Tijdens de laatste wereldbeker in Kazachstan verliet Sjinkie Knegt met een gehavende rug de finale van de 1000 meter. Wegens personeelstekort verscheen De Schicht nog wel aan de start bij de relay, maar door zijn rugblessure kon hij de twee weken die volgden geen meters maken op het ijs. Dat hij zich niet plaatst voor het EK, kwam dan ook niet als een verrassing.
“Als je geblesseerd bent, kun je niet verwachten dat je opgenomen wordt in de selectie”, klinkt een realistische Knegt. “Ik ga er ook niet vanuit dat mijn rug over twee weken beter is. Bovendien rijd ik niet indrukwekkend rond, dus sta ik er vrij nuchter in." De ervaren Knegt was sinds 2009 vaste klant voor het EK. Alleen in 2019 moest hij verstek laten gaan, door een incident met een heftruck, gevolgd door het kachelongeluk.
Afgelopen week uitte de Fries al zijn onvrede over de selectieprocedure. Deze was volgens hem onduidelijk en het NK werd daarin veel te belangrijk gemaakt. Tevens is Knegt ontevreden over de huidige manier van trainen bij het nationale team. “Ik vind dat er te weinig een individuele aanpak mogelijk is. Eerst dacht ik dat ik aan de nieuwe begeleidingsstaf moest wennen, ik heb het ook zeker een kans gegeven. Maar als je dan vraagt om individuele aanpassingen en die komen er niet, dan is dat ontzettend jammer. Op een gegeven moment houdt het in gesprek gaan dan ook een beetje op. Bij mij werkt dit totaal niet en dat is wel duidelijk."
Daarom stelt de 33-jarige shorttracker zichzelf de vraag of zijn toekomst wel bij de nationale selectie ligt. “Stoppen is sowieso geen optie voor mij, ik vind het nog veel te mooi. Als ik fit ben en in vorm, doe ik niet onder voor die jonge jongens.” Maar wat dan wel? “Ik weet dat Suzanne bezig is met een commerciële ploeg en dat is een optie die ik openhoud.” Daags voor het WK Shorttrack vorig seizoen liet Schulting weten een commerciële ploeg te ambiëren. Ze was zich bewust van de obstakels op de weg, maar van mening dat het shorttrack toe was aan een nieuwe stap. In haar ideale scenario met Jeroen Otter.
Knegt zou daar van toegevoegde waarde kunnen zijn, al weet hij zelf nog niet zeker of hij de ploeg onder leiding van Niels Kerstholt wil verlaten. “In Nederland zijn er verder niet veel mogelijkheden, maar ik heb er ook nog niet echt over nagedacht.” Eerst zal Knegt zich focussen op zijn herstel en zich willen kwalificeren voor de resterende World Cups en het WK. Al vindt hij de selectieprocedure nog ‘abracadabra’...
De volledige selectie:
Mannen: Jens van ’t Wout (500, 1000, 1500), Itzhak de Laat (1000, 1500), Melle van ’t Wout (500, 1000), Daan Kos (500) en Friso Emons (1500).
Vrouwen: Suzanne Schulting (500, 1000, 1500), Xandra Velzeboer (500, 1000, 1500), Yara van Kerkhof (500), Selma Poutsma (1000, 1500) en Michelle Velzeboer.
Deze rijders zijn ook geselecteerd voor de relay.
Reserves: Teun Boer en Rianne de Vries.
De mannen en vrouwen die in een van de twee laatste World Cups in Almaty ten minste één top-3 notering hebben behaald, waren al zeker van een startbewijs op een individuele afstand in Polen. Daarnaast maakten de winnaars van de drie individuele nummers (combinatieklassement van een tijdrit en een zogenoemde pack-style race) op het NK van afgelopen zaterdag en zondag aanspraak op een EK-ticket.
Waar verliezers zijn, zijn ook winnaars. Want voor Daan Kos was de verrassing al groot dat hij op het Daikin NK Shorttrack zilver pakte op de 500 meter, nu mag hij die afstand ook nog eens rijden op het EK. “Eerlijk gezegd had ik het niet aan zien komen.” Vandaag kreeg hij dan toch het mailtje waarin staat dat hij één van de tien shorttrackers is die uitkomt voor Nederland.
En dat terwijl de 19-jarige Kos zijn vizier had gericht op de Winter University Games, van 12 tot en met 20 januari in Lake Placid. “Ik zou die Universiade nog steeds graag willen rijden, maar ik moet kijken of het überhaupt mogelijk is met reizen. Het EK is natuurlijk fantastisch, dus daar ga ik eerst heen.”
Terwijl zijn telefoon ‘bijna ontploft' van alle berichtjes, verklaart de eerstejaars senior de stappen die hij gemaakt heeft: “Ik heb vorig jaar bij KNSB Talent Team (KTT) Zuidwest een goed seizoen gedraaid. Daardoor ging ik met veel vertrouwen deze winter in. Ik heb de overstap gemaakt naar Wadro KTT Noord, waar ik het vooral belangrijk vond om me thuis te voelen.”
Voor hem is thuis nu Heerenveen, net zoals voor de nationale selectie. “De grootste vooruitgang heb ik kunnen boeken omdat ik meer op topsnelheid getraind heb. Er zijn veel snelle jongens bij het KTT, maar ook trainen we af en toe met het Nederlands team. Dan kun je je optrekken aan dat niveau. En dat heeft me heel erg geholpen.”
In het begin was Kos blij dat hij met de besten van Nederland mocht trainen, nu rijdt hij zelfs enkele uit de selectie. Al is hij daar zelf bescheiden over. “Een paar shorttrackers hadden blessures of ziektes. Mooi dat ik fit kon blijven en mezelf goed in vorm kreeg voor het NK.” Omdat hij met een paar jongens van Shorttrack TeamNL al bevriend is en Niels Kerstholt kent van de trainingen en wedstrijden, kijkt hij uit naar zijn eerste EK. “Ik hoop vooral veel ervaring op te doen en te leren van het niveau daar. Mooie races rijden en veel plezier hebben.”
