Group 2
arrow copy Terug
Nieuws 21 mei 2021

Hoe is het met Carla Zijlstra? 'Heb het gevoel dat ik mensen gelukkig kan maken'

In de serie 'hoe is het met' gaan we langs bij oud-schaatsers om te kijken hoe het nu met ze is en wat ze tegenwoordig doen. Voor het zestiende verhaal in deze serie bellen we met Carla Zijlstra, die sinds 2001 woonachtig is in Australië. "Op bepaalde momenten mis ik Nederland wel."

Naam: Carla Zijlstra
Geboorteplaats: Sneek
Geboortedatum: 15-03-1969
Hoogtepunten: Twee keer zilver en drie keer brons op de WK Afstanden
Stopte met schaatsen in: 1999
Burgerlijke staat: Woont samen met haar man Anthony Evans en dochters Zana (17) en Abbey (16) in Jindabyne, Australië

Hoe is het aan de andere kant van de wereld?
"Goed, ik heb het erg naar mijn zin hier in Australië! Van corona hebben we vooralsnog weinig last gehad, al is de mindere kant van het verhaal dat de grenzen dicht zijn en voorlopig ook dicht blijven. De prime minister zei vorige week zelfs dat de grenzen waarschijnlijk nog tot halverwege 2022 dicht blijven, terwijl je toch zou denken dat het vaccineren iets zou moeten opleveren.."

Dat klinkt alsof je graag weer een keer naar Nederland wil?
"Mijn ouders vieren de komende twee maanden hun tachtigste verjaardag, dus ik zou het heel leuk vinden om daarbij aanwezig te zijn. Ik heb al geprobeerd om een uitzondering te krijgen, maar de Australische ambassade heeft dat verzoek afgewezen. Volgens hen behoort dit niet tot de bijzondere omstandigheden."

Mis je je ouders?
"Als je er heel erg over na gaat denken, word je er wel verdrietig van. We zagen elkaar eigenlijk elk half jaar wel, maar door de coronapandemie hebben we elkaar al sinds vorig jaar januari niet meer gezien. Gelukkig bestaat er tegenwoordig WhatsApp, zodat ik op de hoogte ben van wat ze doen. Daarnaast bellen we elkaar bijna elke dag wel."

Je woont inmiddels twintig jaar in Australië, ben je de Nederlandse taal al verleerd?
"Nee, verre van! Met mijn dochters praat ik bijvoorbeeld vaak in het Nederlands, behalve als we met andere, Engelstalige mensen zijn. Als mijn ouders hier zeven weken op vakantie zijn, praten we eigenlijk ook alleen maar Nederlands. Op die manier krijgen Zana en Abbey er een flinke boost van."

Wat doen je kinderen op dit moment?
"Zana en Abbey zitten allebei op de High School en beoefenen daarnaast een wintersport. Zana doet aan langlaufen en heeft vorig jaar aan de Jeugd Olympische Spelen meegedaan. Abbey doet aan alpineskiën en is net als Zana heel serieus met haar sport bezig. Ze hebben er allebei heel veel plezier in en dat is voor ons het allerbelangrijkst."

Wat doe jij zelf voor werk?
"Ik werk al twintig jaar als fysiotherapeute. Ik zie de patiënten in mijn eigen praktijk in Jindabyne, maar werk ook voor de public health in een public hospital. Public houdt in dat het een sociaal gezondheidszorgmodel is, terwijl private meer elitair en luxer is. Verder zit ik in een coaching academy die is opgezet door het Australisch olympisch comité met als doel het ontwikkelen van coaches om tot topprestaties te komen. Eens per veertien dagen praten we over de vijf takken die deze prestaties kunnen beïnvloeden. Ik vind het leuk om in dit team te zitten en herken de zekere nuchterheid, intensiteit en ruigheid die de sport met zich meebrengt en die de coaches nastreven."

