Die serie begon op de NK Afstanden, op 30 oktober 2021. Daar deelde ze direct een waarschuwing uit aan de nationale rivales die nog wel even zou door klinken. Met 3.54,59 was ze ruim zes seconden sneller dan Antoinette de Jong, een van de weinigen die Schouten in de maanden erna nog enigszins wist bij te blijven maar op het de werkvloer van de Ice Ribbon geen thuis gaf.
Toen het hele circus zich verplaatste naar de overkant van de oceaan voor de derde World Cup, hoopte men dat de blondine van Team Zaanlander een prijs moest betalen voor het laat invliegen. Maar wederom maakte ze indruk met haar optreden én haar tijd, die sindsdien niet meer is verbeterd: 3.52,89. Ook in de Olympic Oval van Salt Lake City hield De Jong de schade het best beperkt (2,3 seconden).
Ze bleef stoïcijns op koers voor het grote doel, toen de startbewijzen voor de Winterspelen moesten worden verdiend. Schouten liet kort na kerst de toptijd noteren (3.55,65), wederom De Jong aftroevend, opnieuw met een soortgelijke marge als op het wonderijs van Utah (2,09 seconden). Wat langzamerhand wel duidelijk werd: de omstandigheden waaronder er een topresultaat werd gevraagd, deden er niet toe. Zwaar ijs, glij-ijs, hoge luchtdruk, spanning, druk, corona-dreiging, een heuse rel rond een online documentaire, alles liet haar onberoerd. Geen wonder dat de wedstrijd op de EK Afstanden, aan het slot van de eerste week in januari, goed was voor goud. De 3.56,62 (3.17 seconden beter dan, bijna vanzelfsprekend Antoinette) kon worden bijgeschreven in de top-twaalf van de beste scores wereldwijd.
“Dat is allemaal leuk en aardig”, sprak Anema eerder deze week, toen hij zijn mening moest geven over het kannibalengedrag van Schouten. “Het wordt allemaal niets meer waard als ze naast het hoofddoel grijpt. Ik heb geen verwachting van Irene, maar weet alleen dat ze goed is. En wij zijn als team nooit met resultaten bezig. Het draait om het programma waarin een aantal wedstrijden is opgenomen. Die zijn bedoeld om bij haar uit het lijf te halen wat erin zit. Ook zaterdag weer.”
Genoeg voor de olympische titel. Ruim voldoende om beslag te leggen op de prijs die ze vier jaar geleden dacht te behalen als de specialiste op de mass start. Schouten finishte in 3.56,93, een nieuw olympisch record. Nu eens was De Jong geen runner-up, verre van, maar de Italiaanse Francesca Lollobrigida bleek de taaiste tegenstandster. Het moet gezegd: de Zuid-Europese rijdster had goed beschouwd geluk met haar loting. In de slotrit mogen starten met de vrouw tegen wie geen kruid was gewassen, bood haar mooi de kans op de ‘bagagedrager’ van Irene te springen. Dat kunstje hielp ‘Lollo’ aan een zilveren medaille; Isabelle Weidemann stond na afloop te stralen als de nummer drie.
“Pff,”, zo gingen de eerste woorden van Schouten vergezeld van een zucht van verlichting, “Wat een last is er vandaag van mijn schouders gevallen. Ik lag vanmiddag in bed en dacht: dit is niet leuk meer, die spanning. De stress is er eindelijk vanaf, en dat is zó lekker. Ik was erg gespannen, maar maakte er een uitdaging van om dat gevoel te verslaan. Geweldig dat het is gelukt. De hele race had ik onder controle. Francesca ging wat minder snel van start als ik van haar ben gewend. Toch lette ik niet te veel op haar, en evenmin op de tijden omdat ik had afgesproken dat ik mijn eigen race zou rijden. Ik ben olympisch kampioene. Dat is wat ik wilde”, besloot ze glimmend van trots en opwinding.
"Gewoon starten, gewoon doen, en dat heeft Ireen gedaan", oordeelde Anema tevreden. "Dit is waar we op gerekend hadden: iedereen kon vrijuit en onbevangen rijden. Het is niet alleen belangrijk dat je goed bent, maar ook dat je weet dat je goed bent. Dan komt het bij elkaar. Op het moment dat je denkt dat je 3.50 kunt schaatsen en je bent tot 3.45 in staat, doe je het niet zoals het moet", klonk het wat Cruijffiaans cryptisch. "Je moet zijn waar je bent. Maar het is uniek wat ze doet, het hele seizoen trouwens al. Dit is loon naar werken."
Antoinette de Jong erkende bij de NOS dat ze zich cooler voordeed dan dat ze zich van binnen voelde na een voorstelling die ver onder haar normale niveau was geweest. "Het ergste is dat ik niet eens moe ben van de race, maar het lukte me evenmin om de energie uit te krijgen die ik voelde", aldus de Friezin die op plaats acht eindigde, nog achter Carlijn Achtereekte. De onttroonde olympisch kampioene toonde zich wél content over haar prestatie. "Ja, ik ben blij met hoe het ging", verklaarde ze. Achtereekte was 0,16 seconde sneller dan haar teamgenote van Jumbo: 4.02,21, om 4.02,37.
Meer nieuws, het programma, de meeschrijflijsten en de uitslagen van de Olympische Spelen vind je hier
