Vorig jaar reed de 22-jarige sprinter al wel wereldbekerwedstrijden over 500 meter, maar in Calgary beleefde hij zijn debuut op de kilometer. Met grote klappen reed Jorritsma bijna twee seconden van zijn persoonlijk record af en kwam tot 1.07,40. "Dat moest ook wel, want ik had in Inzell dit jaar ook al 1.09 gereden", vertelt hij. Dat die tijd genoeg zou zijn voor de zege, had hij niet verwacht.
"Bij de dames werden wereldrecords gereden en je weet niet wat de anderen gaan doen", vertelde hij. Maar topper na topper reed zich stuk op zijn tijd. "Mijn race was strak en de rest ging kapot", was de nuchtere conclusie. "En na afloop komen ze je allemaal wel feliciteren. Ze zullen wel geschrokken zijn."
Supergoed gevoel
Al de hele week had Jorritsma zich op zijn gemak gevoeld op het snelle ijs in Canada. Vooral de bochten liepen goed en daar richtte hij ook in zijn race zijn aandacht op. "Ik had een supergoed gevoel. Ik kon de bochten echt goed door klappen. Daar lag ook mijn focus, om ze goed door te komen."
Hij had van tevoren niet uit durven gaan van een zege. "Hopen doe je wel, maar denken aan een zege nooit", benadrukt hij. "Ik heb vorig jaar maar een paar 1000 meters gereden en ook dit jaar nog niet veel. Het is dus nog altijd een beetje voelen hoe het moet en hoever ik kan komen."
Ideaal was zijn race nog niet. "Ik had vanuit de start een klein missertje, maar daarna kreeg ik wel snel de rust in mijn slag." Daar zit ook juist de kracht van Jorritsma: rustig blijven. Voor zijn race maakte hij al een ontspannen indruk, informeerde bij de begeleiding van zijn ploeg geïnteresseerd naar de tijd van zijn teammaatje Sanneke de Neeling bij de dameswedstrijd.
Ontspannen
"Ik vind het lekker om ontspannen naar een race toe te werken", verklaart hij. "Als je gespannen bent dan kan je nooit ontspannen rijden."
Ook wist hij zich af te sluiten van de aanslagen in Parijs. "Het is een hele slechte zaak wat daar gebeurd is. Daar ben ik naast het schaatsen wel mee bezig, maar zodra ik hier de ijsbaan binnen kom, richt ik me op mijn eigen race."
Dat klinkt als een hele opgave, maar het is een mechanisme dat topsporters altijd al moeten gebruiken, legt Jorritsma uit. "Je doet dat normaal ook al, je afsluiten, alleen is het nu van iets heel ergs."
Lees alles over de ISU World Cup in Calgary op onze speciale pagina.
