Met een enorme vreugdekreet kwam Otterspeer zondagmiddag over de finish. Zijn 1.08,78 op de tweede 1000 meter is weliswaar niet de snelste tijd, maar het is wel ruim voldoende om voor de derde keer in zijn carrière de krans op te mogen halen. "Ik ben waanzinnig blij en trots. Dit was misschien wel mijn beste toernooi ooit", stelt een dolgelukkige Otterspeer in de catacomben van Thialf. Dat alle toppers dit jaar aan de start verschenen, maakte de overwinning misschien nog wel extra mooi. "Dat ik ze hier allemaal verslagen heb, voelt ontzettend goed."
Volgens Otterspeer was de 'mokerslag' die hij op de eerste 1000 meter van zaterdag uitdeelde de sleutel tot de overwinning. Met zijn 1.07,99 reed hij niet alleen voor het eerst in zijn leven onder de 1.08 in Thialf, maar versloeg hij ook erkende specialisten als Thomas Krol en Kjeld Nuis. "Dit was zo'n race waarvan ik al een hele tijd hoop dat het eruit komt. Ik heb zulke tijden al eens in de trainingen laten zien, maar het is altijd fijn als je die bevestiging ook op het scorebord ziet. Als je dan die 1.07 ziet staan, komt alles er even uit", doelt Otterspeer op zijn oerkreet.
De emoties hebben ook te maken met het verleden, vertelt Otterspeer. Al jaren kampt hij met fysieke ongemakken aan zijn rug, waardoor hij de laatste jaren zelden van zijn eigen kracht kon uitgaan en moest hopen op een goede dag. "Maar negen van de tien keer komt het dan niet uit de lucht vallen", zei hij daar vorige maand al over. Om een einde te maken aan zijn kwetsuur besloot Otterspeer, in samenspraak met zijn coach Jac Orie, naar een specialist in het buitenland te gaan en daar onderging hij een 'pittige behandeling'.
Kreukelzone
Het bleek de juiste zet te zijn, vertelt de boomlange sprinter. "De kreukelzone is uit mijn lichaam gehaald en ik kan mijn kracht weer kwijt op het ijs. Ik zit misschien nog niet op honderd procent, maar ook niet meer op vijftig procent", aldus Otterspeer, die het vertrouwen in zichzelf nooit is kwijtgeraakt. "Ik ben misschien niet altijd de makkelijkste geweest, maar diep van binnen wist ik dat ik dit kon en dat ik de beste van de wereld kon verslaan als alles klopte. Dat heb ik dit weekend wel bewezen."
Otterspeer, die zich dankzij de Nederlandse titel verzekerd heeft van een ticket voor het EK Sprint, kijkt ernaar uit om zijn krachten internationaal te meten en denkt dat hij met zijn huidige vorm een heel eind kan komen. Ook dát heeft hij in het verleden al eens bewezen, getuige zijn zilveren en bronzen medaille op het WK Sprint in 2013 en 2015. "Ik denk wel dat het realistisch is om weer mee te doen. Ik ben nog niet zo vaak zó sterk geweest", beweert Otterspeer, volgens wie zijn teamgenoten daar ook een grote rol in hebben gespeeld.
"Zonder hen had ik hier niet gestaan, dat heb ik ze meteen na mijn race ook gezegd. We hebben een waanzinnig team en een waanzinnige sprinttrein en het is elke dag genieten om met ze te trainen", aldus Otterspeer, die tot slot ook zijn vrouw wilde bedanken. "Ik ben supertrots dat we dit samen hebben gedaan, want ook voor haar was het niet altijd makkelijk. Toen zij mij net belde en feliciteerde, brak ik wel even", besluit hij.
Krol: 'Ga voor het EK Sprint'
Achter Otterspeer gingen de andere podiumplaatsen ook naar een lid van Team Jumbo-Visma. Kai Verbij en Dai Dai N'tab, die afgelopen zomer nieuw bij de ploeg kwamen, pakten het zilver en brons. Thomas Krol, ook rijdend voor Jumbo-Visma, viel met de vierde plek net buiten het podium. De Deventernaar lag na twee afstanden nog op koers voor een podiumplek, maar verspeelde door een val op de tweede 500 meter (de punt van zijn schaats kwam in het ijs terecht) zijn medaillekansen.
Al vallend kwam hij over de streep, maar in plaats van een lage 35'er kwam Krol uit op een tijd van 36,28. "Ik had al een rekensommetje gemaakt: als ik gewoon was blijven staan, was ik in het eindklassement tweede of derde geworden. Dat maakt zo'n val wel extra zuur", baalde Krol, die zich een uur later wist te herpakken en de snelste tijd reed op de 1000 meter. "Daar ben ik wel trots op. Ik was erop gebrand om een snelle 1000 meter neer te zetten en dat heb ik zeker gedaan."
Krol, die voorafgaand aan het toernooi al aangaf dat een sprintvierkamp niet zijn favoriete hobby is, gaat er bij het WK Kwalificatietoernooi alles aan doen om één van de twee overgebleven tickets voor het EK Sprint in Heerenveen veilig te stellen. "Ik denk dat ik daar best kans op maak, aangezien ik dit weekend ook tweede of derde was geworden. Het zou bovendien een mooi extraatje zijn en als je een EK voor je land kan rijden, moet je het zeker doen", aldus Krol.
Ronald Mulder reed het Daikin NK Sprint niet uit. De Zwollenaar, die eerder op de dag nog de 500 meter had gewonnen, mocht van zijn coach Gerard van Velde de afsluitende 1000 meter niet meer rijden. "Mijn sporthart wilde het toernooi heel graag uitrijden, maar Gerard vond het niet verstandig. En dat snap ik ook wel, want ik ben net drie weken geleden geopereerd en dan heb ik op dit moment meer aan rust dan aan mijn lichaam kapot maken. Eind december is voor mij belangrijker."
