Terug naar de één-na-laatste bocht van het NK. Op 400 meter voor de finish zette Hoolwerf kopman Gary Hekman af. Vervolgens stuurde hij naar links en hield hij zijn benen stil. Topfavoriet Harm Visser raakte op hoge snelheid ingesloten en kwam in botsing met Hekman. Ook Sjoerd den Hertog en Bart Hoolwerf raakten elkaar en vlogen de luchtkussens in. “Het was mijn taak om Gary af te zetten op de juiste plek en een zo’n groot mogelijke kans op de overwinning te creëren. In een split second besloot ik naar binnen te sturen, zodat de rest om mij heen moest. Het was geen keuze uit luxe, ik was helemaal naar de kloten en reed met kramp in mijn bovenbenen. Het was mijn laatste actie, om Gary ruimte te geven.”
Voor Reggeborgh restte het zilver omdat Evert Hoolwerf nog als tweede finishte achter Nederlands kampioen Luc ter Haar. Jumbo-Visma en Royal A-ware kwamen met lege handen te staan. Na afloop werd Bart Hoolwerf uit de uitslag geschrapt. “De actie werd zo beoordeeld vanwege de gevolgen, omdat er mensen onderuit waren gegaan. Natuurlijk was dat niet mijn intentie. Ik had een gaatje van drie meter en iedereen zag dat ik naar binnen stuurde. Ik ben niet van mijn lijn afgeweken en heb niemand bewust afgesneden. Mocht ik hetzelfde gedaan hebben, iedereen was blijven staan én Gary had gewonnen, dan had iedereen gezegd dat het een geniale actie was. Ja, ik heb chaos veroorzaakt en dat was ook de bedoeling.”
Hoolwerf heeft Harm Visser en Sjoerd den Hertog nog niet gesproken. “Daags na de wedstrijd zitten ze vol in de emoties en iedereen vindt er het zijne van. Dat mag ook. Ik ben daarom wat voorzichtiger en laat het indalen voor ik het gesprek aanga. Wat is er precies gebeurd en wat zijn de gevolgen? Ik zal ze zeker opzoeken om het uit te praten. Je hebt er niks aan als je tegen elkaar loopt te schreeuwen, we komen elkaar nog vaak tegen op de ijsbaan. Met Harm heb ik in de ploeg gezeten, hij is een superjongen, en met Sjoerd heb ik veel contact buiten het schaatsen. Ik hoop dat iedereen realistisch naar de beelden kan kijken en ziet dat ik niet de intentie had om iemand onderuit te rijden. Zij zouden ook voor hun ploeggenoten zijn gegaan. Dat hoort bij marathon. Het was een keiharde wedstrijd voor de titel. Je probeert elkaar tegen te werken. Ik reed in de weg, maar heb niemand afgesneden of vastgegrepen. Het was niet heel chic, maar voor hetzelfde geld was het gelukt en werd de actie geprezen”, herhaalt Hoolwerf.
Hoewel de misère voor Reggeborgh dus nog niet voorbij is, gelooft Hoolwerf dat het NK een kantelpunt kan zijn. “Het was de eerste wedstrijd waar we er echt weer als team stonden. Iedereen ging voor elkaar door het vuur. Dat is positief en nemen we mee. We kunnen vertrouwen op elkaar. Dit is een leerjaar. Uit dit seizoen kunnen we informatie halen en gebruiken voor de toekomst.”
In de afgelopen winters is Bart Hoolwerf zich steeds meer toe gaan leggen op de langebaan. Hij reed dit seizoen pas drie marathons, omdat hij de wereld over reisde voor de World Cups. In de mass starts was hij redelijk succesvol, Nederland won er twee van de vier, en Hoolwerf is een van de wagonnetjes van de ploegenachtervolgingstrein. Zijn ontwikkeling gaat in rap tempo, ook op de 1500 meter. Bijna elke schaatsmijl die de 25-jarige Eemdijker rijdt mondt uit in een persoonlijk record. Zo ook tijdens het NK. “Die tijd van 1.45,12 kon ik niet bevatten. Toen ik over de finish kwam, dacht ik: dit slaat nergens op. Ik moest er heel hard om lachen.”
Hoewel hij zichzelf verbaasde, kwam de verbetering van zijn oude toptijd niet uit de lucht vallen. “We hebben deze zomer getraind op het creëren van veel vermogen om lange tijd heel hard kunnen rijden. Daar heb ik het WK mass start vorig jaar op verloren. Bart Swings ging toen de sprint heel vroeg aan en ik kwam tekort in de slotronde. Die 1500 meter hebben we erbij gepakt als training.” Wanneer je vijfde van Nederland wordt op een afstand die je ‘als training’ gebruikt, zou er nog meer in moeten zitten. “Ik zou niet weten hoeveel rek er is. Daar wil ik me niet blind op staren. Vijfde tussen al die grote toppers, waar ik tegen opkijk, is geweldig. Ik ben nieuw en moet nog zoveel leren. Maar ik ben niet zo ambitieus dat ik voor internationale medailles ga, dan zou ik veel harder moeten.”
Hoolwerf blijft de focus houden op de mass start én de ploegenachtervolging. “Ik ben hard op weg om onmisbaar te worden, ook bij de team pursuit waar ik veel energie in wil steken.” Tijdens de wereldbekers was marathoncoach Roy Boeve vaak niet van de partij en mocht Hoolwerf aansluiten bij de langebaanschaatsers van Reggeborgh, waar hij van genoot. “Alles is goed geregeld, je hoeft nergens over na te denken en wordt overal in mee genomen. De coaches geven mij tips en ik kan achter de snelle jongens aan. Ik word op alle vlakken geholpen.”
Desondanks ambieert hij nog geen overstap naar de allroundtak. “Ik krijg die opmerking vaker, maar heel veel mensen vergeten waar ik vandaan kom. Hoe ik het de afgelopen jaren voor elkaar heb gekregen om op dit niveau te komen. Met Roy, mijn broer Evert, Gary en Crispijn. Deze jongens kennen mij door en door. Ik heb die marathons nodig om dit neer te kunnen zetten. En een overstap naar de langebaan zal ook een cultuurshock zijn met een andere manier van trainen. Dat wil niet per se zeggen dat je er beter van wordt. Misschien zou een combinatie tussen de twee teams het meest ideale zijn.”
In Thialf behoort Bart Hoolwerf tot de favorieten op de mass start tijdens het EK. “Bij een paar World Cups was ik niet scherp op mijn positionering. Ik weet dat ik snel genoeg ben, alleen heb ik me laten opsluiten. Dat is een kwestie van zelfvertrouwen en op precies het juiste moment de sprint aangaan.”
Meer informatie over onder andere tickets is te vinden op de kalenderpagina van het EK.
