De reden? Het rapport van het wereldantidopingagentschap WADA over de Russische atletiekbond. De Russische schaatsequipe zat op dat moment al in Canada in voorbereiding op de ISU World Cup en voelde de bui al hangen. “Het voelt niet lekker, je wordt er toch op nagekeken”, zegt hij. “En eerlijk gezegd: het deed pijn.”
Om de blik op de wedstrijd te houden, besloot de ploeg om contact met de pers te vermijden. Er was een radiostilte van kracht. “We wilden bezig zijn met de wedstrijd”, zegt Poltavets.
Transparant
De bondscoach van de Russen begrijpt wel dat er argwaan bestaat bij een aantal mensen, maar vindt ook dat zijn reputatie voldoende zou moeten zijn om de grootste twijfels weg te nemen. “Ik denk dat ik in de loop van vijftien jaar, tien jaar in Nederland bij DSB en TVM en vijf jaar in Rusland heb laten zien dat ik transparant te werk ga.”
“Ook dit team is doorzichtig, voor iedereen. We hebben meerdere buitenlanders in het begeleidingsteam.” Het is geen gesloten Russisch bolwerk, wil hij maar zeggen. “Iedereen kan bij ons binnen kijken.”
En onder zijn leiding is het Russische schaatsen veranderd, denkt hij. “Toen ik aankwam hadden we alleen Ivan Skobrev en misschien Dmitri Lobkov, maar nu hebben we een heel nieuwe generatie op het ijs. Er is geen oude mentaliteit meer.”
Ministerie
Om het team met onder andere de Poolse trainer Pawel Abratkiewicz en de Italiaan Maurizio Marchetto om zich heen te krijgen en een eigen, open koers te varen, heeft Poltavets geduld moeten betrachten. “Het heeft heel veel moeite gekost bij het ministerie om deze manier van werken voor elkaar te krijgen, maar nu gelden we als voorbeeld.”
Er is vanuit de Russische staat ook geen druk op de bondscoach uitgeoefend, zoals dat binnen de atletiek wel is gebeurd. “Druk om te presteren heb ik als hoofdcoach absoluut niet van het ministerie gevoeld.”
Bovendien heeft Poltavets in het geval van opgelegd dopinggebruik een uitweg bedongen bij zijn aanstelling. “In mijn contract staat dat als ik zoiets zie gebeuren dat ik dan weg kan.”
Vergelijking
Daarbij denkt hij dat de vergelijking tussen de atletiek en het schaatsen sowieso mank gaat omdat het bij het langebaanschaatsen meer op technische dan fysieke kracht aankomt. “Fysieke training is wel belangrijk, maar met name om de techniek te onderhouden.”
En het doorvertalen van de problemen van de Russische atletiekbond naar het schaatsen is ook verkeerd, denkt hij. “Het is alsof je de dopingperikelen bij de TVM wielerploeg doortrekt naar de TVM schaatsploeg.”
Ook zouden in zijn ogen schaatsers met andere nationaliteiten op een zelfde manier benaderd moeten worden, als de Russen op dit moment, maar dat ziet hij niet gebeuren. “Waarom gaat het nu over Rusland, maar niet over de Verenigde Staten. Daar hebben ze Marion Jones”, vraagt hij zich hardop af.
Kulizhnikov
Dat de blikvanger van de Russische ploeg en kersverse wereldrecordhouder, Pavel Kulizhnikov, als junior een dopingschorsing heeft uitgezeten, staat volgens de bondscoach los van alle dopingperikelen van de atletiekbond en wijst ook niet op een dopingsysteem bij het schaatsen.
“Dat was een jeugdzonde. Ik moet daar als coach ook niet te lang bij stilstaan”, zegt hij. “Daarbij, als iemand van de ploeg ook maar naar zijn huisarts wil, dan moet ik als coach en de ploegarts dat weten.”
Dat er voldoende schaatsvolgers zijn die vraagtekens plaatsen bij de prestaties van zijn pupil, dat weet hij best, maar hij kan er weinig aan veranderen, meent hij. “Dat is een ingecalculeerd deel van het publiek. Ik kan hun mening niet bestrijden”, zegt hij schouderophalend. “Wij gaan gewoon onze weg.”
Lees alles over de ISU World Cup in Calgary op onze speciale pagina.
