Valence d’Agen is deze week het epicentrum van de Europese skeelersport als het EK Inlineskaten zondag officieel geopend wordt. De Nederlandse ploeg was - op de met buikgriep gevelde Sofia Schilder na - volledig present tijdens de laatste training. Het wordt een spektakel, is de conclusie na het zien van de rijders op de baan. Dat heeft vooral te maken met het feit dat in Valence op een parabolische baan gereden wordt. Sinds de verbouwing van de baan in Heerde heeft Nederland niet meer een dergelijke piste.
“Op de Nederlandse banen heb je een gelijke hellingshoek”, luidt de uitleg van Fleur Veen. Samen met ploeggenoot Lianne van Loon reed zij zondagmorgen het langste haar rondjes tijdens de afsluitende training. “Hier is de baan aan de binnenkant vlak en de helling loopt steeds verder op naarmate je de buitenkant van de baan bereikt. Daar heb je meer druk en is het makkelijker om snelheid te maken.”
Koersen op een parabolische baan is een specialisme op zich. De Franse selectie heeft de afgelopen maanden regelmatig in Valence d’Agen (een klein stadje tussen Toulouse en Bordeaux) gebivakkeerd om aan de omstandigheden te wennen. Voor sommige leden van de Nederlandse selectie was de kennismaking met de piste een shock, anderen zakten eerder dit jaar al voor Trois Piste af naar Zuid-Frankrijk.
Ook het oppervlak van de piste is niet zoals we die in Nederland kennen. “Hoe moet je dit aan Nederlanders uitleggen?”, vraagt Rick Schipper zich af. Hij heeft zijn training afgerond en doet nog een inspectierondje. Het is geen asfalt, geen beton en er ligt geen coating op. De piste in Valence d’Agen werd in 1993 aangelegd en ziet er nog piekfijn uit. “Prijzig om aan te leggen, maar duurzaam bij gebruik”, weet Schipper, die met zijn behendige slag wel iets kan uithalen in Frankrijk. Ook voor de wieltjes is de baan behoorlijk vergeeflijk, klinkt het bij de Nederlanders.
Maar hoe moet er gereden worden op de piste waar op maandag, dinsdag en woensdag gereden wordt? “Je maakt meer meters aan de buitenkant, je kunt verschillende lijnen rijden”, zegt Veen. Zoeken naar de ideale lijn is de opdracht, al is dat niet eenvoudig. “We hebben hier niet ons hele leven gereden, in een wedstrijd is het altijd chaos en kun je niet bepalen welke lijnen je rijdt. Dat maakt het toch wel lastig.”
En dan moet er soms ook leergeld betaald worden. Dat ondervond Jelmar Hempenius. Het Friese sprintkanon had tijdens de training van vrijdag een aanvaring met de boarding nadat hij niet helemaal goed uitkwam voor de bocht. “Het duurde twintig meter voor ik stilstond en in de tussentijd zat mijn arm klem tussen mijn lichaam en de boarding”, zegt de Burgumer, kijkend naar de pleisters die de tattoo op zijn arm bedekken.
Hempenius moet de brandwonden vergeten en maandag direct aan de bak op de 200 meter. Om de ideale lijn op de piste te bepalen keek hij naar de oefensessies van zijn Italiaanse en Franse concurrenten. Hij deed zondag nog een paar vliegende rondes en tankte vertrouwen: “Deze training was de beste tot nu toe.”
Veen trapt het toernooi maandag af met de afvalkoers en heeft hetzelfde gevoel. “Het werd elke training steeds makkelijker om de juiste lijnen te rijden. Ik heb er zin in”, besluit Veen waarna ze richting de bus van bondscoach Valentina Berga-Belloni beent. Een maaltijd wacht bij terugkomst in het hotel.
Meer informatie over het EK Inlineskaten kun je hier vinden.
