Group 2
arrow copy Terug
Nieuws 28 aug 2020

Hoe is het met Stefan Groothuis? 'Het schaatsen beheerst mijn leven niet meer'

In de serie 'hoe is het met' gaan we langs bij oud-schaatsers om te kijken wat ze tegenwoordig doen en hoe ze terugkijken op hun schaatscarrière. Voor het dertiende verhaal in deze serie gaan we langs bij Stefan Groothuis, die zijn passie heeft gevonden in de bouw. "Het is wel een beetje vergelijkbaar met topsport."

Foto : Martin de Jong

Naam: Stefan Groothuis
Geboortedatum: 23-11-1981
Geboorteplaats: Wierden
Hoogtepunt: Wereldkampioen sprint & olympisch goud op de 1000 meter in Sotsji
Stopte met schaatsen in: 2016
Burgerlijke staat: Woont samen met zijn vrouw Ester en twee zoons Luuk (9) en Ties (7) in Voorst

Stefan, hoe is het nu met je?
"Het gaat goed! Sinds ik vier jaar geleden ben gestopt met schaatsen, was het een behoorlijke zoektocht naar wat ik wilde gaan doen, maar ik heb inmiddels het plezier en de rust gevonden in wat ik doe."

Waar heb je dat plezier gevonden?
"Ik werk tegenwoordig in de bouw! Ik heb de afgelopen jaren meerdere dingen geprobeerd, maar ik kreeg nergens het gevoel dat ik echt op m'n plek zat. Toen ik ruim drie jaar geleden een keer met m'n oud-achterbuurman meeging naar zijn werk (vanuit de metselkant georiënteerd) merkte ik dat het leuk vond om met mijn handen bezig te zijn. Ik was daar vooral bezig met slijpen, kozijnen stellen en allerlei dingen die met stenen te maken hadden. Een paar maanden later ben ik terechtgekomen bij een timmerman waar ik nu voor werk."

Wat doe je daar dan precies?
"Ik houd me daar vooral bezig met timmerwerk, wanden plaatsen, kozijnen maken en stellen, maar ook beton storten en muurtjes metselen. Eigenlijk alles wat er bij komt kijken om een woning nieuw te bouwen of te renoveren. Het leuke is dat het werk heel gevarieerd is. Zo was ik laatst bij een adresje waar waterschade was geweest en het hele gipsplafond eruit gesloopt moest worden. Het merendeel van de tijd ben je aan het werk voor een klus en de rest van de tijd ben je op de werkplaats."

Ben je in loondienst van iemand?
"Nee, wij werken met een team zzp'ers, hebben allemaal ons eigen bedrijf. In feite is het een eenmanszaak, waarbij we degene die de meeste klussen aanneemt helpen. Zelf neem ik nog geen grote klussen aan, maar daar wil ik later wel naartoe. Voor nu vind ik het vakmanschap het belangrijkste. Het is heel waardevol als je dingen gaat aannemen dat je weet hoe het er in de praktijk aan toe gaat."

Toen je net begon, had je natuurlijk weinig verstand van zaken. Hoe heb je die kennis opgedaan?
"Door het klassieke meester-gezel principe. Mijn collega's doen dit werk al dertig jaar en geven me feedback op een positieve manier waar ik veel van kan leren. Ik ben met het meest simpele werk begonnen en ze hebben me vrij snel de kans gegeven om dingen te doen die ik nog niet wist of kon. Zo gaat dat nu nog. Door gewoon te proberen leer ik het het beste."

Wat vind je het leukste aan dit werk?
"Dat het heel gevarieerd is en je iedere dag weer wat leert. Dat is wel een beetje vergelijkbaar met topsport. Met sport ben je ook altijd bezig met beter worden en hele kleine details. Het fijne aan het bouwen is dat je onmiddellijk feedback krijgt; je ziet wat je goed of juist fout hebt gedaan. Ik kan er ook zeker trots op zijn als ik iets moois heb gemaakt."

