Nee, die tijd om met tweehonderd kilometer per uur op de motor te racen is voorbij. Maar achterover van een rots afspringen? Dat kan nog wel, vindt Kjeld Nuis (26). “Daar ga ik echt niet dood aan.” Maar toch zullen zijn gedachten onbewust naar het thuisfront gaan. “Zo van: fack, ik heb thuis iets waar ik heel zuinig op moet zijn.”

Hij doelt daarmee op de uitbreiding van het gezin. Zijn vriendin Jill de Robles (27) is zeventien weken zwanger en de baby (het geslacht is nog geheim) is in september uitgerekend. Het is snel gegaan, erkent Nuis. Bijna net zo snel als hij dit seizoen op het ijs was. “Maar om na mijn schaatscarrière nog vader te worden, dat vond ik te oud. We wilden allebei niet oud papa en mama worden. Dus toen we eenmaal die keuze hadden gemaakt, is het snel gegaan,” lacht de aanstaande vader.

Het leeft in het huis in Emmen. De kaartjes en cadeautjes liggen verspreid op tafel. Zelfs een fotootje van de echo van ‘Baby Nuis’ ligt open en bloot op tafel. Maar daar valt geen aanwijzing te vinden. “Baby Nuis groeit goed. Alles gaat hartstikke goed. Ja, het begint wel spannend te worden. Binnenkort gaan we op vakantie naar Bali en dat zal de laatste keer zijn dat we met zijn tweetjes zijn. Als we terugkomen, zal Jill wel een dikke buik hebben.”

Eerste ontmoeting

Het begon allemaal op een dancefestival in Heerenveen, op een groot grasveld tegenover het Abe Lenstra Stadion. Hoewel Kjeld eigenlijk moest trainen, kon hij toch heel even weg uit de sportwereld. “Ik was officieel op trainingskamp, maar het was heel slecht weer. Mijn coach zei toen: ‘Ga maar naar huis, dat skeeleren wordt hem toch niet’. Ik ging toen samen met een paar gasten naar het festival.”

 Jill twijfelde of ze zou gaan, maar is op het laatste moment toch op het aanbod van een jongen ingegaan. “Jill kreeg zo’n kaartje cadeau van een gast. Ha, die probeerde haar te regelen, maar dat is mooi niet gelukt!” Kjeld glundert als hij eraan terugdenkt. Het was voor hem een grote overwinning. “Ik zei tegen mijn vrienden: moet je kijken! Maar zij zeiden alleen: ‘Of je houdt je bek of je stapt eropaf’. Dus ik liep naar haar toe. Het was liefde op het eerste gezicht. Dat had ik nog nooit zo gehad.”

Emmen

Een week daarna vond de eerste afspraak plaats. Nu, bijna twee jaar later, zijn de twee nog steeds dolgelukkig samen. “Ja, we gaan snel, he?”, doelt hij ook op het samenwonen. In april wonen Kjeld en Jill één jaar samen in Emmen. Jill, voormalig Miss Nederland, en Kjeld heugen zich dat beeld nog goed.

Jill: “Van de een op de andere dag zette je je huis te koop.”

Kjeld: “Ik was al heel vaak hier. Dan vertrok ik vanuit dit huis en kwam ik daar een week later weer terug. Ik was bijna nooit meer in mijn eigen appartement.”

Jill: “Jij belde ’s ochtends met je moeder om te zeggen dat je daar wegging.”

Kjeld: “Ja, ik was met mijn moeder aan het discussiëren dat het best wel lastig was met zo’n appartement waar ik niet vaak kwam. Op een gegeven moment zei ik: ik zet mijn huis te koop. Mijn ouders hadden echt zoiets van: ‘Wat?’”

Jill: “Je was in ieder geval wel heel duidelijk, ha!”

Kjeld: “Ik weet nog wel die dag dat ik met al mijn tassen aankwam..”

Jill: “Ja, dat herinner ik me ook nog wel! Maar dat was het wel waard. ”

Kjeld: “Waar we nu zitten, is veel meer sfeer. Ik ben zelf in Leiden opgegroeid, maar ik heb liever een natuurrijke omgeving dan een grote stad. Ik denk dat dat voor het kind ook goed is.”

