...want binnen Reggeborgh staat Prins bekend als de schaatsstatisticus. “In mijn vrije tijd vind ik het leuk om veel races terug te kijken”, legt hij uit. “Echt de bijzondere ritten, wereldrecords en baanrecords. Erg inspirerend. Gek genoeg kom ik nu aardig dicht in de buurt bij de tijden die gereden zijn in de filmpjes die ik soms nog bekijk.” Die hang naar het verleden van de sport, veel jonge sporters hebben dat niet. “Ik ben altijd heel bevlogen geweest over dit soort dingen en heb er veel van geleerd. Technisch, tactisch. Dat heeft zeker geholpen in de ontwikkeling tot de schaatser die ik nu ben.”
Zijn eigen prestaties worden door zijn pake bijgehouden in een plakboek, maar de wereld- en baanrecords weet Prins ‘uit het koppie’. “Er is niet per se een schaatser waar ik heel erg fan van ben, maar de grote namen spreken mij aan”, gaat Prins verder. “Ook al is het niet mijn afstand, de 6.03,32 van Sven Kramer op de 5 kilometer. Die tijd heeft heel lang gestaan, een super inspirerende race. Hoewel ik die afstand nu niet meer rijd en misschien wel nooit meer ga rijden, blijft het altijd mooi om te zien. Of de Olympische Spelen van Kjeld en Gerard.”
De naam is gevallen: Gerard van Velde. De sprintgigant uit het verleden, tegenwoordig ploegbaas van Team Reggeborgh, klokte tijdens de olympische 1000 meter van 2002 een tijd van 1.07,18. Destijds goed voor een wereldrecord, nog altijd het olympisch record. Voor Prins was die tijd dit seizoen een richtpunt. Bij hoge uitzondering werd de kilometer tijdens de World Cup van afgelopen weekend in Salt Lake City tweemaal gereden. "De eerste keer zat ik er net boven, nu een stuk eronder”, refereert Prins aan de twee 1000 meters (1.07,20 en 1.06,40) van het afgelopen World Cup-weekend. " Die tijd van Gerard wilde ik graag verbreken, vond ik mooi."
Van Velde was zelf niet aanwezig in Utah, maar stond continu in contact met zijn schaatsers. “Gerard staat nog in de top-10 van de snelste 1000 meters ooit, maar hij appte al dat hij die plek straks gauw kwijt is”, aldus Prins. "Dat is een kwestie van tijd. Hij vindt het vooral mooi dat we nu 1.06 rijden." En zo maakt de schaatsliefhebber Tim Prins inmiddels deel uit van de historie waar hij zo graag naar kijkt.
Neem het sensationele wereldrecord dat Jordan Stolz afgelopen weekend reed: 1.05,37. “Fenomenale rit”, becommentarieert Prins. “We zullen die rit nog jaren omschrijven als magisch, voor velen is dit een tijd die onbereikbaar is.” En voor de Fries zelf? “Ik zie mezelf niet meteen 1.05,4 of 1.05,3 rijden... Maar onbereikbaar is niet het goede woord. Ik heb me dit seizoen meer dan een seconde verbeterd, het wordt steeds moeilijker om die tijden te kloppen. Lastig is het zeker, hij heeft op dit moment een ander niveau.”
Bij zijn wereldrecord bleef Stolz ver uit de greep van de concurrentie, maar op zondag zat Prins hem op de hielen. “Mijn eerste keer op een hooglandbaan, een ervaring op zich. Afgesloten met de tweede plek, mezelf verbeterd. Ik ben gewoon goed bezig”, aldus Prins, het verschil tussen de beide races was groot. “De eerste ging wel hard en werd ik vijfde, mijn hoogste klassering tot dat moment. Dat was goed, maar ik voelde dat er veel ruimte in zat. Ik dacht: misschien komt het er dan dit weekend of dit jaar niet uit, maar ik kan veel harder dan dit. Zondag was het al zoveel beter, toen ging het ook een seconde harder. Dat is een groot verschil.”
Vooral in de slotronde zat de grootste tijdwinst: zes tienden. “Maar die eerste volle ronde ook”, benadrukt hij. Elke klap was raak. Met 24,1 noteerde hij de derde ronde ooit gereden op de snelste ijsbaan ter wereld. “Achter Stolz en Kulizhnikov, geen verkeerd rijtje om in te staan”, aldus Prins, die net dat statistiekje aanvankelijk gemist had. “Rienk Nauta (materiaalman van Reggeborgh, red.) kwam met een lijstje, hij attendeerde mij erop.”
Prins’ overwinning in de B-divisie bleef afgelopen weekend onderbelicht, maar de 1.43,53 op de 1500 meter was ook een belangrijke mijlpaal voor de Jouster. "Ik heb dit seizoen nog maar vier 1500’s gereden terwijl dat normaal gesproken samen met de 1000 een van mijn betere afstanden is. In Salt Lake kwam ik tot de achtste tijd van de dag. Meestal rijd ik de dag na een 1500 meter een nog snellere 1000 meter. Dat was op het EK en het WCKT wel zo, nu ging dat weer zo. Ik ben benieuwd wat ik wat dat betreft dit weekend kan in de A-groep", blikt hij vooruit op het zesde internationale treffen in Quebec.
De ontwikkeling van Prins als topschaatser is veel rapper gegaan dan hijzelf een jaar geleden had kunnen voorzien, zelfs zo hard dat een WK-medaille over enkele weken in Calgary niet onmogelijk geacht wordt. “Ik trainde altijd al op hoog niveau, ik was niet bang dat ik niet mee zou kunnen”, kijkt hij terug op zijn beginperiode bij Reggeborgh. “De stap is groot, maar ik heb geleerd van eerdere jaren en goed op mijn lichaam gepast. Soms heb ik iets meer gas teruggenomen om de dag erna weer wat extra’s te kunnen, dat heeft er wel toe geleid dat ik dit seizoen in één keer die stap kon maken.”
Op het WCKT in oktober stal Prins de show met zijn snelste tijd op de 1000, op het NK piekte ploegmaat Jenning de Boo met een week erna drie medailles op het EK Afstanden. Alle aandacht die de mannen daardoor kregen zorgde niet voor extra druk, vindt Prins. “Druk? Voel ik eigenlijk helemaal niet, vooral omdat ik mezelf altijd al veel druk opleg.” Toch zou je verwachten dat de plotselinge opmars iets doet met een jonge atleet. “Natuurlijk is het machtig mooi en geniet ik er alleen maar van dat ik met die jongens op stap ben en dat ik op een wereldtoneel mag strijden. Maar het is mijn kracht dat ik het zo simpel mogelijk houd.”
Alle informatie over de World Cup in Quebec staat hier.