Wat heb je nog meer gedaan de laatste jaren?
"Toen ik stopte, ben ik begonnen met een concept waarbij ik iets wilde met het verhaal wat ik vaker verteld heb over de mentale problemen die ik tijdens mijn carrière gehad heb en hoe ik daar weer uit ben gekomen. Ik wilde iets maken waarin sport een centrale rol had, want ik geloof dat sport ervoor kan zorgen dat je uit je normale patronen stapt. Ik had er allerlei ideeën over, maar ik had nog nooit een fatsoenlijk bedrijfsplan gemaakt. Het concept wat ik had bleek te vaag, te breed en niet specifiek op een bepaalde doelgroep gericht. Kort gezegd kwam het niet van de grond en bleef ik voornamelijk bootcamptrainingen geven.."

Hoe beviel dat?
"Naar verloop van tijd realiseerde ik me dat dit het voor mij gewoon niet was. Ik heb nog een tijdje twee twee dagen in de week kantoorwerk voor Grolsch en de Feestfabriek, het bedrijf dat de Zwarte Cross organiseert, gedaan. Het grappige is dat ik de Achterhoek aan een vlag heb geholpen die heel populair is geworden. Ik heb een ontwerpwedstrijd georganiseerd waarbij meer dan 500 mensen een vlag hadden ingezonden. Mensen konden via een website stemmen en een jury bepaalde uiteindelijk de winnaar. Het is leuk om te zien dat dit zo'n succes is geworden, maar op een bepaald moment wist ik dat ik toch het allerliefste op de bouw werkte en ben dat fulltime gaan doen."

Je werkt dus vijf dagen in de week in de bouw. Houd je nog wel tijd over om te sporten?
"Zeker! Ik heb het fietsen helemaal herontdekt en dat met name het mountainbiken en BMX'en. Samen met de jongens gaan we vaak naar een bikepark in de buurt en springen we over allerlei bulten heen. Vooral onze oudste zoon vindt het helemaal geweldig, al heeft hij laatst een flinke klap gemaakt. Hij viel met zijn gezicht op straat en moest met een spoedambulance naar de trauma-afdeling in het ziekenhuis worden gebracht. Het was één van de heftigste dingen uit m'n leven, maar gelukkig is het allemaal met een sisser afgelopen. Uiteindelijk bleken 'alleen' zijn voortanden te zijn afgebroken."

Schaatsen doe je helemaal niet meer?
"Nee, bijna niet. Het afgelopen jaar ben ik nog een paar keer met de kinderen geweest, maar dan doe ik het meer voor hen, omdat zij het leuk vinden. Als topschaatser is het leuk om hard te gaan en de grens op te zoeken, maar ik weet van mezelf dat ik nooit meer zo hard zal gaan als toen."

Volg je het nog wel?
"Niet heel intensief meer. Het is niet zozeer dat ik het niet wil, maar het beheerst mijn leven gewoon niet meer."

Heb je nog contact met mensen van toen?
"Heel toevallig kwam ik Erben Wennemars laatst tegen bij de spoedeisende hulp, die was daar ook met zijn zoontje. Ik belde hem daarna op en zei: we kunnen beter weer een keer afspreken in plaats van elkaar zo te treffen, haha. Met Jan Smeekens heb ik nog het meeste contact, mijn vrouw en ik gaan ieder jaar met Jan en Ingeborg uit eten. Verder zit ik in een groepsapp met Jan, Kjeld (Nuis), Wouter (Olde Heuvel) vanwege onze passie voor koffiezetapparaten."

Hoe kijk jij terug op je carrière?
"Positief, al is het niet alleen maar een makkelijke weg geweest. Het voordeel is dat ik in mijn carrière elk jaar een beetje beter werd dan het jaar ervoor, al ging het mij aanvankelijk niet snel genoeg. Ik verwachtte veel van mezelf en vond dat ik op mijn twintigste al rap wereldkampioen moest worden. Ik zag andere jonge jongens, zoals Beorn Nijenhuis en Simon Kuipers, een flinke spurt maken en mij zelfs voorbijstreven. Hoewel ik mijzelf beter vond dan hen, kon ik het niet waarmaken. Rond mijn dertigste vond ik het helemaal niet leuk meer en kwam ik in een mentaal zware periode terecht."

