In het voorjaar kreeg Slootweg een belletje van disciplinemanager Wilf O'Reilly, of hij naar Thialf kon komen. Slootweg woont op vijf minuten lopen van het ijsstadion en dacht onderweg maar aan één ding: ik moet stoppen met shorttrack. Als 23-jarige in een RTC (nu: KNSB Talent Team) liep hij tegen een grens aan. Het gesprek met de disciplinemanager en bondscoach Jeroen Otter kreeg echter een andere wending. "Ze nodigden mij uit voor de nationale ploeg, dat had ik helemaal niet meer verwacht", vertelt Slootweg.
Als junior gold Slootweg als een groot talent. Hij zat in Jong Oranje, reed twee World Cups en startte op het WK voor junioren. Slootweg had zelfs het testevenement voor de Olympische Spelen mogen rijden, maar een slepende knieblessure gooide roet in het eten. "Ik reed die tweede wereldbekerwedstrijd op pijnstillers, anders ging het niet." Na een knieoperatie begon Slootweg in het seizoen 2018/2019 weer met opbouwen en toonde afgelopen winter flinke progressie. "Koen heeft laten zien dat hij het wel kan", zegt Roes.
Voor Roes kwam het gesprek en de uitnodiging voor de Nationale Trainingsselectie Shorttrack (NTS) zeker niet onverwachts. Een jaar geleden hoopte hij al op de overstap, maar bleef nog een seizoen aan zijn techniek werken bij het RTC Noord/Wadro onder leiding van Dave Versteeg. Het harde werken pakte goed uit voor Roes: in januari werd hij Nederlands kampioen, mocht mee naar het EK in Hongarije en pakte individueel zilver op de World Cup in Dresden. "In het gesprek met Jeroen en Wilf vertelden ze dat ze mij erbij wilden, daar was ik wel enthousiast over", lacht Roes.
Van de eerste beperkende coronamaatregelen hadden de shorttrackers aan het begin weinig last. Ze konden gewoon buiten fietsen en krachttraining doen. "Als topsporter leef je al in een soort bubbel, de contacten die ik heb zijn veelal in de sportwereld waarin ik zit", zegt Slootweg. In eerste instantie werd er met vaste duo's getraind, later mochten de groepen weer worden uitgebreid.
Polomaatjes
Het eerste gezamenlijke trainingskamp deze zomer in Font-Romeu veranderde binnen een week van een gezellig samenzijn in een nachtmerrie. Lara van Ruijven voelde zich bij aankomst niet lekker en trok zich terug op haar kamer. Er werd nog gedacht aan corona, maar al gauw bleek de 27-jarige Westlandse een auto-immuunziekte te hebben. Op 10 juli overleed ze in het Franse ziekenhuis.
"Dat was natuurlijk heftig. Je gaat met z'n allen op trainingskamp en komt met een iemand minder terug. Het is moeilijk te begrijpen", vertelt Roes. Slootweg: "Het was ook wel lastig voor ons, want wij kwamen er net bij. In Frankrijk heb ik veel met Sven opgetrokken en kreeg ik steun vanuit mijn eigen omgeving. Lara was de eerste die zei: 'Wat gaaf dat je erbij zit!'. Zo was Lara, zij liet mij direct thuis voelen in het team."
Roes leerde de altijd vrolijke Van Ruijven afgelopen seizoen al beter kennen tijdens het EK en de wereldbekerwedstrijden. "Je krijgt daarvoor een kledingpakket met van alles erin: shirtjes, sweaters maar ook polo's. Niemand in het team draagt poloshirts, behalve Lara en ik draag ook altijd polo's. Wij waren polomaatjes. Daar herinner ik haar aan."
"Het is echt een gemis, zo'n gezellig persoon in het team. Die periode was hartverscheurend, maar we zijn er sterker uitgekomen", aldus Roes. "Bij mij hakte het er wel in met de ererondje in Thialf en op de uitvaart brak ik ook, toen kwam alles zo dichtbij. Het was heel moeilijk, maar als team hebben we elkaar goed ondersteund. Iedereen helpt elkaar, er is zoveel liefde in de ploeg."
Op stoom
De draad moest weer worden opgepikt, maar ook sportief gezien kregen de shorttrackers een tik te verwerken. Eind augustus maakte de ISU bekend dat de eerste wereldbekerwedstrijden in Canada werden geschrapt, inmiddels zijn alle World Cups uit de kalender gehaald. Het zorgde bij een aantal rijders voor een lichte motivatiedip. "Ik vind het ook jammer, want ik had wel gehoopt om het dit seizoen op de World Cups te kunnen laten zien", zegt Roes.
"Maar ik ben tijdens de trainingen gewoon bezig met mezelf verbeteren. Je moet altijd kijken hoe je uit de voeten komt met een nieuw schema en of je daarmee kan presteren. Dat is nu wel moeilijk te zeggen, omdat we nog geen grote wedstrijden hebben gehad. Maar alles wat je nu kan verbeteren, is alweer mooi meegenomen voor het volgende seizoen."
Voor Slootweg gaan de trainingen momenteel niet zo goed, want hij heeft weer last van zijn knie. Het is nog steeds niet duidelijk wat er precies mis is. "Daar blijf ik nog lekker mee vechten", zegt hij met een spottend lachje. "Voor mij komt het dus niet verkeerd uit dat de wedstrijden wat later in het seizoen zijn. Normaal gesproken begin ik nu een beetje op stoom te komen."
Roes heeft zijn benen al even getest in september op de openingswedstrijd van de KNSB Cup. Op de 1000 meter ging Stijn Desmet er met de winst vandoor, Roes werd vierde. "Soms denk je nu: wat mis ik? Maar na die wedstrijd dacht ik: o ja, die spanning en het racen tegen anderen, dat mis je echt wel. In Nederland wordt het deelnemersveld ook alleen maar sterker, dat is mooi."
Leerzaam
Dit weekeinde staat de KNSB International Invitation Cup op het programma, de eerste internationale krachtmeting in tien maanden. Naast de NTS en rijders uit de Talent Teams staan shorttrackers uit België en Frankrijk aan de start. De Hongaren moesten afzeggen vanwege ziektegevallen. "Het is jammer dat zij er niet zijn. Ik vind het geweldig om Shaolin Sandor en Shaoang Liu te zien rijden, maar het is ook vet om tégen ze te rijden", zegt Roes.
"Je verleert het racen natuurlijk niet, maar ik heb ook nog niet kunnen leren van de fouten die je maakt tijdens wedstrijden", aldus Roes. Vanwege zijn blessure gaat Slootweg zonder verwachtingen het toernooi in. "Ik heb er wel veel zin in en zou graag finales willen rijden, maar weet niet of dat reëel is. Ik hoop vooral dat ik goed uit dit weekend kom en dan op de NK Afstanden wel alles kan rijden."
Na de Invitation Cup, de NK Afstanden (12-13 december) en het NK Allround (2-3 januari) komen de internationale kampioenschappen. Vooralsnog staat het EK gepland in het Poolse Gdansk (22-24 januari) en is het WK in Dordrecht met een week vervroegd (5-7 maart). Beide mannen mikken op een plek in het relayteam. Roes reed vorig seizoen de kwart- en halve finale op het EK, waar het team zilver won. "Een individuele afstand zou ook tof zijn, maar ik vind het al mooi als ik weer mee mag voor de relay." Slootweg: "Het is gaaf dat het WK in eigen land is, dat geeft een extra motivatie."
