Wat doe je tegenwoordig?
"Ik heb volgende week een gesprek bij Topsport Amsterdam waar ik hoop te re-integreren. Mede door het ongeluk en de combinatie met corona werd mijn contract bij de talentenacademie, dat tot 1 juni liep, helaas niet verlengd. Toch heb ik de afgelopen maanden ingezien dat het begeleiden van sporters hetgeen is wat me ligt. Als topsporter sta je altijd onder druk en ben je soms helemaal kwijt wat je precies aan het doen bent. Ik vind het mooi om de sporters terug te zetten in hun kracht en ze te laten zien wat ze nodig hebben en waar ze het voor doen."
Wat heb je de afgelopen jaren allemaal gedaan?
"In het olympische seizoen heb ik een documentaire gemaakt over Ireen Wüst (De Puntjes op de Ü). Met een camera en audiosysteem heb ik haar het hele seizoen gevolgd tot aan de gouden medaille in Pyeongchang. Het was een droom om te mogen doen en ik vond het supertof dat Ireen mij het vertrouwen gaf. De documentaire werd op Ziggo uitgezonden en ik heb er superveel positieve reacties op gekregen. Verder ben ik onlangs begonnen met een podcast, genaamd SportID, waar ik sporters vraag hoe zij omgaan met het feit dat toernooien vanwege het coronavirus niet doorgaan. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in wat er in de koppies van sporters omgaat en hoop daar in de toekomst iets mee te kunnen doen. Ook heb ik nog een rolletje gespeeld in de musical Soof."
En dan ben je nog werkzaam als analist bij de NOS. Hoe ben je daar terechtgekomen?
"Toen ik mij in 2013 niet plaatste voor de Olympische Spelen van Sotsji in 2014 werd ik door de NOS gebeld of ik meewilde als analist. Waarom niet, dacht ik, terwijl heel veel mensen vroegen of ik dat niet pijnlijk vond. Het leek mij verschrikkelijk om thuis voor de televisie te zitten en het toernooi ging, ook zonder mij, toch wel door. Ik zag het als een mooie kans en achteraf was ik heel blij dat ik het had gedaan, ook omdat ik daar heel mooie gesprekken met Paulien van Deutekom gevoerd heb. Toen ik in 2016 mijn afscheid aankondigde, kon ik het werk bij de NOS meteen weer oppakken en dat doe ik nog altijd met veel plezier."
Bevalt het leven als niet-sporter?
"Ik heb echt moeten wennen aan die nieuwe modus. Je bent niet meer alleen met jezelf bezig en met je eigen doelen, maar er is ruimte voor heel veel andere dingen. Nu kun je op vakantie gaan wanneer je wil en maakt het niet uit als je een keer niet gesport hebt."
Heb je dat destijds gemist?
"Nee, dat niet. Als sporter moet je commitment hebben; als je voelt dat je dat niet meer kunt opbrengen, zie je dat terug in je prestaties."
Verlang je nog weleens naar dat topsportleven?
"Wat ik in ieder geval helemaal niet mis, is dat er voor mij bepaald wordt hoe mijn leven eruit ziet. Aan de ene kant is het lekker dat je niet meer die druk hebt en altijd een wedstrijd in je nek voelt hijgen, maar aan de andere kant had je wel elke dag een doel om op die fiets te stappen of naar de krachttraining te gaan. Je wist altijd waar je het voor deed, terwijl je dat in het normale leven opnieuw moet gaan creëren. Nu vraag ik mezelf af waar ik naartoe wil en waar ik mezelf over tien jaar zie staan."
En waar is dat?
"In de atletenbegeleiding, en misschien wel met meerdere oud-sporters. Ik vind sowieso dat sporters veel meer met elkaar in contact zouden moeten komen. In sommige sporten ben je heel erg op jezelf aangewezen en hoe mooi is het dan om iets te creëren waardoor sporters elkaar kunnen helpen? De ideeën zijn er, maar nu moeten ze nog concreter worden."
Houd je nog wel tijd over om te schaatsen?
"Vanwege het ongeluk heb ik de laatste maanden niet kunnen schaatsen, maar in de winter probeer ik weer regelmatig naar de Jaap Edenbaan te gaan. De Jaap Edenbaan voelt een beetje als mijn thuis en elke keer als ik er ben, kom ik mensen tegen die mij vroeger les hebben gegeven tijdens het jeugdschaatsen. Hartstikke leuk natuurlijk!"
Heb je ook al eens samen met je dochter geschaatst?
"Zodra ze kon lopen, hebben we haar op de dubbele ijzertjes gezet, haha. Ze was toen net twee en ze vond het hartstikke leuk. Als ze schaatsen op televisie ziet, gaat ze met de armpjes op de rug door de huiskamer of zegt ze: 'Mama, we gaan samen starten!' Nee, ze is van mij niet verplicht om het te doen hoor, ze moet doen wat ze leuk vindt. Ik heb vroeger ook nooit iets gemoeten van mijn ouders."
Heb je nog contact met bepaalde schaatsers?
