VGR-Vreugdenhil strikt Femke Mossinkoff en Loesanne van der Geest

Dennis Pont, de trainer-coach van de ploeg met de winnares van de Alternatieve Elfstedentocht Tessa Snoek, wist niet wat hem gebeurde de jongste weken. Geen dag ging er voorbij zonder dat er berichten, telefoontjes en mailtjes binnenkwamen van rijdsters. “Het is niet normaal hoeveel meiden zich bij me hebben gemeld om te vragen of ik nog een plek zou hebben. Normaal gesproken ben je blij met een situatie waarin het aanbod zo gigantisch is dat je mensen moet afwijzen. Het is ook leuk voor ons team dat er zoveel interesse is, tegelijkertijd moet ik zeggen dat het heel slecht is voor het marathonschaatsen, omdat er ook toppers tussen zitten. Ik heb wel negen of tien gesprekken gevoerd met kandidates.”

VGR-Vreugdenhil neemt afscheid van de stoppende Emma Engbers en Roos Markus, die onvoldoende heeft gepresteerd. Hun plaatsen zijn voor de aanvalster pur sang van Van Ramshorst (Mossinkoff, bijna 23 jaar) en de Bloemendaalse Van der Geest (26) die reeds sinds de winter van 2015-2016 van de partij is op het hoogste niveau. Ze won nog nooit een marathon in de Topdivisie. Mossinkoff deed dat wel, in Breda (2021). Bovendien legde ze op nieuwjaarsdag beslag op de derde plaats bij het Daikin NK in Leeuwarden.

“Vooral lettend op het karakter rijdsters en hun uitslagen ben ik uitgekomen bij deze twee. Ik heb met andere schaatssters over Van Ramshorst gesproken. Die vinden het zo jammer dat de ploeg verdwijnt uit het peloton, want als er een team is dat altijd aanvalt, zijn die vrouwen het. Je zag het ook in de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee: drie meiden reden vooruit, twee ervan waren van Van Ramshorst. Ze hebben vaker de wedstrijden opengebroken. Echt zonde dat het zo meteen ophoudt”, aldus Pont, die graag de rol zou overnemen met zijn viertal.

“Afgelopen seizoen had ik echter slechts drie volledig fitte schaatssters tot mijn beschikking. Iedereen kent het verhaal van Brit Qualm (viel op een feest van een trap naar beneden en liep een verschrikkelijke rugblessure op, red.); kijkend naar hoe zij het er nog vanaf heeft gebracht in de competities, dan noem ik dat bizar. Toen ze vorige maand zevende werd in de Aart Koopmans Memorial, stond ik met tranen in mijn ogen op het ijs. Dat raakte me echt. Ik ben nu al blij over waar ze inmiddels weer staat en hoop dat ze volgend seizoen het oude niveau kan oppikken, als de operatie die ze in april nog moet ondergaan (om platen en schroeven te verwijderen, red.) voorbij is. Keert de oude Brit weer terug, dan is VGR-Vreugdenhil een ploeg die kan aanvallen en meedoen om de podiumplaatsen. Team Albert Heijn Zaanlander van de troon stoten zal lastig zijn, maar met wat eronder zit, kunnen we wedijveren.”

Het aantrekken van Loesanne van der Geest vloeit voort uit overleg met de rijdsters. “Ze past qua karakter goed bij de ploeg, is iemand die hard kan rijden en was al eens ploegmaat van Tessa (bij Nedflex, red.). Laatstgenoemde wilde haar er graag bij hebben, en toevallig kwam ze ook voor op mijn lijstje van gewenste kandidates.”

Roos Markus moet zoals gezegd elders een stek zien te vinden. “Ik had op beter gehoopt. Wat ze heeft kunnen brengen, is net niet voldoende geweest. Heel jammer, omdat ze een geweldige meid is, voor de sfeer is ze super, haar tactisch inzicht is in orde en als er iemand is die zich vrijwillig wegcijfert voor de rest, is Roos dat. We hebben de nodige ambities uitgesproken voor komende winter en daarin past ze niet. Ik hoop dat je heel hard zult gaan schaatsen, waardoor ik word gedwongen op mijn knieën voor je zitten om te smeken dat je terugkeert bij ons, dat heb ik haar verteld.”