Wie van de vier toppers staat straks met lege handen? Dat was vooraf de vraag bij de 1000 meter mannen op dit Staatsloterij Olympisch Kwalificatietoernooi. Tim Prins werd de ongelukkige, op vijfduizendsten van een seconde... Kjeld Nuis redde het nipt, maar was absoluut niet blij.
Vier jaar geleden miste Nuis op een haar na een olympisch startbewijs voor de 1000 meter. Als regerend kampioen mocht hij zijn titel in Beijing op deze afstand niet verdedigen, omdat ploegmaat Hein Otterspeer hem op het OKT 0,12 seconde te snel af was. Nu zat Nuis zelf aan de goede kant van de streep: met slechts 0,005 seconde verschil kaapte hij de derde plek op deze 1000 meter weg voor de neus van Tim Prins.
Het was een heerlijk gevecht geweest tussen deze ploegmaten van Team Reggeborgh, man tegen man, in de allerlaatste rit. Beiden finishten in 1.07,54, maar het verschil zat hem dus in het derde cijfer achter de komma. Het voordeel was voor Nuis, die na zo’n zinderende ontknoping normaliter verandert in een euforische spraakwaterval. Maar daarvan was vanavond geen sprake. De oude vos van Team Reggeborgh was niet blij, maar boos, woedend zelfs.
De reden was duidelijk: zijn vriendin Joy Beune had zojuist een olympisch ticket op haar geliefde 1500 meter misgelopen. Tijd om haar te troosten was er niet. “Ik vond het zo zielig, wilde haar knuffelen toen ze die hal uit kwam”, vertelt Nuis in de mixed zone. “Na tien seconden zei ze: ‘ga maar, ga je warming-up doen, ik kan het zelf wel’. Toen werd ik gewoon heel verdrietig.”
Hij had haar hele rit gezien. “Ik heb alles bij elkaar staan schelden. Ze zat na die opening in een zetel, maar twee keer valt ze bijna, omdat haar pak of bril niet goed zat. Ze blijft overeind, maar dat kost je zo veel kracht. Had ze zich laten vallen, dan was ze aangewezen. Nu doen ze dat niet, omdat we hier van die belachelijke k*tregels hebben.”
Voor dit OKT had Nuis ervoor gepleit om wereldtoppers als Jenning de Boo, Femke Kok, Beune en ook hijzelf aan te wijzen voor de Spelen. Nu gebeurt in zijn ogen precies wat niemand wil. “Joy is je goudhaantje, dat elk weekend goud wint in de World Cups. De beste van de wereld ontbreekt straks op de 1500 meter. (cynisch) Nou top!”
Zijn eigen race? Die boeide hem totaal niet. Alleen bij het ingaan van de laatste bocht schoot door zijn hoofd dat Otterspeer hem vier jaar terug net de baas was geweest. “Ik dacht: dat gaat me niet weer gebeuren.” De afloop is bekend, Nuis mag op de 1000 meter naar Milaan. “Maar ik zou mijn ticket zo inruilen voor Joy, als dat kon. Ik kan hier echt niet blij mee zijn, ben zo verdrietig voor haar.”
Hoe hij dit verwerkt? “Geen idee.” Dinsdag staat de 1500 meter op het programma, de afstand waarop Nuis zowel in 2018 als 2022 olympisch goud won. "Na deze maffe maandag is het een kwestie van uithuilen en de knop omzetten.” Lukt hem het wel wat zijn vriendin vandaag niet voor elkaar kreeg? “Ik moet morgen nog drie rondjes, dat kan ik ook nog wel.”
Voor Tim Prins was het verdriet immens groot. Hij knokte zich leeg, tot over de finishstreep, botste daarna half tegen Nuis op, keek op het scorebord en ontdekte spoedig dat hij 0,005 seconde te traag was geweest. Van de vier toppers was de blonde Fries de ongelukkige. En daar baalde hij zichtbaar van. Prins trok zijn schaatsen uit, raapte zijn spullen bij elkaar en verliet Thialf zonder een interview te geven. Zijn teleurstelling was duidelijk enorm.
Prins’ verdriet liet zelfs de winnaar van vanavond niet onberoerd: Jenning de Boo was weer een klasse apart en won in 1.06,86, de tweede tijd ooit in Thialf gereden. De Boo had gedaan wat hij moest doen. Na zijn zege op de 500 meter maakte hij van zijn OKT een succes: twee overwinningen, twee tickets voor de Spelen. “En in Milaan wil ik winnen van Stolz, want ik heb geen zilveren, maar een gouden olympische droom.”
De Boo was blij, blikte terug op ‘mijn beste duizend meter ooit’, maar stond ook te balen. Dat Tim Prins met lege handen stond op deze 1000 meter deed hem zeer. “Ik leef met hem mee. Het contrast kan niet groter zijn, dat is ook het harde van zo’n OKT. Tim, een van mijn beste vrienden, rijdt hier al heel het seizoen kneitergoed op de 1000 meter. Dat hij dan op vijfduizendsten vierde wordt, vind ik moeilijk om te zien. Twee jaar geleden stonden we samen op het WCKT, arm in arm. Zo’n moment had ik vandaag graag herbeleefd. Maar gelukkig heeft hij morgen nog een kans op de 1500 meter. Ik ben blij dat ik klaar ben en ga er zijn om hem aan te moedigen.”
Joep Wennemars deed goede zaken en redde daarmee vandaag de meubelen voor Team Essent, dat verder met lege handen bleef. Met 1.07,34 reed de wereldkampioen netjes naar een tweede plek. Nadat Wennemars op de 500 meter al derde was geworden (goed voor plaats 14 in de matrix), weet hij nu zeker dat hij straks mag debuteren op de Spelen.
Toch spatte ook van zijn gezicht de blijdschap niet af. Wennemars, die voldoende hersteld was van zijn liesblessure, sprak van een ‘onmenselijke’ spanning rond deze wedstrijd. “Het is eigenlijk belachelijk dat er maar drie mogen starten in Milaan, als we gewoon zo goed zijn. Maar dat zijn de regels en we moesten het vandaag laten zien. Ik heb opnieuw bewezen dat ik het kan.”
Deel twee van zijn OKT-missie is geslaagd en de opluchting daarvan was zeker aanwezig. Morgen volgt het slot: de 1500 meter. Dat belooft opnieuw een thriller te worden in Thialf.
