Vorig seizoen kwam er abrupt een einde aan de zegetocht van Johan de Wit met zijn Japanse schaatsers. Hij kreeg te horen dat zijn contract niet werd verlengd en mocht op zoek naar een andere ploeg. Na met meerdere teams gesproken te hebben - waaronder het inmiddels gestopte Worldstream-Corendon - heeft De Wit besloten om rondom Miho Takagi een nieuwe ploeg te bouwen. "Er is altijd contact gebleven tussen Miho en mij. We hebben overlegd over wat ze moest doen. Ze was wel op zoek naar een nieuwe uitdaging en stond ervoor open om in Nederland te trainen. Wanneer ik een Nederlandse ploeg zou vinden, zou zij wel willen aansluiten. Zo is het idee ontstaan."
Voor de 42-jarige vader van twee was het geen optie meer om permanent in het buitenland te gaan wonen. "Het was een duidelijke wens om in Nederland te blijven met het gezin. Dit is een sprong in het diepe, ook voor mijn vrouw en kinderen. Maar het bloed kruipt, waar het niet gaan kan. Het is Miho, een speciaal meisje. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn familie. Ze kwam bij ons over de vloer en nog steeds hebben we een goede band. Heel bijzonder."
Deze hechte band bleek al een stabiele basis te zijn voor vele succesen. Zo werd de Japanse zowel wereldkampioen sprint als allround en won ze drie wereldtitels op de ploegenachtervolging, het onderdeel waarop ze met Ayana Sato en haar zus Nana Takagi ook olympische goud pakte in 2018. Als kers op de taart veroverde ze afgelopen februari de olympische titel op de 1000 meter. Een bijzondere overwinning voor haar coach, die toen net uit quarantaine mocht na een coronabesmetting.
Takagi zal met De Wit voornamelijk in Nederland te vinden zijn om zich voor te bereiden op de grote wedstrijden. Voor hoogtestages en nationale wedstrijden reist ze af met Japan, ze moet zich immers eerst zien te plaatsen voor de WK Afstanden en de World Cups. Daarnaast wil ze ook mee blijven trainen met de dames van de ploegenachtervolging. In Nederland zal de Japanse voorlopig zonder ploeggenoten zitten. Het komende seizoen wordt er eerst geïnvesteerd in een goede begeleidingsstaf, maar De Wit heeft grootse plannen. "We hebben een duidelijke ambitie: we willen één van de beste en grootste teams ter wereld worden. Daar hebben we veel tijd voor nodig, want ook de grote ploegen in Nederland stonden er niet zomaar. Misschien sluiten er nog rijders aan van andere teams, maar daar zijn we nu nog naar aan het zoeken."
"Nils van der Poel heeft ons allemaal laten zien dat het niet per se nodig is om in een groot team te rijden. Aan de andere kant, hij is mede gestopt omdat hij het zo monotoon vond. Het is wel lekker om wat mensen om je heen te hebben. Maar het is geen excuus om dit jaar niet hard te schaatsen, dat gaan we wel doen", aldus een overtuigde De Wit.
Voor Takagi is het een grote ommekeer. Waar ze jarenlang trainde met de nationale ploeg, heeft ze besloten om haar eigen pad te kiezen. Een moedige keuze van de 28-jarige, zeker in een cultuur waar het collectief boven het individu staat. "Ik denk wel dat het lastig voor haar was om de nationale selectie te verlaten. Ze wil geen problemen veroorzaken en met iedereen goed door één deur kunnen. Miho heeft uitgebreid over haar keuze gesproken met de betrokkenen. Dit is haar wens, dit is wat zij wil en daar is ze voor gegaan. In Japan is het groot nieuws. Zojuist had ik een persconferentie met veertig, vijftig tv-stations en kranten. Ook op Twitter gaat het booming. Het is daar nog nooit eerder gebeurd."
En zo is Johan de Wit geen bondscoach meer van de gehele Japanse selectie, maar traint hij slechts één vrouw. "Als bondscoach had ik te veel rijders en te veel verantwoordlijkheid, dat wilde ik niet meer. Nu hoef ik niet meer zoveel te vergaderen, hoef ik geen enorm team aan te sturen, hoef ik niet voor vier verschillende groepen programma's te schrijven. We richten ons op één rijdster en dat gaan we langzaam uitbouwen." De Wit is van een manager weer een coach geworden. "Ik zit nu waar ik wil zitten en werk met één van de beste schaatsers ter wereld. Nou super, ik ben blij!"
