De olympische hindernisbanen die naar Milaan leiden

Vooropgesteld: TeamNL is met twee keer negen schaatsers in Italië vertegenwoordigd, en blijkt daarmee het enige land te zijn die de maximale quota aan startbewijzen in de wacht heeft gesleept. Zegt dat iets over de kansen op succes? Nee, vrijwel niet. Maar het is wel een leuk gegeven. Numeriek is Nederland nummer 1, qua te verwachten oogst ligt het – op basis van de voorbij vier World Cups – wat anders.

De Verenigde Staten beschikt bijvoorbeeld over de man die op een onvoorstelbare wijze uitpakte. Jordan Stolz vertrok op de vier evenementen negentien keer vanaf de startstreep en won in veertien races goud. Geheid dat dit fenomeen in februari 2026 de lijn doortrekt. Het zal geen mens verwonderen dat Stolz allang gekwalificeerd is voor het olympisch schaatstoernooi. Die plek stelde hij veilig in Salt Lake, door direct de 1000 meter te winnen. Wie in Amerika een wereldbekerzege pakt, gaat naar de Spelen. Bij de teamonderdelen wordt daarvan afgeweken, maar de team pursuit van de mannen (wereldrecordhouder) en vrouwen behoren tot de topnaties en zijn zeker. Mia Manganello (eerste in de mass start op haar thuisbaan Salt Lake) en Casey Dawson (winnaar van de vijf kilometer in Calgary) zijn gekwalificeerd.

Alle schaatsers die verder nog kans willen maken op uitzending, doen mee aan de olympic trials, van 2 tot en met 5 januari 2026 in Milwaukee. Hoewel Stolz geen verplichting heeft, is hij van de partij. Zijn deelname heeft al geleid tot twee dagen een uitverkocht Petit National Ice Center.

Gastheer Italië? Dat bereidt zich tranquillo voor op het festijn in eigen land. Om optimaal te presteren heeft de bond besloten geen moeilijke obstakels als trials, skate-offs of andere competities te gebruiken als selectiemiddel. Er is slechts één methode: de aanwijsmethode. En de man die deze taak op zich heeft genomen, is een bekende: Maurizio Marchetto.

Toch ligt er een resultatenbasis ten grondslag aan de groep van rijders waaruit wordt gekozen wie en wat mag rijden: de uitslagen van de wereldbekers 1 t/m 4. Die hebben een short list opgeleverd van drie vrouwen en zes mannen: Serena Pergher, Maybritt Vigl, Francesca Lollobrigida, Jeffrey Rosanelli, Daniele Di Stefano, Davide Ghiotto, Andrea Giovannini, Michele Malfatti en Riccardo Lorello. Het is aan Marchetto te beslissen wie er schaatst en wie er op de reservebank belandt.

Canada verschijnt in Milaan met een uitgebreide delegatie van twee keer acht schaatsers. De mannen achtervolgingsploeg ontbreekt vanwege een val in de eerste wereldbeker. Wie in de top-8 staat van een afstand na vier World Cups, maakt deel uit van de olympische ploeg. Geplaatst: Ivanie Blondin (1500 meter en mass start), Béatrice Lamarche (1000 meter), Valérie Maltais (lange afstanden en mass start) Ted-Jan Bloemen (5 en 10 km), Isabelle Weidemann (lange afstanden) en Antoine Gélinas Beualieu (eerste Canadees in ranking op de mass start). De laatste kans om zich te kwalificeren voor Milaan krijgen de atleten van 3 tot en met 6 januari 2026 in Québec.

Het kwalificatieverhaal in Noorwegen is volgens coach Bjarne Rykkje een stuk simpeler dan in Nederland. “In principe gebeurt dat op basis van de eerste vier wereldbekerwedstrijden waarbij de internationale regels als uitgangspunt gelden. Daarnaast is er een bepaling dat sporters een keer bij de beste twaalf moeten zijn geëindigd in de World Cup. Mochten de verschillen klein zijn en meer sporters aanspraak maken op een plek, dan wordt er een skate-off gereden. Zoals het er nu voorstaat, is dat niet nodig.

“Ik denk ook dat het Noors olympisch comité zich niet zal houden aan die beste twaalf. Naar mijn mening gaat iedereen naar de Spelen die zich individueel geplaatst heeft via de World Cups. Bij de mannen hebben we plek voor acht schaatsers, en die worden ook alle acht ingevuld. Bij de vrouwen hebben we er geloof ik 5, maar worden er slechts drie ingevuld. De selectie moet overigens nog officieel worden bekendgemaakt”, aldus Rykkje.

