijkertijd zag ik op de televisie de Olympische Spelen voorbij komen. Daar zag ik Ireen Wüst en Sven Kramer goud winnen. Op dat moment realiseerde ik me voor het eerst dat ik dat ook wilde. Ook ik wil ooit olympisch kampioen worden."
Bosker plaatste zich in oktober voor de wereldbekerwedstrijden en rijdt momenteel al die grote wedstrijden in Japan en andere verre oorden. Dat vindt hij geweldig om te doen en tegelijkertijd houdt hij met Zwitserland, waar hij tot zijn veertiende woonde, een band. "Het leven in Zwitserland is wat rustiger dan we in Nederland gewend zijn. Hier heb je een 24-uurseconomie en word je voortdurend geconfronteerd met nieuwe dingen. In Zwitserland gaat dat anders. Daar gaan families in het weekend rustig met elkaar de bergen in om van de natuur te genieten. Sommige mensen vinden dat misschien saai, maar ik kan daar intens van genieten."
Aan het einde van vorig seizoen ging Bosker door een lastige tijd, omdat hij even zonder ploeg zat. Zijn vorige team Justlease.nl was opgeheven. "Omdat ik geen ploeg had, mocht ik ook niet op de vaste trainingstijden in Heerenveen trainen en daar raakte ik gestrest van. In die periode ben ik toen veel naar Zwitserland gegaan om daar te trainen."
"Samen met mijn vader heb ik een training gegeven aan mensen met een hersenbloeding die opnieuw moeten leren lopen. Het was bijzonder om dat samen met hem te doen. En verder heb ik voor het trainen een paar oude maatjes opgezocht waar ik mee in de bergen kon fietsen. Daar ver weg in Zwitserland kon ik weer helemaal opladen." Met zijn team is het uiteindelijk goed gekomen, want Bosker schaatst nu onder de hoede van Peter Kolder en Wouter olde Heuvel bij Team TalentNED.
Dit is een verhaal in een reeks van twaalf waarin TeamNL de schaatsfan dichter bij de (olympische) schaatsers wil brengen. Lees hier de andere verhalen in de serie:
Familie Talsma gezamenlijk naar de top
Jorrit Bergsma: 'Ineens was Brent daar'
Erik Jan Kooiman: 'Op slag verliefd op mijn zoontje'
