Het verhaal van de Friezin kenmerkt zich letterlijk door vallen en opstaan. Vonk kende in haar sportieve carrière al heel wat tegenslag. De schaats die in 2019 een diepe wond in haar bovenarm veroorzaakte, was een onbetwist dieptepunt. Een lange revalidatie volgde, maar er zaten meer hobbels op de weg die Vonk aflegde. “Ik heb vaker ongeluk dan geluk gehad”, blikt ze terug. “Maar er is ook altijd tegen me gezegd: ‘Je moet niet kijken naar wat er allemaal gebeurd is’. Ik blik alleen nog vooruit en dat gaat dit jaar heel goed.”
Ze verhuisde eind 2021 naar Italië. Daar waren verschillende redenen voor, maar de belangrijkste was de wijze waarop ze in Nederland topsport bedreef. “Ik was op een ongezonde manier bezig met mijn sport en ging maar door. Mijn moeder kreeg toen een hersenbloeding en in die moeilijke periode ging ik op de automatische piloot. Dat kon ik een tijdje volhouden, maar het was gewoon op.” Bovendien was er door haar leeftijd geen plek meer in het KNSB Talent Team en was het door het ontbreken van een nationale selectie lastig om op hoog niveau te trainen.
In Italië is trainen op niveau een stuk eenvoudiger, al duurde het bij Vonk wel een tijdje voordat ze de smaak te pakken had. “Ik moest rustig opbouwen”, aldus Vonk. De periode van blessures had zijn tol geëist. “Het opladen van de batterij ging in het begin wel makkelijk, je bent jong en alles kan. Toen kwam die ellende van kwetsuren, die snee in mijn arm en ik was vaak ziek. Na elke tegenslag begin je weer vanaf nul, maar telkens werd ik iets beter dan daarvoor.”
De gifbeker moest echter ook een keer worden leeggedronken, merkte Vonk. “Vorig jaar duurde herstellen langer dan normaal, maar ik word ook ouder”, zegt ze nu. Vorig seizoen stond daardoor in het teken van opbouw. Ze ontbrak op het EK in Italië en dat was achteraf maar goed ook. Vonk had tijd om terug op niveau te komen én een duurzame manier te vinden om topsport te bedrijven. De rol van vriend en coach Andrea Bighin is groot: “Dankzij hem vond ik het plezier en een manier om goed en gezond te trainen. Ik weet niet of ik anders nog op de skeelers gestaan zou hebben.”
Vonk sloot de NK’s in Heerde en Rotterdam af met liefst vier medailles: drie keer brons, eenmaal zilver. Ook op de andere onderdelen eindigde ze in de top-5. Bewijs dat het mentaal en fysiek weer goed gaat met de vrouw uit Appelscha. “Supersterk, ik rijd harder dan ik ooit gedaan heb”, aldus Vonk. “Er zit progressie in en dat zie je ook in wedstrijden.”
‘De Italiaanse mindset is compleet anders’
Vonk is niet de eerste atleet die haar carrière in Italië een nieuwe impuls gaf. Ook Rémon Kwant traint en racet sinds enige tijd in het land. De skeelersport wordt daar op hoog niveau bedreven en de verschillen met Nederland zijn evident. “In de trainingen ben ik nu meer Italiaanse dan Nederlandse”, zegt Vonk.
Een opmerking die meer uitleg verdient. “We trainen echt hard en hebben veel minder rust. Continu staat alles in het teken van het EK. Je merkt in de trainingen dat een medaille niet voldoende is. De mindset is heel anders.” Waar andere rijders in aanloop naar het EK juist iets minder arbeid verrichtten om topfit naar Valence te gaan, deed Vonk er juist een schepje bovenop. “Mijn teamgenoten vroegen zich af waarom ik zo kort voor het EK twee keer per dag bleef trainen, maar dat is de Italiaanse mindset en dat werkt voor mij”
Als het startschot gaat, kan dat voor Vonk een voordeel zijn. “Ik weet nu hoe ze rijden, ik heb ook wel een beetje respect gekregen in het Italiaanse peloton. Elke wedstrijd in Italië lijkt op een EK. Je wordt van alle kanten opzij gebeukt, zeker als je een buitenstaander bent. Tijdens het Italiaans kampioenschap reed ik weg uit het peloton. Ze rijden allemaal om te winnen, maar toen konden ze ineens wel samenwerken om mij terug te halen.”
Die progressie moet er tijdens de wedstrijden in Valence d’Agen uitkomen. Vonk maakt deel uit van een team met Lianne van Loon en Fleur Veen. “We zijn een goed team, we kunnen goed met elkaar opschieten en we zijn vrij snel op elkaar ingespeeld”, vindt Vonk. De drie rijdsters zijn complementair aan elkaar en kunnen de verschillende kwaliteiten uitspelen. “Fleur is een goede stayer, die kan heel lang op tempo rijden. Lianne is een uitstekende afmaker en kan heel hard rondjes rijden. Ik heb van beiden een beetje.”
Het EK Inlineskaten begint zondag met de openingsceremonie op het Patinodrome Jacques Fronton in Valence d’Agen. Maandag staat de eerste afstand op het programma. Kijk hier voor alle informatie over het EK Inlineskaten.
