‘IK HAD EEN STUKJE SCHAATSGESCHIEDENIS GESCHREVEN!’
“Als voormalig schaatsster koester ik talloze herinneringen aan mijn tijd op het ijs, maar één moment blijft als het mooiste hoogtepunt boven alle anderen uitsteken. Het was de eerste keer dat ik Europees kampioene werd in 1997. De locatie maakte het extra bijzonder: Thialf, mijn thuisbaan. Het was het toernooi waar ik de Duitse hegemonie doorbrak. In 1974, het jaar waarin ik geboren werd, was Atje Keulen-Deelstra de laatste Nederlandse die Europees kampioene werd.
Ik was tweeëntwintig jaar. De dagen voor het EK Allround waren gevuld met spanning, wetende dat alles perfect moest verlopen op alle vier de afstanden. Hoewel mijn prestaties in de aanloop naar het toernooi veelbelovend waren, bleef er altijd dat moment van onzekerheid: zou het allemaal lukken? Elk detail moest kloppen. Ik herinner me nog goed de focus en vastberadenheid die ik had.
Op de afsluitende vijf kilometer, wat mij betreft een fantastische afstand, kwam alles samen. Mijn strategie was anders in deze beginjaren van mijn carrière. Ik startte snel en liet vervolgens mijn gevoel in de eerste rondes leiden. De laatste twee rondjes waren een explosie van energie met aflopende rondetijden. Ik haalde veel plezier uit het spelen van deze ‘game’ . Mijn tegenstandster tijdens de beslissende race was Gunda Niemann-Stirnemann. Zij schaatste deze afstand vrij vlak. Ik was me bewust van onze verschillende ritindelingen. Het publiek herkende dit ook. Op het moment dat Gunda mij overkruiste, wist ik: nu moet ik gas geven.
Daar ging ik. Het publiek werd gék. Ik werd gedragen door de enorme decibellen die vanuit de mensen op de tribunes vrijkwamen. De laatste twee rondes kreeg ik vleugels. Ik schoot vooruit en knalde over haar heen. Mijn eigen ‘spelletje’ van deze afstand had ik succesvol gespeeld. Het leidde tot de overwinning op de vijf kilometer. In totaal won ik drie van de vier afstanden en werd daarmee Europees kampioene allround. Bij het passeren van de finishlijn was er een enorme ontlading. Ik denk dat het één van de fijnste vijf kilometers is geweest die ik ooit heb gereden.
Na de race volgde de realisatie dat ik niet alleen de Europese titel had gewonnen, maar ook de eerste Nederlandse was na drieëntwintig jaar. Het besef drong tot me door toen ik Atje Keulen-Deelstra langs de kant met bloemen zag staan. De tranen schoten in mijn ogen en we omhelsden elkaar. Zij komt ook uit Friesland en ik trainde veel met haar dochter Boukje bij onze gezamenlijke coach, Sijtje van der Lende. Ik realiseerde me: ik heb een stukje schaatsgeschiedenis geschreven! Het was een onvergetelijke ervaring. Gunda Niemann-Stirnemann werd uiteindelijk tweede en Barbara de Loor derde.
Dit moment van triomf op mijn thuisbaan zal altijd een speciale plaats innemen in mijn schaatscarrière. Het vertegenwoordigt niet alleen mijn persoonlijke overwinning, maar ook de kracht van doorzettingsvermogen, teamwork en de onuitputtelijke steun van het publiek. Friesland - waar ik ben opgegroeid - werd het podium van mijn mooiste schaatsmoment.”
