De eerste drie seizoenen in de Topdivisie waren voor Van der Tuin vooral aanpoten en wedstrijdhardheid opdoen. Een top tien-notering op kunstijs zat er in die seizoenen nog niet in, maar op natuurijs lukte het hem vorig seizoen wél. Bij het Criterium op de Weissensee zag hij zijn naam terug op plek negen en ook bij het KPN Open NK en de Alternatieve Elfstedentocht was hij dicht bij de top tien (beide keren twaalfde). Die klasseringen bleken een eyeopener voor de rijder van Team Bouwselect. "Na die wedstrijden dacht ik: hee, het kan dus wel. Natuurijs past weliswaar meer bij mijn rijstijl als doordouwer, maar ook op snellere banen als Thialf gaat het steeds beter."
Bij de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen liet Van der Tuin meteen zien dat de prestaties op de Weissensee hem een flinke boost hadden gegeven. Op de Jaap Edenbaan in Amsterdam zat hij in de beslissende kopgroep en kwam uiteindelijk knap als zesde over de streep. Dat het die wedstrijd 'relatief' makkelijk ging, had verbaasde hem behoorlijk. Hij nam het zelfvertrouwen mee naar de volgende wedstrijden en bij de zesde KPN Marathon Cup in Alkmaar mocht hij er een nieuwe top tien-notering bijschrijven. Hij werd achtste na twee keer in de beslissende kopgroep te zitten.
"Ik heb nu het vertrouwen dat ik elke wedstrijd mee kan doen", vervolgt de in Groningen woonachtige schaatser. "Het is dus geen toeval meer; je moet er gewoon hard voor rijden." Van der Tuin heeft de afgelopen zomer aan zijn hardheid gewerkt door veel te wielrennen. Hij fietste altijd al veel in de zomer, maar deze zomer pakte hij ook regelmatig wedstrijden mee. "Dat is toch net even anders dan trainen. De hoge intensiteit en de hardheid van die wedstrijden neem je weer mee naar het schaatsen. Als je dan ook goed gaat schaatsen, kun je er gebruik van maken en zie je dat het resultaat naar je toekomt."
Geen kopman
We spreken Van der Tuin na afloop van de marathon in Breda, waar hij als zeventiende over de streep kwam. Niet slecht, maar na twee eerdere top tien-noteringen had Van der Tuin meer verwacht, zeker omdat het een zware afvalkoers was. Hij sprong geregeld mee, maar net op het moment dat hij moest herstellen van zijn inspanningen vertrok er een vrij grote groep. Teamgenoot Jouke Hoogeveen zat daar wel bij en dus werd Van der Tuin aangewezen om te knechten. "We rijden niet met een kopman, we rijden allemaal met elkaar en voor elkaar. Degene die in de koppositie zit, wordt geholpen. Gelukkig kon ik Jouke in de finale nog van dienst zijn en reed ik de wedstrijd nog goed uit. Maar ik zag het liever anders, haha."
Het zegt alles over de ontwikkeling van Van der Tuin, die niet meer genoegen neemt met een klassering in de top twintig. "Ik voel me fysiek sterker, kan het niveau beter aan en kan beter tempo's rijden. Ik koers steeds meer van voren en dat geeft voldoening", aldus Van der Tuin, die inmiddels wel begrijpt waarom hij aanvankelijk niet meteen het niveau van de toppers aan kon. "Je ziet vaak dat het wat langer duurt. Je hebt gewoon jaren nodig en dan wordt de motor uiteindelijk groter. De toppers trainen al jaren op niveau, nu probeer ik dat niveau aan te raken. Ik proef het al een beetje, alleen is het nog niet stabiel genoeg."
Voor Van der Tuin is het behalen van een podiumplek voor hemzelf én voor de ploeg elke keer een doel, maar het is niet altijd even realistisch, zegt hij. In een massasprint acht hij de kans klein dat iemand van Bouwselect op het podium kan komen; in een kopgroep is de kans daarentegen een stuk groter. "Vorig seizoen hebben we een paar keer op het podium gestaan. We zijn sterk genoeg om dat te evenaren. We moeten er elke wedstrijd vol voor gaan en dan zien we het wel."
Ryptsjerksterpolder
Van der Tuin begon op jonge leeftijd al te schaatsen. Samen met zijn ouders, broer, zusje en vrienden was hij geregeld te vinden op de Ryptsjerksterpolder in Friesland. Vooral voor de lol, al had hij wel de drive om er meer uit te halen. Hij voetbalde er ook naast, maar op zijn vijftiende besloot hij fanatieker te gaan schaatsen. Al vrij snel merkte hij dat het schaatsen van marathons hem beter lag dan langebaanschaatsen. "Ik begon bij de C1 en na één jaar in de B's te hebben gereden, kwam ik al in de A's terecht. Ja, dat ging heel snel."
Naast het schaatsen is Van der Tuin student aan de Hanzehogeschool in Groningen. Hij zit inmiddels in zijn vierde jaar van de studie Sportkunde en hoopt dit jaar zijn afstudeerstage af te ronden. Natuurlijk zou hij graag betaald willen worden van zijn sport, maar als dat niet kan, dan gaat hij 'gewoon' aan het werk. "Het is wel een mooi doel. Als ik het marathonschaatsen kan combineren met langebaanschaatsen, zou ik dat zo doen", aldus Van der Tuin, die nog nooit een 10 kilometer heeft gereden. "Dat zou me wel moeten liggen als stayer. Misschien volgend jaar!"
Zijn droom is – net als elke andere marathonschaatser – ooit eens de Elfstedentocht te rijden. Mocht 'ie er komen, dan wil hij ook vooraan meedoen. "Dan heb ik het over de top tien. En een podiumplek en een top tien-notering liggen dicht bij elkaar. Als je fit bent, doe je mee."