"Met de meiden van het toenmalige Team Afterpay, Floor van den Brandt, Bo van der Werff, Anice Das, Rosa Pater, Bente van den Berge, Mayon Kuipers en Emma van Rijn, gaan we geregeld een weekendje weg of uit eten. Daarnaast spreek ik geregeld af met Laurine van Riessen, Roxanne van Hemert en Diane Valkenburg, mijn teamgenoten van Team Activia. Verder heb ik nog best veel contact met Lotte van Beek en spreek ik soms met Sven en Ireen. Zij zijn zo'n beetje de laatste van mijn generatie die nog schaatsen."
Jij stopte op je 31e met schaatsen vanwege aanhoudend blessureleed. Heeft het lang geduurd voordat je geaccepteerd had dat je carrière ten einde was?
"Het was wel een proces. Toen ik zei dat ik ging stoppen, was dat proces al geweest. Ik was geblesseerd, was net klaar met mijn revalidatie tot mijn orthopeed zei: 'Als je doorgaat, maak je je hele knie kapot en kan je misschien nooit meer sporten'. In het begin denk je: hoezo kan het niet? Het heeft daarna wel een paar maanden geduurd voordat ik echt besefte dat het niet meer verder kon."
Terugkijkend op je carrière: wat was voor jou het hoogtepunt?
"Mijn olympische medaille in Vancouver! Twee dagen eerder was ik nog gevallen tijdens de 500 meter en dat heeft er mede voor gezorgd dat ik zo intens heb genoten van die medaille. Ik weet nog dat ik voorafgaand aan de 500 meter tegen mezelf zei: vandaag moet het! Ik was daardoor veel minder bezig met schaatsen en dat was een goede les voor de 1000 meter. Het hele 'moeten' heb ik aan de kant gezet en heb alleen maar gedacht aan de race. Toen ik over de finish kwam, was ik heel blij met de race die ik gereden had."
Het verschil met olympisch goud was slechts twee honderdste van een seconde. Heb je daar niet ontzettend van gebaald?
"Nee, want ik wist dat ik het nergens had laten liggen, had echt niet harder gekund op dat moment. Er zijn heel veel mensen die door zo'n klein verschil niet kunnen genieten, maar ik was juist heel trots op wat ik gepresteerd had. De huldiging bij de BC Place vond ik ook heel mooi om mee te maken. Er stonden denk ik zo'n 50.000 mensen, waaronder mijn ouders, m'n buurtjes en m'n beste vriendin. Dat was heel bijzonder!"
Wat was je dieptepunt?
"Dat was het NK Sprint in 2014 waar ik na de eerste dag moest afzeggen. Ik liep al maanden te kwakkelen en merkte dat ik fysiek niet fit was. Ik was zelfs zo moe dat ik op de fiets zat en dacht: als ik nu m'n ogen dichtdoe, val ik zo in slaap. Ze hadden al eens bloed geprikt, maar er was niks afwijkends te vinden. We konden de vinger niet op de zere plek leggen en daar werd ik helemaal gek van. Na een tijdje hebben ze specifiek geprikt op de ziekte van Pfeiffer en dat bleek het te zijn. Achteraf besef je dat je drie maanden met Pfeiffer in je lichaam hebt getraind. Daar ga je zowel mentaal als fysieke helemaal kapot aan. Nee, zoiets gun ik niemand."
Zijn er bepaalde dingen uit je carrière waar je spijt van hebt?
"Achteraf vind ik het heel erg jammer dat ik in blessures ben blijven hangen, ik gunde mezelf de tijd niet om te herstellen. Als sporter voel je altijd de druk om door te moeten, maar soms is het heel fijn als iemand tegen je zegt dat je best even rust mag nemen en aan jezelf mag denken. Hier komt denk ik ook mijn ambitie vandaan om sporters mee te geven dat rust op zijn tijd oké is."
Wat is het mooiste wat je aan het schaatsen hebt overgehouden?
"Zelfkennis en het vertrouwen op je intuïtie. Ik heb geleerd dat je altijd van je eigen kracht moet uitgaan en dat je veel meer kunt dan je zelf denkt. Mijn carrière is een mooie leerschool geweest en ik heb er de basis gelegd voor mijn toekomst, daar ben ik heel dankbaar voor."
Bekijk hier de andere verhalen van oud-schaatsers:
1. Hoe is het met Beorn Nijenhuis? 'Onderzoek naar de zwabbervoet intrigeert me'
2. Hoe is het met Gretha Smit? 'Heb het prachtig gehad als topsporter'
3. Hoe is het met Jochem Uytdehaage? 'Het is een voorrecht om te mogen sporten'
4. Hoe is het met Annamarie Thomas? 'De sportdiscipline van toen is helemaal weg'
5. Hoe is het met Simon Kuipers? 'Het waakvlammetje is een grote vlam geworden'
6. Hoe is het met Natasja Bruintjes? 'Ik had tijd nodig om tot mezelf te komen'
7. Hoe is het met Hilbert van der Duim? 'Ik hield wel van een lolletje'
8. Hoe is het met Tonny de Jong? 'Ik wist dat ik hier niet van mijn naam kon leven'
9. Hoe is het met Gianni Romme? 'Blij dat ik olympische dip heb meegemaakt'
10. Hoe is het met Barbara de Loor? 'Hartoperatie heeft me veel gebracht'
11. Hoe is het met Falko Zandstra? 'Ik had daar olympisch goud moeten winnen'