Met Merel Conijn was er een andere Noord-Hollandse die het plekje van Schouten heeft opgevuld. Een tempobeul, maar niet met de punch waarmee Schouten jarenlang het peloton haar wil oplegde. Het was dan ook Groenewoud die als meest ervaren rijdster en sprintster van dienst fungeerde in de formatie van Jillert Anema. In de haast zomerse warmte - “Ik heb vandaag nog buiten gegeten in mijn trui”, aldus de Friezin – was zij degene die deze keer de klus klaarde.
Voor Conijn was het een hele klus om haar rol als ploeggenote te vervullen. “We probeerden haar goed te coachen”, vertelde Groenewoud. “Ze was erg zenuwachtig, maar ook leergierig. Ze wilde vooral niets fout doen. Ze vroeg onderweg wat ze moest doen en of het goed ging. Ze heeft marathonervaring, maar rijdt nu voor het eerst in een ploeg en met een plan. In de finale hebben we haar goed gecoacht en dat ging voorspoedig.”
Mede dankzij het sleurwerk van Conijn liep de wedstrijd uiteindelijk uit op een sprint. De nieuwelinge in de ploeg reed in de finale nog een groot gat dicht. Het verschil ten opzichte van vorig jaar was groot. Toen wisten Schouten en Groenewoud na een lange sloopkoers samen een ronde voorsprong te pakken. Dat zat er nu niet in.
Ook Eelco Kooistra - ploegleider van Puur ICT - BTZ, zag dat de verhoudingen in het peloton ietwat veranderd waren. “Wij reden ook met een heel nieuw en verjongd team dat minder ervaring heeft. Dat was natuurlijk even afwachten. Je weet dat in Amsterdam de omstandigheden een hoofdrol spelen. We wilden het eerst een beetje aanvoelen", vertelt Kooistra verder.
"Gedurende de wedstrijd namen we meer initiatief en dat was mooi om te zien en gaf de ploeg en Esther Kiel ook veel vertrouwen.” Dat vertrouwen leverde uiteindelijk achter Zaanlanders Groenewoud en Bente Kerkhoff een derde plek op voor Kiel. Ook wat dat betreft een bekend gezicht. “We zeiden van de week ook in de voorbespreking: we hebben allemaal plannen, maar de ervaring leert dat de uitslag weinig anders is dan anders”, sprak Kooistra lachend.
Groenewoud vond het ondanks haar overwinning een pittige avond op de Jaap Edenbaan. “Het was lastig vandaag, ook omdat we een klein peloton hadden. Op een gegeven moment waren we nog maar met 25 vrouwen en had ik alle sprintsters achter me hangen.” Juist op dat moment miste Groenewoud de aanwezigheid van haar jarenlange teamgenoot. “Irene was vaak beslissend in de koers. Als ik hier met haar aan de start had gestaan, was het een heel andere koers geweest. Als we om en om gaan, of met zijn tweeën, gaat het een tijdje hard. Dat kan ik in mijn eentje niet, dus dan is het moeilijk om de concurrentie te slopen.”
De uitslag van de Topdivisie vrouwen staat hier
Bij de beloftevrouwen ging de overwinning naar Maaike Koelewijn. De zeventienjarige rijdster van Fortune Coffee koos bewust om nog een jaar in de beloftedivisie te verblijven, ondanks dat haar ploeg wel de stap naar het hoogste niveau maakte. “Sowieso twijfelde ik al een beetje. Uiteindelijk heb ik samen met mijn vader en ploegleider besloten dat het nog niet hoeft. Ik kan nog mijn hele leven marathons rijden. Zo kan ik dit jaar nog meer op de langebaan rijden en ervaring opdoen.”
Die keuze betaalde zich in Amsterdam uit. “Vooraf vond ik het wel erg spannend. Ik wilde hier gelijk winnen, maar zo’n eerste wedstrijd is ook chaotisch. Iedereen wil kijken wie goed is en je weet ook niet hoe goed je zelf bent.” Dat Koelewijn wel in orde is, bewees ze gelijk. Met een flinke voorsprong wist ze in de finale de sprint te winnen van een omvangrijke kopgroep.
De uitslag van de beloftevrouwen staat hier