Pittige tijden

Voor zowel Kjeld als Jill is het niet altijd even makkelijk dat hij vaak van huis weg is. Kjeld is bang de eerste stapjes te zullen missen. “Dat klinkt cliché, maar dat lijkt me wel heel moeilijk ja. Maar met de techniek van nu (via de webcam skypen en facetimen) zal ik er alles aan doen om er zoveel mogelijk bij te zijn.” 

Ook voor Jill, derdejaarsstudent pedagogische wetenschappen, is het soms zwaar om alleen te zijn. “Om eerlijk te zijn vind ik dat best moeilijk. Het went wel hoor, maar nooit helemaal. Het winterseizoen vind ik makkelijker, want dan is hij vaak slechts een week weg. Als hij in de zomer op kamp gaat, is hij vaak twee weken van huis.” Kjeld: “Maar die periode eind vorig jaar sloeg ook nergens op. Ik was 7,5 week weg, af en toe een paar dagen thuis tussendoor. Dat waren pittige tijden. Maar dat kwam ook omdat Thialf dicht was.”

“Voor mij is het makkelijk lullen. Ik ben dit al heel lang zo gewend. Zij krijgt nu ook door hoe dat leventje is. Ik vind het ook niet meer dan normaal dat zij weleens baalt dat ik weg ben,” gaat Kjeld verder. “Maar ik ben haar heel dankbaar dat ze voor mij kiest en niet naar een ander gaat die er wel altijd voor haar is.”

Volwassen

De liefde spat er vanaf. Ook op de vraag wat voor vader of moeder de ander wordt, is het antwoord louter positief.

Jill: “Kjeld wordt een vrolijke en actieve vader die heel veel lol maakt met het kind.”

Kjeld: “En Jill wordt een hele leuke, lieve en verzorgende moeder.”

Jill: “Ik denk wel dat ik wat strenger ben. Kjeld laat heel veel gebeuren.”

Kjeld knikt voorzichtig. “Misschien ben ik wel zo’n lapzwans die eerst nee zegt, maar daarna toch ja zegt. Maar als ik die verhalen van mijn (oud-)teamgenoten Wouter olde Heuvel en Hein Otterspeer hoor, dan denk ik alleen maar: ah dat is mooi. Dan zie je in één keer jongens mannen worden. Daar ben ik wel jaloers op. Dat zal bij mij ook vast gaan gebeuren. Ook in mijn hoofd tijdens wedstrijden ben ik rustiger geworden. Op de belangrijke wedstrijden sta ik er.”

Jill: “Hij heeft inderdaad al veel discipline van de sport. Dat vraagt een kind natuurlijk ook. Dus op dat gebied zal het niet zo moeilijk voor hem gaan worden. Maar ik denk wel dat hij volwassener gaat worden. Ik vind dat hij nog te weinig over andere dingen nadenkt dan schaatsen.”

School

Wat Kjeld en Jill heel belangrijk vinden, is het vrijlaten in de keuzes van het kind. “Mijn ouders hebben mij ook altijd gesteund in wat ik doe. Ik vind best dat je dingen mag uitproberen, zolang je er niet te ver in gaat. We zullen altijd achter het kind staan, maar we zullen nooit pushen.”

Behalve op school, grapt Kjeld. “Ik hoop dat ‘ie op dat gebied meer Jill’s kant op gaat. Als ik terugdenk aan de tijd dat mijn ouders naar school moesten komen, omdat ik me misdragen had.. Ik zie mezelf daar als vader al heen gaan! Maar goed, dat soort dingen heb je toch nooit in de hand.”

Zover is het nog lang niet, weet Nuis. Ook voor Jill zijn er eerst nog andere zorgen. Zij hoopt haar studie pedagogische wetenschappen binnen een paar jaar af te ronden. En modellenwerk? Dat loopt een beetje op zijn eind. “Ik ben nu 27, dat is al vrij oud voor een model. Maar daar heb ik wel vrede mee, hoor.” Kjeld: “Misschien kun je een nieuwe tak beginnen met jonge moeders. Dan ben jij zeker de knapste moeder van Nederland!” Jill lacht: “Wil je punten scoren?”

Nee, een ruzie in huize Nuis/De Robles zul je zelden aantreffen. Of ja, misschien toch eentje dan. Op de vraag welk woord het kind als eerst gaat zeggen. “Papa,” grijnst Kjeld. “Haha, echt niet, dat wordt mama!”, zegt Jill vastberaden.