Op de eerste dag van World Cup 3 rijdt Marijke Groenewoud een vijf kilometer die tegelijk tegenvalt en hoop geeft. De B-groep is niet waarin ze wil starten, maar haar rit laat zien dat de vorm voorzichtig terugkomt. Zoals zo vaak bij haar: geen flitsende seizoensstart, wel een gestage opbouw.
Op de eerste dag van World Cup 3, vrijdagmiddag rond drie uur, wordt Thialf langzaam wakker. Ondertussen rijdt de B-groep vrouwen de vijf kilometer. Geen showlichten, geen stadiongejuich, alleen het droge geluid van ijzers en een paar nieuwsgierigen op de eerste rij. In de laatste rit start Marijke Groenewoud met een tegenstander uitkomend onder neutrale vlag (AIN), Marina Zueva. Groenewoud rijdt 6.50,24 en pakt de tweede plek waardoor ze (terug) promoveert naar de A-divisie.
De huldiging die volgt is aandoenlijk. In de mixed zone, in de catacombe onder het ijs, wordt op de grond een podium 'opgebouwd'. Een paar tellen later loopt Groenewoud naast Sanne in ’t Hof de tunnel in en praat haar concurrent lachend bij: “Nou, het was echt veel te langzaam.
“Ik wil niet zeggen waardeloos, maar het was zeker geen goede rit”, vertelt Groenewoud na de huldiging. Vooral de opening van haar race stoort haar. Een eerste ronde van 32,8 seconden is volgens haar onder de maat. “Ik begin normaal wel vlot en dan loopt het op. Vandaag deed ik het andersom, maar op deze manier beginnen is te langzaam.”
Is het toeval dat haar seizoensstarts vaker stroef zijn, vooral buiten Europa? Niet helemaal. In eerdere jaren was hetzelfde patroon zichtbaar: Noord-Amerika, China, Japan, het zijn zelden haar beste periodes. Groenewoud haalt haar schouders op. “Geen idee. Ik groei meestal in het seizoen.” Daarmee doelt ze op het ritme dat ze nodig heeft: af en toe een marathon rijden, en de World Cups doorkomen met ontspanning. "Die zijn immers wat minder belangrijk", stelt ze.
“Als we die stijgende lijn doorpakken is het prima. Uiteindelijk werk ik toe richting het OKT (Olympisch Kwalificatietoernooi, red.) en daar moet het gebeuren. Maar ik wil niet waardeloos rijden, en dat deed ik wel de afgelopen weken.” Dat ze vandaag in de B-groep uitkomt, knaagt toch een beetje. “Hier wil je in de A's rijden, omdat het Thialf is."
En precies dat verlangen om in een vol Thialf in de spotlights te staan, leidde eerder deze week tot een prikkelende relativering van coach Arjan Samplonius: "Uiteindelijk is schaatsen niet meer dan entertainment." Bij het herhalen van die stelling grinnikt Groenewoud. “Dat is Arjan. Hij zegt wat hij denkt en gooit het er soms gewoon uit.” Voor haar voelt het anders. “Voor het publiek misschien wel. Maar nee, voor ons is het een zaak om te winnen en totaal geen entertainment.” Ze vroeg Arjan er later naar. Zijn reactie: 'O, heb ik dat gezegd?' Daarmee is de kous zo’n beetje af.
Toch blijft ze positief over wat er wél goed ging. “Mijn laatste ronde, 31,5, was supergoed. Ik ben prima in orde.” Het klinkt niet overdreven optimistisch, maar ook absoluut niet onzeker. Eerder alsof ze haar eigen voortgang rustig inschat en weer vooruit kijkt. “Morgen de A-groep 1500 met een vol Thialf, dat is meer mijn ding.”
