Nummer 1: Vijf op een rij voor Ivanie Blondin
"Vijf World Cup-overwinningen op een rij, ik kan me niet herinneren dat ik dit eerder heb meegemaakt. Ivanie Blondin won bij de World Cup in Nur-Sultan de 5000 meter, de 1500 meter en de team pursuit en vervolgens bij de World Cup in Nagano de massastart en de 3000 meter. Voor mij was dit heel bijzonder en het gaf Ivanie veel zelfvertrouwen. Ze was hierna minder gestrest en kon zich daardoor meer focussen op de afstanden. Haar voordeel is tegelijkertijd haar nadeel: ze kan zoveel afstanden goed rijden. Soms is het too much en daarom gaan we volgend seizoen slimme keuzes maken.
Na de voor haar tegenvallende Olympische Spelen heeft het wel een jaar geduurd voordat ze over die teleurstelling heen was. Ze is inmiddels 30 jaar en ze weet dat ze in een fase zit waarin het moet gebeuren. Dit seizoen won ze de wereldtitel op de massastart en werd ze tweede op het WK Allround. Hoewel ze vooraf de beste kaarten had, kon ze het jammer genoeg net niet afmaken in Hamar. Het was voor haar de eerste keer dat ze in zo'n situatie zat, dus dat zijn dingen die ze nog moet leren. En voor de rest natuurlijk petje af voor Ireen, die deed het supergoed!"
Nummer 2: De bronzen WK-medaille van de ploegenachtervolgingsvrouwen
"Op de tweede plaats noem ik de bronzen medaille van de Canadese vrouwen op de team pursuit bij de WK Afstanden. Tijdens de eerste vier World Cups stonden we met dezelfde opstelling aan de start en kozen we elke keer voor dezelfde tactiek (aflossen na één rondje op kop te hebben gereden). Bij de WK Afstanden kozen we echter voor een andere tactiek: we gaven Ivanie aan het begin wat meer kopwerk en Isabelle Weidemann op het eind. Deze strategie bleek goed uit te pakken, want gezien de individuele resultaten zouden de Russische dames het eigenlijk van ons moeten winnen. Ik was heel blij dat wij er ten koste van Rusland met het brons vandoor gingen.
Niet alleen voor mij als coach was dit een mooi moment, maar ook voor het hele begeleidingsteam. Met z'n allen (fysioloog, mental performance coach, fysiotherapeut etc.) hebben we voor deze strategie gekozen en uiteindelijk ben ik degene die er de klap op geeft. In Canada vinden ze het heel belangrijk dat we goed samenwerken en je ziet dat die samenwerking het hele seizoen zijn vruchten heeft afgeworpen op de groepssfeer en op de dynamiek. We hebben een superleuke groep en deze bronzen medaille – wat tevens een Canadees record betekende – was echt een team effort."
Nummer 3: De prestaties van Sven Kramer en Pavel Kulizhnikov
"Als derde noem ik twee andere momenten die me van de WK Afstanden zijn bijgebleven. De zilveren medaille van Sven Kramer op de 5 kilometer vond ik heel imponerend. Petje af voor Ted-Jan Bloemen die hem net voorbleef, maar hoe Sven zijn lichaam precies op tijd in topvorm kreeg, vond ik echt knap. Sven is een absolute topsporter en hij was supergoed op het moment dat hij goed wilde zijn. Helaas voor hem kon hij hem net niet winnen.
Als je puur naar snelheid kijkt, is mijn favoriete moment toch wel het wereldrecord van Pavel Kulizhnikov op de 1000 meter. Nog nooit had iemand op de 1000 meter onder de 1.06 gereden en hij kreeg het gewoon voor elkaar om 1.05,69 te rijden. Ik stond er met open mond naar te kijken, het ging zo ongelooflijk hard. Ik vind het superknap dat iemand zo'n mentale barrière kan doorbreken; dat je tegen jezelf zegt: ik ga vandaag iets doen wat nog nooit iemand heeft gedaan. Dan moet je mentaal erg sterk zijn en natuurlijk enorm hard kunnen schaatsen."
De favoriete momenten van de andere coaches teruglezen? Dat kan hier:
De top 3 van Jan Coopmans
De top 3 van Dennis van der Gun