Wist je tijdens je carrière al wat je na het schaatsen wilde gaan doen?
"Tijdens mijn carrière deed ik de studie Bewegingswetenschappen en in 1994 was ik daarop afgestudeerd. Na een pauze van twee jaar ben ik verder gegaan met de Thim van der Laan fysiotherapie: dat was eigenlijk een tweede studie en achteraf ben ik heel blij dat ik dat gedaan heb. Ik kon lijfelijk met mensen aan de gang gaan en ze vertrouwen geven, dat zijn toch wel mijn sterkste punten."

In 1999 ben je gestopt met schaatsen. Wanneer vertrok je naar Australië?
"Toen we in 2001 waren getrouwd, was het de vraag: waar gaan we wonen, in Nederland of Australië? Ik heb er heel lang over nagedacht, maar uiteindelijk moet je de knoop doorhakken en koos ik ervoor om naar Australië te gaan. Het leek me leuk om een nieuw avontuur aan te gaan en daarnaast was het leven op afstand niet altijd even leuk. Om zo'n relatie überhaupt inhoud te kunnen geven, moet je ook bij elkaar gaan wonen, vond ik. Nu ik er zo op terugkijk, ben ik best wel trots hoe het allemaal gegaan is."

Heb je nooit spijt gehad van je keuze?
"Nee, zeker niet, al is het natuurlijk niet altijd eenvoudig geweest. Mijn familie en vrienden zitten allemaal in Nederland en de vriendschappen die je daar hebt opgebouwd, bouw je niet zomaar meer op als je de 30 bent gepasseerd. Je merkt ook dat de mensen hier hun eigen verleden en eigen vriendenkringen hebben, dus op bepaalde momenten mis je je vrienden in Nederland wel."

In 2016 heb je de autobiografie 'Tussen hemel, ijs en aarde' uitgebracht. Wat wilde je de mensen met dit verhaal vertellen?
"Het is best complex om topsporter te zijn, dat zie ik nu meer dan ooit tevoren. Mensen zeiden altijd: 'Wat ongelooflijk dat je dit volhoudt', terwijl het voor mij de normaalste zaak van de wereld was. Pas als je gestopt bent, zie je dat dat het een heel apart leven is. Ik wilde graag opschrijven waarom ik geschaatst heb, wat er tijdens mijn carrière allemaal door mijn hoofd ging en wat er met mijn lijf aan de hand was. Mensen denken over zoveel dingen na, terwijl ze uiteindelijk misschien maar over vijf procent praten. Het is juist belangrijk om veel te praten wat je dwars zit, zodat je prestaties niet door de twijfels worden beïnvloed. Samen met Guido Bindels en Bert Wagendorp heb ik vier jaar hard aan dit boek gewerkt en heb ik er een super voldaan gevoel aan overgehouden."

Wat doe je nog meer in je vrije tijd?
"Ik vind het fijn om hard te lopen en te fietsen in de natuur; in ieder geval iets doen zodat je voelt dat je levend bent. De meeste tijd zit ik op de racefiets en de mountainbike, mede omdat mijn knieën al de nodige dreunen te verduren hebben gehad. Volgende maand, als de winter begint, zullen we ongetwijfeld weer gaan skiën en langlaufen. We wonen in de bergen en hebben twee skigebieden op een half uur van ons vandaan liggen, dus dat is ideaal. Schaatsen doe ik eigenlijk niet meer."

Heb je nog contact met mensen uit de schaatssport?
"Als ik in Nederland ben, spreek ik nog wel eens af met mensen uit het Gewest Groningen waar ik vroeger begonnen ben. Van de kernploeg spreek ik niet zoveel mensen meer. Iedereen heeft zijn eigen leventje."

