Nummer 1: Het wereldrecord van Graeme Fish op de 10 kilometer
"De 10 kilometer van Graeme Fish bij de WK Afstanden in Salt Lake City vond ik erg indrukwekkend. Het is heel goed voor het schaatsen dat een Canadees op deze afstand zijn neus aan het venster steekt. Niks ten nadele van Ted-Jan Bloemen, maar hij is en blijft voor mij een Nederlander. Voor de ontwikkeling van de lange afstanden is het heel mooi dat Fish zowel op de 10 als op de 5 kilometer flink gaat meedoen. Hij wordt op beide afstanden een geduchte concurrent van ons.
Heel veel mensen waren bang dat de 10 kilometer van het programma geschrapt zou worden, maar ik hoop dat Fish de 10 kilometer dankzij zijn fabelachtige race gered heeft. Er zijn maar weinig mensen die de 10 kilometer schaatsen, laat staan op hoog niveau. Waarom er zo weinig zijn? Omdat het één van de moeilijkste afstanden is. Het is geen pretje om een 10 kilometer te rijden, dat zag je bij de WK Afstanden wel toen meerdere rijders halverwege stopten. Als je niet goed voorbereid bent, is het een lijdensweg."
Nummer 2: De World Cup-finale in Heerenveen in zijn algemeen
"Hoewel er vooraf vragen werden gesteld of de World Cup-finale in Heerenveen vanwege het coronavirus wel door kon gaan, heb ik als schaatsliefhebber enorm genoten van deze wedstrijd. Het was voor iedereen de laatste wedstrijd van het seizoen en het leek alsof iedereen het niveau van de WK Afstanden nog in zijn of haar benen had. Er werd het hele weekend verschrikkelijk hard gereden, echt reclame voor de schaatssport. Wat er voor mij bovenuit sprong, was het baanrecord van Kjeld Nuis op de 1500 meter, al ben ik misschien wel een beetje bevooroordeeld (voordat Rykkje in Noorwegen aan de slag ging, werkte hij samen met Nuis bij Team Lotto-Jumbo).
Of ik deze tijden aan zag komen? Nou, het verbaasde me niet. De belangrijkste wedstrijden waren geweest en dan gaat iedereen ontspannen naar zo'n wedstrijd toe. Vanwege de omstandigheden en de sfeer in Thialf wilde iedereen natuurlijk wel zo hard mogelijk rijden en dan krijg je zo'n gedachte van: we zien het wel. Lukt het, lukt het, lukt het niet, lukt het niet. Dat is voor een topsporter een fijne gedachte. De toeschouwers werden tevens goed verwend met hele mooie races. Ja, de World Cup-finale was één groot feest."
Nummer 3: De tweede plaats van Sverre Lunde Pedersen bij het WK Allround
"Voor mij als coach was het een heel moeizaam seizoen met de ploeg. Dat had veel verschillende redenen, want iedereen had wel iets. Het gaf mij de bevestiging dat er structureel iets niet goed zit in het Noorse schaatsen en dat probeer ik de komende jaren te veranderen. Voor Sverre begon het seizoen dramatisch met een zware valpartij op de fiets. Samen hebben we keihard ons best gedaan om zijn fysieke gesteldheid te verbeteren en pas bij het WK Allround in Hamar zag ik de oude Sverre weer een beetje terug. Ik had niet verwacht dat hij het Patrick Roest lastig zou gaan maken, maar zijn zilveren medaille was wel een mooie opsteker.
Dat hij ondanks de tegenslag toch weer boven kwam drijven, geeft hem verschrikkelijk veel motivatie voor volgend seizoen. Iedereen zegt nu wel dat hij een slecht seizoen heeft gedraaid, maar met een vierde plaats bij de EK en WK Afstanden viel hij net buiten de prijzen. De Noren zijn daar heel kortzichtig in. Omdat ze traditioneel gezien heel overheersend waren in het schaatsen, vinden ze een vierde plek niet goed genoeg meer. Wat dat betreft ligt er altijd heel veel druk op hem, maar daar gaat hij ontzettend goed mee om. Hij is absoluut een wereldtopper en voor mij persoonlijk was dit het mooiste moment van het seizoen."
De favoriete momenten van de andere coaches teruglezen? Dat kan hier:
De top 3 van Jan Coopmans
De top 3 van Dennis van der Gun
De top 3 van Remmelt Eldering
De top 3 van Peter Kolder