Met name de sprinters uit Polen presteerden in november en december uitstekend; slechts op de teamnummers valt het land uit de toon. In Milaan doen er drie mannen mee aan de 500 en 1000 meter, een man aan de 1500 meter en tien kilometer. Voor de vrouwen is er startgelegenheid op de 500 (drie plekken), 1000 (twee plekken) en 1500 meter (een plek). In namen betekent dat: Damian Zurek, Marek Kania en Piotr Michalski (500 meter), dat trio eveneens op de 1000 meter, en Vladimir Semirunniy start op de 1500 meter en de tien kilometer. De vrouwen: Kaja Ziomek-Nogal, Martyna Baran en Andzelika Wojcik (500 meter), Karolina Bosiek en Natalia Czerwonka (1000 meter). Laatstgenoemde kan ook meedoen aan de 1500 meter.

In Japan zijn er twee plaatsingsroutes voor de schaatsers. Rijders die twee keer een podiumplaats hebben behaald op een onderdeel in de World Cups, krijgen een plek in de olympische ploeg. De Japanse team pursuit-vrouwen staan op de tweede plaats in de wereldbeker en zijn dus safe. Yukino Yoshida, winnaar van een 500 meter voor de vrouwen en twee keer derde, heeft individueel de horde genomen. Dat geldt ook voor Miho Takagi, vooral dankzij haar sterke optreden in Hamar waar ze zowel de 1000 als de 1500 meter op haar naam schreef. Mannen als Wataru Morishige, Yuta Hirose, Tatsuya Shinhama en Katsuhiro Kuratsubo zijn intussen veroordeeld tot de olympische trials in Nagano – op hetzelfde moment als het OKT in Nederland – om toegang te krijgen tot het olympisch evenement.

België doet serieus mee, zoveel is zeker. De olympisch kampioen op de mass start is nog altijd afkomstig van de zuiderburen: Bart Swings. Hij is er opnieuw bij en mag zich de aanvoerder noemen van een zestal plus een reserve dat van de olympische expeditie een succes zal proberen te maken. Naast Swings zijn er Indra Médard, Mathias Vosté, de nog van een enkelbreuk herstellende Jason Suttels, Fran Vanhoutte, Sandrine Tas en Isabelle van Elst. Technisch directeur Hessel Evertse heeft al berekend dat op minimaal elf onderdelen van het schaatsprogramma een Belgische atleet ten tonele zal verschijnen.

Het aandeel van rijders uit China op de komende Spelen is behoorlijk te noemen. “China heeft zeven startplekken voor de mannen en acht voor de vrouwen bemachtigd”, weet coach Jan Bos. “Degenen die via de World Cup een klassering hebben bepaald die hoog genoeg is, zijn vrijwel zeker geplaatst. Voor de team pursuit (mannen en vrouwen gekwalificeerd) wordt gekeken welke schaatsers het best past in de ploeg. Dat wordt puzzelen, omdat een aantal rijders nog moet voldoen aan bepaalde tijdslimieten. Op advies van de coaches bepaalt het Chinees Wintersport Centrum wie er naar de Spelen gaan.”

Duitsland kan naar verluidt met acht vrouwen en zeven mannen afreizen naar de modestad, de selecties van de twee achtervolgingsploegen inbegrepen. De namen van de atleten zijn nog niet officieel bekend, maar leidend zijn de uitslagen in de World Cup, waarbij een klassering in de top-8 of twee keer een plaats bij de beste vijftien rijders in de A-divisie de leidraad vormt. Op basis daarvan kunnen mannen als Finn Sonnekalb (1000 en 1500 meter) en Fridtjof Petzold (vijf kilometer) zich gereedmaken voor de trip naar Italië.

Oostenrijk zendt een kwartet naar Italië, een van de grotere delegaties in de geschiedenis van de Winterspelen. Eerlijk verdeeld over beide seksen zijn dat Gabriel Odor (1000, 1500 meter en mass start) en Alexander Farthofer (1500 en 5.000 meter), Jeannine Rossner (1500, 3.000 meter en mass start) en Vanessa Herzog (500 en 1000 meter).

Onder aanvoering van de levende legende Timothy Loubineaud (wereldrecordhouder op de vijf kilometer) doet Frankrijk deze winter een leuke duit in de olympische zak. Echter, de informatievoorziening van de het olympisch comité is erg summier. De Franse ploeg zou in totaal acht startplaatsen hebben verdiend, die pas in een later stadium worden ingevuld door datzelfde orgaan. Even geduld dus nog.