Wie van jullie is het grootste talent?
Rick Schipper: “Lastig te zetten, genetisch begin je gelijk.”
Kay Schipper: “Qua milieu hadden we ook gelijke omstandigheden, er zijn wel wat blessures geweest.”
Rick: “In de pupillen en kadetten was ik beter. Bij een inspanningstest bleek dat Kay inspanningsastma had. Mijn longfunctie bleef 100 procent bij die tests. Dat verschil is er na verloop van tijd wel uitgegroeid.”
Kay: “En de invalshoek veranderde.”
Rick: “Dat trok daarna best wel weer gelijk waardoor we elkaars grote concurrenten werden bij de junioren. Dat is zo gebleven. We hebben verschillende talenten uitvergroot, sommige dingen wil ik wel van Kay overnemen.”
Welke kwaliteit zou je van de ander willen hebben?
Rick: “Kay kan technisch de rust bewaren en op de lange afstand overleven en toewerken naar een plan. Hij kan leveren op de momenten dat het moet. Ik ben wat onstuimiger en heb moeite mezelf rustig te houden. Ook in het fietsen lukt het me niet om langeafstandsrijder te worden, dat heeft Kay echt onder de knie gekregen.”
Kay: “Rick is daarentegen agressiever. Ik blijf meer in het denken hangen en Rick klapt er soms gewoon in. Hij is iets explosiever op een technisch parcours. Als ik ook op zijn manier ga trainen, hebben we heel veel dezelfde eigenschappen. In de basis is Rick altijd wat sneller aan de finish. Dat is wel het verschil tussen ons, dat zie je ook in onze studiekeuze. Ik heb Biomedische wetenschappen gedaan en denk veel na. Rick denkt ook, maar is praktisch ingesteld. Hij deed bedrijfskunde en technologiemanagement. Maar we hebben allebei talent voor zo’n technische sport.”
Wie van jullie is de meest eigenwijze?
Rick, met een glimlach: “Dat is een interessante.”
Kay: “Als je rondvraagt, denk ik dat mensen Rick zeggen. Hij heeft iets in z’n hoofd en doet het gewoon. Ik wil nog wel eens wikken en wegen, hoe zullen anderen reageren of wat is nou slim om te doen? Dan ben ik in mijn hoofd misschien aan het overdenken, maar qua uitvoeren is Rick sneller.”
Rick: “Dan ben ik iets sneller. Als Kay ergens lang over nagedacht heeft, dan moet ik ook opletten. Het kan overrulend zijn. Het is net hoe de situatie loopt. Ik wil snel oplossen en opschieten, de snelheid die ik erin leg waardoor dingen zo gaan…”
Kay: “We zijn in ieder geval niet bang om onze eigen zin door te drukken. Als we iets gezien hebben, hoeven we niet te wachten en dan zijn we vrij snel met beslissen. We organiseren trainingskampen, we doen het Radboud Internationaal Toernooi. Daar hebben we een goed gevoel bij, als bepaalde dingen samenkomen voeren we het gewoon uit. Dat spreken we af. We zijn zelf nog sporter, mensen zijn sceptisch over wat we doen. Dan zijn we wel eigenwijs te noemen. We zijn geen event managers, maar hebben wel een overtuiging. Daar staan we achter.”
Zou je ook zonder je broer succesvol zijn in het skeeleren?
Rick: “Ik heb een tijd zonder Kay gereden. Hij was er wel, maar dan zat ik aan het eind van een wedstrijd vooraan en hij niet. Toen zou ik wel gezegd hebben dat het zou kunnen, maar als je nagaat hoe je op latere leeftijd zoveel aan elkaar hebt om technisch te verbeteren, snelheidstrainingen te doen, elkaar scherp te houden. Dat is wel donders makkelijk. Als je beiden op hoog niveau rijdt, trek je je makkelijker op en creëer je kansen.”
Kay: “We hebben elkaar niet nodig om actief te zijn, ik heb nog drie andere broers die ook schaatsen of geschaatst hebben. Allemaal waren we gemotiveerd. Daar hadden we elkaar niet voor nodig. Rick en ik hebben wel de creativiteit en de liefde voor het skeeleren gemeen.”
Rick: “In de fase waarin het inlineskaten zich nu bevindt, is het voor een senior in Nederland lastig om echt op hoog niveau te trainen. Dan is het verdomd handig als je met elkaar bent. Als ik bijvoorbeeld test met wielen is dat meteen ook relevant voor mijn trainingsmaat.”
Waarover verschillen jullie van mening in het skeeleren?
Kay: “Daar moet ik even over nadenken…”
Rick: “Ik kan niet direct een punt opnoemen. Vroeger hadden we meer discussie, er was best wel een checklist van dingen die we samen wilden realiseren.”