Wanneer kwam het moment dat je die verwachtingen bij ging stellen?
"Dat is die depressie geweest, ook omdat dat de enige reactie was die ik kon hebben. Die depressie was zo heftig dat het hele schaatsen mij echt een half jaar lang helemaal niks meer interesseerde. Er was geen ruimte in m'n hoofd om überhaupt over schaatsen na te denken, het bestond gewoon niet. Het enige wat telde, was dat mijn hoofd weer een beetje ging functioneren. Vanaf toen ben ik mezelf gaan afvragen: waarom moet ik altijd de beste zijn? Die crisis heeft ervoor gezorgd dat ik er anders over na ging denken, waarna ik de laatste vijf jaar mijn sport veel meer in ontspanning heb kunnen doen. Topsporters willen het niet horen, maar het is goed om soms even te relativeren. Ik geloof ook echt dat de begeleiding daar een rol in kan spelen. Ik denk namelijk dat een type zoals ik bepaalde dingen iets minder volgens het boekje zou moeten doen."

Wat is het hoogtepunt uit je carrière?
"Dat is toch de wereldtitel sprint in 2012 in Calgary, omdat alles hier voor mij bij elkaar kwam. Ik was net uit m'n depressie gekomen en het was de eerste keer dat ik wereldkampioen werd. De gouden medaille op de Olympische Spelen van Sotsji zag ik vooral als een hele mooie bonus. Ik had me voorgenomen om volop te gaan genieten van het toernooi, iets wat me bij de vorige twee Spelen nauwelijks lukte. Tijdens de Spelen van Sotsji was ik gewoon zo relaxed, dus dat ik er toen met het goud vandoor ging, maakte het helemaal af."

Wat is, sportief gezien, je dieptepunt?
"Bij de Olympische Spelen van Vancouver had ik gewoon olympisch kampioen op de 1000 meter kunnen worden. Ik heb het niet vaak verteld, maar drie weken voordat de Spelen begonnen lag ik een week met veertig graden koorts in bed. Voor een sporter is dat natuurlijk een nucleaire ramp, want de tijd om te herstellen is dan nog maar kort. Dat ik überhaupt nog kon strijden om de podiumplekken was al een wonder, maar het zure was dat ik net vierde werd achter Chad Hedrick. De tijd van Chad had ik normaal gesproken met twee vingers in de neus gereden."

Wat is het mooiste wat je aan het schaatsen hebt overgehouden?
"De passie om steeds met kleine stapjes te verbeteren. Als ik schaatste, was ik letterlijk iedere slag bezig met: hoe kan ik het nog ietsje beter doen? Die verbetering zoek ik nu ook steeds op in de bouw en op de fiets. Het topsportleven is echt heel mooi geweest, maar pas als je stopt, heb je door hoe compleet het je leven heeft beheerst."

Bekijk hier de andere verhalen van oud-schaatsers:
1. Hoe is het met Beorn Nijenhuis? 'Onderzoek naar de zwabbervoet intrigeert me'

2. Hoe is het met Gretha Smit? 'Heb het prachtig gehad als topsporter'
3. Hoe is het met Jochem Uytdehaage? 'Het is een voorrecht om te mogen sporten'
4. Hoe is het met Annamarie Thomas? 'De sportdiscipline van toen is helemaal weg'
5. Hoe is het met Simon Kuipers? 'Het waakvlammetje is een grote vlam geworden'
6. Hoe is het met Natasja Bruintjes? 'Ik had tijd nodig om tot mezelf te komen'
7. Hoe is het met Hilbert van der Duim? 'Ik hield wel van een lolletje'
8. Hoe is het met Tonny de Jong? 'Ik wist dat ik hier niet van mijn naam kon leven'
9. Hoe is het met Gianni Romme? 'Blij dat ik olympische dip heb meegemaakt'

10. Hoe is het met Barbara de Loor? 'Hartoperatie heeft me veel gebracht'
11. Hoe is het met Falko Zandstra? 'Ik had daar olympisch goud moeten winnen'
12. Hoe is het met Annette Gerritsen? 'Mijn carrière is een mooie leerschool geweest'


Deel dit artikel op
Ben jij een echte schaatsfan? inschrijven als schaatsfan