Krol reed in Thialf een vrijwel vlekkeloos toernooi. Hij begon de vierkamp met een persoonlijk record op de 500 meter (34,90), deelde vervolgens een 'mokerslag' uit op de 1000 meter (1.07,49) en bleef ook na een iets mindere 500 meter (35,30) aan de leiding in het klassement. Met zijn favoriete afstand voor de boeg kon Krol de Europese titel bijna niet meer mislopen. "Ik wist welke tijd ik moest rijden, maar ik probeerde daar niet te veel mee bezig te zijn. Dat is iets wat ik de afgelopen jaren heb geleerd door sportpsychologie", geeft Krol aan.
Met een tijd van 1.08,02 op de afsluitende 1000 meter was hij weliswaar een halve seconde langzamer dan tijdens zijn eerste manche, maar het was ruim voldoende om zich voor het eerst in zijn carrière tot Europees kampioen sprint te kronen. "Ik ben hier ongelooflijk blij mee. Ik had nooit gedacht dat ik een sprinttoernooi zou kunnen winnen, dus dat het me nu gelukt is, vind ik supergaaf", glundert Krol, die zichzelf nog niet meteen een rasechte sprinter wil noemen. "Al is dat misschien gek om te zeggen als je net gewonnen hebt."
Hij doelt daarmee op zijn 500 meter, die volgens hem niet in zijn comfortzone ligt en niet goed genoeg is om het de echte sprinters moeilijk te maken. Daarnaast omschrijft hij het rijden van een sprintvierkamp als 'lastig'. "Het is niet mijn grootste hobby. Je bent de hele tijd aan het rekenen, ziet continu de verschillen en moet ineens in de laatste rit tegen de snelste man op de 100 meter. Nee, dat was voor mij geen pretje", aldus Krol, die echter niet uitsluit vaker een sprintvierkamp te gaan rijden. "Het WK Sprint zou ik graag een keer willen rijden."
Loodzwaar
Het had zelfs niet veel gescheeld of Krol was dit weekend helemaal niet van de partij geweest. De Deventernaar twijfelde of hij tijdens het WK Kwalificatietoernooi een 500 meter zou rijden, omdat het niet de ideale voorbereiding zou zijn voor zijn 1000 en 1500 meter. In een seizoen waarin de wedstrijden sowieso al schaars zijn, besloot hij de 500 meter toch maar in zijn programma op te nemen. "Natuurlijk had ik me graag willen plaatsen, maar als het niet was gelukt, was het ook oké geweest", is Krol eerlijk.
Samen met Dai Dai N'tab streed hij bij het WKKT om het laatste startbewijs voor het EK Sprint. Na de snelle 500 meter van N'tab kreeg Krol de loodzware taak om op de kilometer onder de 1.07,5 te rijden. Met een razendsnelle 1.07,36 pakte hij op indrukwekkende wijze het laatste ticket. "Ik vond het al supergaaf dat ik mee mocht doen, zag het als een extraatje. Het EK was helemaal geen hoofddoel, maar als je dan de kans krijgt om een titel te pakken, laat je die niet zomaar liggen. Nee, dit is iets wat ik niet snel zal vergeten!"
Ploeggenoot Hein Otterspeer behield met de vierde tijd op de 1000 meter (1.09,08) de tweede plek in het eindklassement. Voor Otterspeer was het zijn eerste medaille op een internationaal kampioenschap sinds het WK Sprint in 2015. Het brons ging naar Joel Dufter, die op de afsluitende 1000 meter de derde tijd reed (1.08,93). Tweevoudig kampioen Kai Verbij, die zaterdag zijn titelkansen verspeelde, reed in de tweede manche van de 500 meter veruit de snelste tijd (34,58). Op de 1000 meter kwam hij niet meer in actie.
