Iets meer dan een jaar verblijft Wories nu weer in Nederland. Begin april keerde ze terug uit Canada nadat de ijsbaan daar dichtging vanwege de coronamaatregelen. Thuis in Almere hoopte ze gauw weer naar Montréal te kunnen, maar de grens is nog altijd gesloten voor buitenlanders. "De afgelopen jaren kon ik zonder problemen gebruik maken van het toeristenvisum dat een half jaar geldig is. Ik ben nooit zes maanden achter elkaar in Canada geweest vanwege internationale wedstrijden en bezoeken aan Nederland, dan verlaat je het land. Ik heb zelf al geprobeerd om terug te gaan. Nu gaat de KNSB mij helpen om te kijken of ik aanmerking kan komen voor een visum voor topsport." Ondertussen is Wories ook weer hersteld van een enkelblessure die ze afgelopen seizoen opliep. "Ik ben nog aan het opbouwen, maar het gaat alweer een stuk beter."
Op IJsbaan Haarlem begon Wories vorige zomer met lesgeven en kon ze zelf ook kunstschaatsen, maar het waren geen optimale omstandigheden. "Het is te vergelijken met een zwemmer die baantjes trekt in een gewoon zwembad en dan zeggen dat dat trainen is." Met haar coaches in Canada werd er wel een trainingsprogramma gemaakt. "Elke dag in je eentje op het ijs moeten staan is toch anders dan dat schema met jouw coaches kunnen uitvoeren." Haar enkelblessure gooide vervolgens roet in het eten bij de eerste wedstrijd in december. Wories startte op de Winter Star in Minsk om vormbehoud te tonen, maar moest zich afmelden voor de vrije kür. Waar de zesvoudig Nederlands kampioene normaal gesproken altijd doorging, nam ze nu rust. De Challenge Cup in februari kwam ook nog te vroeg. "Ik heb eigenlijk geen seizoen gehad."
Vuur
Lindsay van Zundert voldeed in Den Haag aan de WK-kwalificatie en mocht daardoor namens Nederland naar de WK in Stockholm. De 16-jarige Etten-Leurse werd zestiende in het eindklassement en kreeg twee dagen na het toernooi te horen dat die prestatie goed genoeg was voor een olympisch startbewijs voor Nederland. Eerder lag de grens voor sportkoepel NOC*NSF nog bij een plek in de top-12. Wories dacht ook dat het ticket weer niet gehaald was. "Ik ben blij en trots dat er dit jaar echt is gekeken naar de kunstrijder zelf en of Nederland op basis daarvan een ticket verdient", aldus Wories. "Het is een jarenlange strijd geweest. Dit startbewijs laat zien dat er stappen zijn gemaakt richting het kunstschaatsen. Dat vind ik heel mooi en geeft mij veel vertrouwen."
"Ik heb er veel alleen voor gestaan, ben tegen deuren aangelopen en heb moeten vechten", vervolgt de 24-jarige kunstschaatsster. "Wij hebben nooit een uitzondering gekregen, maar moesten altijd precies aan de eisen voldoen. Je gaat zo'n grote wedstrijd toch met een ander gevoel in als je van tevoren weet: ik móét die klassering halen. In Boston heb ik in 2016 ook een goed WK gereden, in een vol stadion, waarop ik de finale heb gehaald (Wories werd 22e, red.). Er zijn meerdere rijders geweest die dit pad voor anderen mogelijk hebben gemaakt. Ik heb respect voor hoe Lindsay het WK heeft geschaatst. Niemand kon om deze prestatie heen."
Mooiste verrassing
Om zelf in aanmerking te komen voor het enige Nederlandse startbewijs moet Wories komend seizoen boven zichzelf uitstijgen. NOC*NSF heeft twee top-12-noteringen (gelijk aan 186 punten) op aangewezen wedstrijden als eis gesteld voor een intern selectieproces. De gedachte erachter is dat die Challengers minder sterk bezet zijn dan een WK. Wories zette begin februari 2020 haar persoonlijk record van 160,87 punten neer op de Bavarian Open in Oberstdorf. "Die punten zijn haalbaar. Een ander is het gelukt, dus ik kan dat ook. Net als elk jaar moet ik mezelf gewoon verbeteren", klinkt het nuchter. "Ik wil op ieder vlak vooruit gaan. De voorbereiding stopt nooit, maar de trainingen en wedstrijdplanning zijn nog onduidelijk. Het vuur brandt nog altijd, ik wil die Spelen halen. Het is niet voor niks dat ik al twintig jaar schaats."
In het persoonlijke leven van Wories heeft haar noodgedwongen jaar in Nederland wel wat moois opgeleverd. Ze kreeg een relatie met (rol)kunstschaatser Tyler ter Meulen en werd eind april ten huwelijk gevraagd op het strand van Wijk aan Zee. "Ik ken Tyler al jaren en we waren gewoon vrienden. Sinds ik terug ben, zijn we closer geworden. Ik heb steun bij hem gevonden en hij ook bij mij. Het bleek een goede match te zijn. Dit aanzoek kwam onverwachts, maar ik had al het plan om weer terug te gaan en op deze manier wil Tyler laten zien dat hij altijd achter mij staat. Het was de mooiste verrassing die ik had kunnen krijgen en als het goed zit, zit het goed."
Als Wories terug kan naar Canada zal Ter Meulen (24) in Nederland blijven. Naast zijn eigen topsportcarrière geeft hij ook (rol)kunstschaatsles en hij is steunfractielid in Zaanstad. "Ja, ik ga alleen. Het is een strijd die ik zelf ben begonnen, dus die moet ik ook zelf eindigen. Met hem wel naast mij, maar op afstand. De bruiloft duurt ook nog even, dat komt pas over twee jaar." Samen met haar beste vriendin Daisy heeft de geboren Almeerse wel gelijk bruidsjurken gepast. "Trouwen is echt een droom. Ik kijk al van jongs af aan naar Say Yes to the Dress. Dat vind ik een geweldig tv-programma en ik ken alle afleveringen. Daar ben ik niet echt trots op hoor, haha. Zo'n passessie is iets wat wij altijd al wilden doen en nu kan dat eindelijk, dus meteen gepland!"
