Voor de 25-jarige Kamminga is de marathon in Deventer nog maar de derde wedstrijd van het seizoen. Midden november stond ze tot ieders verbazing aan de start bij de marathon van Haarlem. Nog geen vier maanden eerder had ze – vlak na haar gouden medaille op het EK inlineskaten – besloten te stoppen met topsport. Haar lichaam werkte niet mee, waardoor ze het plezier in het sporten kwijtraakte.
Na die beslissing vertrok Kamminga voor drie maanden naar haar vriendin Brittany Bowe in Amerika. Daar kon ze haar hoofd leegmaken, fysiek uitrusten en na gaan denken over de toekomst. "Ik keek er heel erg naar uit, er was een last van m’n schouders gevallen", erkent Kamminga.
Toch had ze het vooral mentaal heel zwaar in die periode. "Ik kan niet stilzitten, wil iets kunnen betekenen. Ik heb wel gezocht naar een baan, maar ik merkte dat ik veel energie kreeg van training geven. Ik besloot dus na drie maanden terug te keren naar Nederland. Brittany begreep het wel, al had ze liever gewild dat ik was gebleven. Zij is ook aan het terugkeren in het schaatsen en heeft genoeg aan haar kop. Door mij voelde ze zich comfortabel, ik heb haar heel erg kunnen helpen. Maar ik kon niet weer drie maanden niks zitten doen. Achteraf ben ik heel blij met deze keus."
Trucje
Kamminga bekeek aan de andere kant van de wereld de livestream van enkele marathons. Ze is immers sinds begin dit jaar verbonden aan Team mkbasics.nl (onderdeel van Mia), waar ze onder meer de social mediakanalen beheert. Toen ze net was teruggekeerd in Nederland bekeek ze via de livestream de marathon in Utrecht. Het bekijken van die wedstrijd bezorgde Kamminga toch weer de nodige kriebels. In een opwelling appte ze haar collega’s. "Dames, volgende week ben ik erbij!"
Het leverde hele blije reacties op bij haar teamgenoten (Lisa van der Geest, Iris van der Stelt en Merel Bosma). "Ze zeiden meteen: 'Jij bent ons trucje zaterdag'. Toen die wedstrijd in Haarlem kwam, dacht ik: waar ben ik aan begonnen? Maar het viel me reuze mee, ook omdat ik geen gekke dingen deed." De truc pakte goed uit, want Van der Stelt greep de overwinning in Haarlem. Een week later won ze opnieuw in Hoorn.
Afgelopen weekend werd er in Deventer een nieuw plannetje gesmeed, waarbij het doel was om twee dames van de ploeg op het podium te krijgen. "Merel Bosma en ik zouden fris zijn voor de laatste ronde, maar het liep niet zoals gepland. Merel viel ertussenuit en ik was ook niet meer fris genoeg om voor de winst te gaan." De missie slaagde echter wel, want Van der Stelt (tweede) én Kamminga (derde) stonden samen op het podium. Kelly Schouten van Team Ziuz werd eerste.
Dubbel
En zo verbaasde Kamminga, die slechts één keer in de week traint, vriend en vijand door in haar derde marathon van het seizoen op het podium te eindigen. Het moment van glorie werd echter heel even onderbroken door een moment van bezinnen. "Dan word je derde en denk je: verdorie, ik train er niet voor en dan lukt dit. Dat voelt heel dubbel. Het is hartstikke mooi, maar je wil direct weer winnen. Maar daarna houd ik mezelf weer tegen hoor", zegt Kamminga glimlachend.
Nee, de échte ambitie om te winnen heeft ze laten varen. Ze staat puur aan de start omdat ze marathons rijden zo leuk vindt. En om haar teamgenoten te helpen. "Ik wil mezelf geen doelen stellen, want dan weet ik dat ik er weer voor wil gaan. Het hoeft van mij niet, het is goed zo."
Dat ze met zo weinig trainingsarbeid derde wordt, verbaast haar zelf ook. "Ik vind dat wel bizar, ja. Waarschijnlijk gaat je niveau niet zomaar weg. Het kan ook zijn dat het nu steeds minder wordt, omdat ik veel te weinig doe. Of misschien wordt het nog wel beter, omdat ik goed in m’n vel zit. Ik heb geen idee welke kant het opgaat." Ook haar vriendin Bowe, die via de livestream de wedstrijd had gevolgd, noemde haar comeback 'te zot'. "Ze was heel erg trots op me. Ze wist dat ik dit kon."
Dankbaar
Kamminga benadrukt dat het haar teamgenoten zijn geweest die haar het plezier op het ijs hebben teruggegeven. De sfeer onderling is uitstekend en ze hebben veel voor elkaar over. "Ik ben ze heel erg dankbaar. Ten eerste omdat ze me erbij wilden hebben en ten tweede omdat ze me begrijpen. Lisa is druk met haar studie en Merel en Iris hebben allebei een baan. Zij ondervinden dus ook dat het leven naast schaatsen druk genoeg is."
Wat ze ook waardeert aan haar ploeggenoten is dat ze haar geen enkele druk opleggen. "Ha, dat is wel grappig. Vlak voor de start van een wedstrijd komen ze naar me toe en zeggen ze: ‘Hee Manon, omdat het vorige week zo goed ging, verwachten we nog steeds helemaal niks van je. We zijn allang blij dat we je erbij hebben en hopen dat je het plezier terugvindt'."
Nadat Francesca Lollobrigida de ploeg vorig seizoen verliet, wilden de dames van mkbasics een andere afmaker in de plaats. Ze kwamen uit bij Kamminga, die op dat moment op het punt stond te stoppen met topsport. "Het ging niet zo goed met me", aldus de 14-voudig Europees kampioene bij het inlinen. "Ik kon dus geen ja zeggen, maar ik zei ook niet meteen nee. Ik bleef vervolgens bij ze betrokken, ik hielp ze om een community te zijn die niet afhankelijk hoefde te zijn van sponsors. Ik was bovendien altijd welkom om te trainen en ze hadden zelfs een pak voor me gemaakt", lacht ze.
Structuur
Een rentree zonder al te veel verwachtingen dus. Hoe gaat dat nu verder? Als Kamminga zich goed blijft voelen, wil ze dit seizoen alle Marathon Cups gaan rijden. Dat zijn er voor haar nog zes, omdat ze in januari een maand naar Florida gaat om training te geven aan een groepje inlineskaters van het RTC. De wedstrijden op de Weissensee en in Lulea skipt ze, die vindt ze nog te hoog gegrepen. En volgend seizoen? "Dan hoop ik meer wedstrijden te kunnen rijden. Ik heb nog niet het gevoel dat ik op dit moment heel veel toevoeg."
Kamminga zit goed in haar sas. Ze merkt dat ze de structuur in haar leven terug begint te krijgen. Naast haar werkzaamheden voor mkbasics (social media en het schaatsen) is ze onder meer bezig met de schaatstrainingscursus (ST3) bij de KNSB, die ze in april hoopt te voltooien. Verder loopt ze stage bij de C-junioren van RTC Friesland en gaat ze binnenkort aan de slag als trainster bij RTC Midden (inline). Dat geeft haar een 'rustig' gevoel in haar hoofd.
"Ik krijg doelen en voel me nuttiger. Ik ben heel blij dat ik hardop kan zeggen dat ik het leuk vind om te doen wat ik aan het doen ben. Ik kan nu niet wachten tot het morgen is, heb zin om aan de slag te gaan. Dat gevoel heb ik drie jaar niet gehad. En daarvoor wil ik de dames van mkbasics bedanken. Dankzij hen sta ik met plezier op het ijs."
