Afgelopen weekend nam je het besluit om te stoppen als bondscoach van Rusland. Was het een moeilijke keus?
"Enerzijds wel, anderzijds niet. Ik word natuurlijk ouder en merk dat het reizen steeds zwaarder wordt. Als je twintig jaar lang in het vak zit, gaan dat soort dingen meetellen. Zeker als je de laatste tien jaar schippert tussen Nederland (Poltavets woont in Heerenveen, red.) en Rusland wordt dat gewoon te veel. Aan de andere kant heb ik het heel erg naar mijn zin gehad in Rusland en prettig met iedereen samengewerkt, dus dan is het moeilijk om afscheid te nemen."
Zo'n beslissing gaat natuurlijk niet over één nacht ijs. Wanneer heb je de beslissing genomen?
"Ik had me eigenlijk voorgenomen om er na de Olympische Spelen van PyeongChang mee te stoppen, maar omdat de Russische schaatsers en ikzelf geen uitnodiging kregen om daaraan deel te nemen besloot ik om toch nog eventjes door te gaan. Dat voelde voor mij als een emotionele verplichting richting de schaatsers. De meeste doelen die ik voor ogen had zijn bereikt, dus ik kan de ploeg nu met een gerust hart achterlaten."
Wat waren die doelen?
"Ik had twee grote doelen: ik wilde de Russische schaatsers harder laten schaatsen en de hele wereld mee laten doen in deze ontwikkeling. Dat is gelukt, want de Russische schaatsers hebben de stap gemaakt naar de wereldtop en wereldwijd zijn er talloze wereldrecords gereden. De Russen waren vanaf 2015 de eersten die extreem snelle tijden gingen rijden. Dat viel toen op, maar niet veel later haalden schaatsers uit andere landen dat niveau ook. Daar was ik heel blij mee en ik vind het mooi dat ik mijn bijdrage daaraan heb kunnen leveren. Na een moeizame start ben ik best wel trots dat het Russische schaatsen is doorontwikkeld en dat we wereldwijd meetellen."
Wat maakte het zo moeilijk in het begin?
"Het kost gewoon veel tijd om de schaatsers op een bepaald niveau te krijgen. Nu is het veel makkelijker voor de jongere generatie om de weg naar de top te overbruggen, aangezien zij meerdere voorbeelden hebben. Daarnaast is er nu ook veel meer kennis bij de coaches, waardoor je bepaalde informatie makkelijker kunt overbrengen en sneller resultaat te zien krijgt."
Je hebt vele successen behaald met de ploeg, waaronder twaalf medailles bij de laatste WK Afstanden in Salt Lake City. Welke prestaties zijn jou in de afgelopen tien jaar het meeste bijgebleven?
"Poeh, dat zijn er veel, maar laten we beginnen met de Europese en wereldtitel allround van Ivan Skobrev in 2011. Ik was net begonnen als bondscoach en deze titels gaven de Russen het idee dat er licht was aan het einde van de tunnel. Ik sleutelde doelbewust aan de techniek en dat leverde meteen succes op. Verder waren de wereldtitels van Denis Yuskov en Olga Fatkulina bij de WK Afstanden in Sotsji in 2013 voor mij een hoogtepunt. Het baanrecord (en tevens wereldrecord laagland) van Yuskov tijdens de WK Afstanden in Heerenveen op de 1500 meter in 2015 zal mij ook altijd bijblijven.
Daarnaast begon in 2015 de opmars van Pavel Kulizhnikov, die ondertussen al acht wereldtitels heeft gewonnen en twee wereldrecords op zijn naam heeft staan. Afgelopen seizoen vielen zijn 1000 meters bij de EK Afstanden in Heerenveen (1.07,09, baanrecord) en bij de WK Afstanden in Salt Lake City (1.05,69, wereldrecord) mij het meest op. Als laatste hoogtepunt noem ik de wereldtitel van Natatalia Voronina in Salt Lake City op de vijf kilometer. Zij versloeg de ongenaakbare Martina Sablikova en deed dat ook nog eens in een wereldrecord."
Wat waren de dieptepunten?
"In 2012 was de nieuwe generatie schaatsers nog niet klaar om mee te doen met de top, terwijl de oudere generatie niet voldoende capaciteit en vertrouwen had om te winnen. Ik had niet per se twijfels, maar ik besefte wel dat we tekort zouden komen. Dat was een heel moeilijk moment. Toch kwam het allermoeilijkste moment in 2018, toen wij – op drie schaatsers na – geen uitnodiging kregen voor de Olympische Spelen in Zuid-Korea. Dat doet nog steeds pijn en zal altijd pijn blijven doen. Ik kan er niet veel meer over zeggen, aangezien ik nog steeds geen antwoord heb gekregen en die misschien ook wel nooit zal krijgen. Ik hoop van harte dat de Russen wel aan de Spelen van Peking mogen meedoen, dat zou terecht zijn."
Voordat je bondscoach werd bij Rusland was je al eens werkzaam in Nederland (bij DSB en TVM) en werkte je onder meer samen met Koen Verweij. Hij trainde ook al eens een seizoen met je mee bij de Russische ploeg. Is er een mogelijkheid dat je nu weer gaat samenwerken met hem?
"Dat zou zeker een optie zijn, maar we moeten eerst deze vervelende periode doorstaan. Ik sta open voor een nieuwe uitdaging, maar ik kan nog niet zeggen wat het wordt. Zowel het coachen van de huidige toppers als het coachen van toekomstige toppers vind ik heel leuk om te doen. Ik ga kijken wat ik voor het Nederlandse schaatsen kan betekenen."
Waar leg jij de nadruk op als coach?
"Ik ben iemand die veel met techniek werkt. Het gaat om de efficiëntie, oftewel het maximaal gebruik van het vermogen in je slag. Efficiëntie is moeilijker dan het fysieke gedeelte, want dat is gewoon heel veel uren maken. Jouw fysieke gesteldheid moet uiteindelijk uitgedrukt worden in de maximale efficiënte power op de schaats. Dat is de hele filosofie."
