Afgelopen voorjaar maakte Kayo Vos de transfer naar IKO, het team van Erwin en Martin ten Hove. “De broers zagen veel potentie in mij als allroundschaatser. Momenteel rijd ik alles van de 500 meter tot aan de marathon, alle onderdelen vind ik heel leuk om te doen. IKO zag daar kansen liggen en ze zijn heel erg gemotiveerd om met mij aan de slag te gaan. Dit team biedt mij de kans om mee te trainen met de sprinttrein, de langeafstandstrein met een lichte focus op de marathon en de mass start.”
De 18-jarige schaatser wil zich nog niet specialiseren. “Ik wacht het lekker af. Ik wil alles zo lang én zo goed mogelijk blijven doen om zo uit te groeien tot een ultieme allrounder. Vooral op de lange afstanden, de vijf en tien kilometer, ligt veel ruimte voor verbetering. Ik heb wel de inhoud, maar om vijftien rondjes alleen te rijden is toch anders dan in een peloton. Daarnaast wil ik dieper de 35 (seconden, red.) ingaan op de 500 meter. Dus zowel de sprint als de lange afstand perfectioneren.”
De grote liefde van Vos ligt bij de mass start. Een onderdeel wat hem met een skeelerverleden, een sterke sprint en de inhoud vanuit de marathons op het lijf geschreven lijkt. Daarnaast traint hij in de winter met de olympisch kampioen samen. “Het is mooi om met Bart Swings harde rondjes te mogen rijden op de mass start. Zeker na de afgelopen Winterspelen. Ik wist wel dat hij het kon, maar dan moet hij het nog wel even laten zien.”
“Bij de mass start ligt zeker de focus. Ik weet niet of het dit jaar al lukt, maar de tegenstand vanuit Nederland is niet groot, aangezien ze Sven Kramer bij de Spelen hebben opgesteld. Jorrit Bergsma is een goede rijder, maar daarnaast zal een sprinter zeker passen.” Voor Vos liggen hier dus kansen. “Ik moet het wel hebben van mijn eindsprint. Ik kan niet vijf rondjes voor het einde wegrijden en solo winnen. Mooi positioneren, tijdens de wedstrijd sparen en dan maximaal één rondje voor het einde wegrijden,” luidt het wedstrijdplan van Vos.
“Het spelletje van de mass start is erg leuk, ook om naar te kijken. Ik vind dat het ondergewaardeerd is. Als je in Thialf bent, zit het helemaal vol gedurende de individuele afstanden. Zodra de mass start begint, stroomt het leeg. Dat vind ik gewoon zonde. Het onderdeel is veel spectaculairder om naar te kijken dan een tien kilometer, dat is stom rondjes rijden. Afgelopen seizoen was het dan wel interessant, omdat Nils van der Poel ineens op kwam steken,” aldus de jonge rijder, die denkt dat het probleem niet alleen bij de mass start ligt.
“De rest van de teamonderdelen worden ook niet op waarde geschat. Ik denk dat daar heel veel verbetering ligt. Zeker als er een bondscoach komt die daar veel liefde voor heeft en de juiste mensen opstelt. Daar zou ik er zeker één van willen zijn.” Aan passie en ambitie ontbreekt het Vos in ieder geval niet.
Ondanks dat hij afgelopen jaar twee zilveren medailles op de WK Junioren won, kende Vos toch een moeizaam seizoen. “Vorig jaar ben ik naar Heerenveen verhuisd. De winter daarvoor had ik grote stappen gezet onder Milan Knocken bij KNSB Talent Team Zuid. Maar door de verhuizing naar Friesland heb ik afgelopen winter niet zo goed gereden. Ik was heel veel ziek.” Vos was één van de junioren die afgevaardigd was naar het olympisch testevent in Beijing begin oktober om zowel de ijsbaan als alle zaken eromheen te verkennen voor de Nederlandse olympiërs.
“Na China kwam ik niet in vorm, omdat ik niet genoeg rust heb kunnen nemen. Ik ging naar school, liep stage, trainde, maar moest ook ineens eten koken en schoonmaken. Dat kwam er allemaal bij en dat was best even wennen. Aan het einde van het seizoen raakte ik pas in vorm, rond de WK. Twee weken voor dat toernooi zijn we afgereisd naar Collabo om te trainen en de World Cup te rijden. Ik heb daar veertien dagen lang niets gedaan, in het hotel werd er voor mij gezorgd. Toen kwam ik eindelijk tot rust en besefte ik ook pas waar ik echt mee bezig was, schaatsen. Door de compensatie in Italië lukte het weer om hard te rijden.”
Voor hem was de overgang naar Heerenveen dus een grote. “Het was best een omslag, want normaal ging alles vanzelf. Ik trainde goed, mama zorgde voor het eten en nu moest ik dat ineens zelf doen.” In eerste instantie was het een raadsel voor Vos waarom hij niet lekker schaatste. “Ik heb bloedtesten gedaan, inspanningstesten, maar er kwam niets uit. Alles was gewoon prima. Dan ga je terugdenken waar het aan zou kunnen liggen en dan is de oorzaak iets heel sulligs, omdat je niet goed kan uitrusten en in een stom verkoudheidje blijft hangen. Dan vergooi je eigenlijk je hele seizoen. Het was frustrerend, mentaal erg lastig, maar wel een goede les.”
“Het was dus zeker een zwaar jaar, maar vanuit je tegenslagen kom je sterker terug. Zonder tegenslagen leer je niets. En het eindigde mooi met twee plakken op de WK. Helaas maakte ik op de mass start net een verkeerde beslissing, waardoor een Koreaan me te snel af was. Dat was zonde. Op de 1000 meter was ik heel tevreden met mijn tweede plaats. Ik gaf alles wat ik geven kon. Dat het niet genoeg was voor goud, was dan niet anders. Er is in ieder geval nog ruimte voor verbetering. Twee keer tweede is mooi, maar niet het hoogst haalbare.”
En dit hoogst haalbare wil Vos graag bij IKO zien te bereiken, waar hij duidelijke verschillen ziet met zijn oude ploeg. “Ik kom vanuit het KNSB Talent Team, waar ook rijders trainen die het schaatsen voor de lol doen. Nu is alles gefocust op presteren en winnen. De sport staat op nummer één en alles eromheen maakt niet zoveel uit. Schaatsen bij zo’n commercieel team is je werk, alles staat in het teken ervan.” Qua omstandigheden verandert er niet veel, aangezien de oud-inwoner van Puttershoek vorig jaar ook al in Thialf trainde. “Het enige verschil is dat ik er toen voor moest betalen en nu word ik betaald.”
Voor Vos is het bijzonder om bij IKO te mogen rijden. “Er zijn maar weinig plekken bij de commerciële top, nu Worldstream is weggevallen. Het geeft toch een soort status. Mooi om te zien dat er naar jou gekeken wordt, dat kan ik waarderen.” Toch brengt dat ook verplichtingen met zich mee. “Ik denk dat de mentaliteit gefocust is op presteren, waar dat bij de KTT nog lag op verbeteren. Presteer je niet, dan is het over. Het blijft toch een commerciële ploeg. Zelf voel ik nog geen prestatiedruk. Ik ben eerstejaars neo-senior en heb twee jaar de tijd gekregen om te laten zien wat ik in me heb, waarom ik gekozen heb.”