Wat waren de hoogtepunten uit je carrière?
"De WK Afstanden in Warschau en Hamar en de Olympische Spelen in Albertville, Lillehammer en Nagano zijn zeker mijn hoogtepunten geweest. Daarnaast vond ik alle toernooien waar ik voor het eerst aan mee mocht doen, heel speciaal. Ik herinner me nog dat ik me plaatste voor mijn eerste EK in Sarajevo en ineens samen met wereldtoppers als Gerard Kemkers en Leo Visser Nederland mocht vertegenwoordigen. Dat vond ik heel bijzonder en tegelijkertijd heel spannend. Ook op mijn tien Nederlandse titels ben ik heel trots. Het is mooi als je een vette lijst met titels hebt."

Bij de WK Afstanden won je drie keer brons en twee keer zilver. Vind je het niet jammer dat je nooit goud hebt gewonnen?
"Natuurlijk had ik graag een keer gewonnen, maar ik had in mijn periode te maken met Gunda Niemann en Claudia Pechstein. Bovendien wist je gewoon dat er in de jaren 90 heel veel doping werd gebruikt, nog veel meer dan ik ooit had gedacht. Voor mij verandert daar nu ook niet zoveel meer aan: ik had het maximale gepresteerd op een boterham met kaas en kan dus alleen maar trots zijn op wat ik heb bereikt."

Wat was je dieptepunt?
"Mijn laatste jaar bij Sijtje van der Lende was mentaal heel zwaar. Aan het eind van dat jaar werd ik op onrechtmatige gronden uit de kernploeg gezet en de rechtszaak die ik daarna had aangespannen, had ik gewonnen. Het was vrij dramatisch allemaal, maar ik vond het niet terecht dat ze mij om persoonlijke redenen eruit hadden gezet. In 1998, het jaar erna, heb ik een eigen ploeg opgezet en dat was best een mooi avontuur. Er ging echter zoveel energie in zitten dat ik in 1999 stopte met schaatsen."

Wat is het mooiste wat je aan het schaatsen hebt overgehouden?
"Dat het nog steeds elke dag terugkomt in mijn beroep als fysiotherapeute. Hoewel ik zelf niet meer schaats, heb ik het gevoel dat ik met mijn achtergrond als topsporter heel veel mensen gelukkig kan maken. Dat is iets wat blijft en altijd zal blijven."

Bekijk hier de andere verhalen met de oud-schaatsers:
1. Hoe is het met Beorn Nijenhuis? 'Onderzoek naar de zwabbervoet intrigeert me'

2. Hoe is het met Gretha Smit? 'Heb het prachtig gehad als topsporter'
3. Hoe is het met Jochem Uytdehaage? 'Het is een voorrecht om te mogen sporten'
4. Hoe is het met Annamarie Thomas? 'De sportdiscipline van toen is helemaal weg'
5. Hoe is het met Simon Kuipers? 'Het waakvlammetje is een grote vlam geworden'
6. Hoe is het met Natasja Bruintjes? 'Ik had tijd nodig om tot mezelf te komen'
7. Hoe is het met Hilbert van der Duim? 'Ik hield wel van een lolletje'
8. Hoe is het met Tonny de Jong? 'Ik wist dat ik hier niet van mijn naam kon leven'
9. Hoe is het met Gianni Romme? 'Blij dat ik olympische dip heb meegemaakt'

10. Hoe is het met Barbara de Loor? 'Hartoperatie heeft me veel gebracht'
11. Hoe is het met Falko Zandstra? 'Ik had daar olympisch goud moeten winnen'
12. Hoe is het met Annette Gerritsen? 'Mijn carrière is een mooie leerschool geweest'
13. Hoe is het met Stefan Groothuis? 'Het schaatsen beheerst mijn leven niet meer'
14. Hoe is het met Renate Groenewold? 'Heb mezelf te weinig belangrijk gemaakt'

15. Hoe is het met Erik Hulzebosch? 'Ik hoef niet altijd meer herkend te worden'


Deel dit artikel op
Ben jij een echte schaatsfan? inschrijven als schaatsfan