Na de eerste twee afstanden leek het er nog niet op dat de jonge Fries zou gaan meestrijden om de medailles. De juniorenkampioen van 2018 had enkel op de 1500 meter met de achtste plaats slechts een schamel puntje bemachtigd. Dat het in shorttrack ook zomaar snel om kan slaan, bleek op de 1000 meter. Door een toevoeging en een penalty voor Jasper Brunsmann, door wie hij in leidende positie gehinderd werd, mocht hij korte tijd later aantreden voor de finale.
Als eenling stond hij daar tussen vier ervaren mannen uit de Nationale Trainingsselectie van bondscoach Jeroen Otter. Tegenover World Cup-gangers Daan Breeuwsma, Itzhak de Laat, Dennis Visser en Dylan Hoogerwerf wachtte hij in eerste instantie in laatste positie. "Dennis en Dylan waren met elkaar in gevecht en daar kon ik van profiteren. Toen lag ik ineens derde", zegt Roes met enige verbazing in zijn stem.
Hoewel het rijden tegen de ervaren mannen hem zeker niet tegenviel, was het wel even wennen aan het niveau. "Ik probeerde Itzhak nog in te halen, maar hij sneed de bocht pas laat aan, waardoor ik een ruimere bocht moest rijden. 'Deep Track' noemen we dat", klinkt het uit de mond van Roes, die vorig jaar lang moest herstellen van diverse blessures. "Zo'n actie is best moeilijk om te doen, maar als je het goed uitvoert, heeft je tegenstander het lastig om er nog langs te komen."
Snode plannen
Na zijn bronzen medaille had hij ineens de podiumplaatsen in zicht. Daarvoor moest hij de afsluitende superfinale zien te winnen en daarbij Brunsmann en Hoogerwerf ver genoeg achter zich houden. De hoogste tijd dus om een complotje te smeden met de concurrentie. "Ik vroeg Bram (Steenaart, red.) en Friso (Emons, red.) of ze wilden samenwerken. Dat wilden ze alleen niet, dus moest ik zelf maar wat bedenken."
Na de eerste schermutselingen te hebben afgewacht, sprong hij na de tweede tussensprint weg uit het peloton. "Ik wist dat ik na de sprint moest gaan, want dan valt het meestal weer even stil. Mijn topsnelheid ligt toch wat lager dan die van de top, dus dat was het moment om het te proberen."
Het plannetje dat Roes uiteindelijk bedacht, werkte perfect. Er komt niet direct reactie op de versnelling van Roes en er ontstaat een gat. Friso Emons zet wel de achtervolging in, maar komt er in de slotronde niet meer voorbij. "Het werd wel zwaar hoor, die laatste rondes. Ik raakte flink in de verzuring, maar het lukte. Ik ben superblij!"
Reis naar Canada
Met een succesvol debuut bij de senioren staat de komende weken een terugkeer naar het juniorencircuit op de planning. Want Roes reed afgelopen weekend niet alleen het NK bij de senioren mee, in de ochtenduren probeerde hij zich te plaatsen voor het WK bij de junioren (25-27 januari). De vermoeidheid was zeker aanwezig, maar met overwinningen op de 1000 en 1500 meter op zak kan hij de vliegtickets naar Canada gaan boeken.
Samen met Bram Steenaart en zijn teamgenoten Jens en Melle van 't Wout mag hij zich ook opmaken voor de relay. In zijn laatste jaar als junior kijkt hij er enorm naar uit om voor het eerst een WK te rijden. "Ik moet het wel van de lange afstanden hebben, dus het is mooi dat ze nu meer focus op de individuele afstanden hebben. Ik heb er in ieder geval zin in."