Kay: “Soms hebben we wel discussie over hoe we dingen moeten uitleggen. Hoe moet het beter of strakker, het is soms lastig om het goed uit te leggen. Als we praten hoe we het willen zien, zitten we vaak wel op een lijn. En onze eigen trainingen? Rick heeft nog wel eens last van z’n rug, hij is wat minder belastbaar. Daar heb ik meer in geïnvesteerd. Hij is veel bezig met zijn techniek en heeft op dat vlak stappen gezet.”
Rick: “In het begin hadden we daar best wel meningsverschillen over, maar nu begrijp je elkaar wel beter doordat we in de praktijk zien dat ons beider meningen wel kloppen.”
Kay: “We verschillen weleens van mening of we nu initiatief moeten nemen in het verbeteren van de sport, zaken moeten uitwerken of dat we het gewoon moeten laten. Ik ben zelf beter geworden toen ik minder ging denken en meer ging doen.”
Wat is belangrijker: Het succesvol organiseren van het RIT of je eigen prestaties?
Rick: “Het gaat erom dat je de balans kunt vinden. Ik woonde in het verleden in Heerenveen en ging vol voor het presteren. Dan merk je op een gegeven moment dat je zo gesloten bent. Als je voor jezelf kiest, gaat het ook zwaarder wegen als dingen tegenvallen. Ik zag wel dat er een bepaald milieu was waarin ik niet zo goed paste. Dat kan heel teleurstellend zijn. Dan pak ik liever een andere kans, bijvoorbeeld het RIT organiseren voor zoveel mensen. Dat kan een voorbeeld zijn voor andere toernooien, heel belangrijk. Maar ook tijdens het afgelopen RIT hield ik mijn eigen kansen in de gaten.”
Kay: “Vroeger was ik heel erg bezig met presteren, dat gaf druk op mezelf en mijn omgeving. Nu is sportbeleving belangrijker. Ik ben allrounder geworden, heb meer losgelaten en ben anderen gaan helpen. Sportbeleving is ook het RIT organiseren, daar mijn talenten en kwaliteiten tonen. Ik vind het leuk dat te delen. De prestaties lijden nu onder de belevingsvorm, maar ik vind het presteren wel heel erg leuk. Die kick is mooi, zeker met het EK op de agenda. Dan wil ik ook weer scoren, armpje drukken met mensen die er ook hard voor gewerkt hebben.”
Wie traint het hardst?
Rick: “Ik denk dat Kay harder traint. In het sprintersleven maak je minder uren, maar Kay is meer belastbaar. Dat kost meer tijd, maar met mijn manier van explosiviteit en zware trainingen krijg ik ook veel terug. Mijn gevoel zegt dat Kay er het hardst voor traint.”
Kay: “Rick is meer van de korte afstanden, ik train meer omdat ik de lange afstanden onder de knie wilde krijgen. Het gaat weliswaar op snelheid, maar je moet wel tien kilometer kunnen overleven. In 2018 wilden we ons plaatsen voor het WK en daar presteren. Daarvoor heb ik een heel goede 500 meter nodig, een nog betere 1000 meter en een goede aflossing. Toen groeiden onze lichamen naar elkaar toe, het was voor concurrenten nog moeilijker te zien wie wie was. Als we hetzelfde trainen, is het resultaat ook hetzelfde.”
Wanneer is het EK geslaagd?
Kay: “Moeilijk om er een prestatie op te plakken, we hebben niet alles in eigen hand. We willen in elk geval genieten van het rijden voor het Nederlands team, we zijn met de beste Nederlandse skeeleraars vertegenwoordigd. Topsportbeleving met zo’n team is altijd bijzonder, de baan kennen, elke dag presteren. We geloven dat we succesvol kunnen zijn.”
Rick: “We zijn dit voorjaar ter voorbereiding naar Trois Piste (een wedstrijdenreeks in Frankrijk, onder meer op de baan van Valence red.) geweest. Dat was belangrijk, daarna hebben we geen trainingskamp meer gehad. Onze seniorentop is dun. Toch hoop ik dat er wat mogelijk is met de middelen die we hebben. Vroeger dacht ik dat bepaalde resultaten mogelijk waren. Dan kom je voor teleurstellingen te staan door thema’s die je niet in de hand hebt. Dat hebben we losgelaten. We hebben dat soort dingen ook niet afgesproken. Ik hoop dat het een leuk toernooi wordt.”
Kay: “De Nederlandse senioren hebben onder leiding van Desly Hill het medailleklassement (2013, red.) gewonnen, maar die tijd ligt achter ons. Voor het plezier gaan is belangrijk.”
Rick: “In Colombia hebben we zo hard gereden dat ik echt benieuwd ben waar ik internationaal sta. Een verrassing zoals in Colombia zou wel heel vet zijn. Die ging ook gepaard met plezier, veel passie en een goed skeelergevoel.”
Meer informatie over het EK Inlineskaten 2023 kun je hier vinden.
