Na dag één stond Pedersen in het klassement 0,38 seconde achter op Roest. Op de 1500 meter deelde de Noor zondagmiddag een flinke tik uit naar de concurrentie. Met een tijd van 1.48,33 boog hij zijn achterstand om in een voorsprong van bijna acht seconden. Roest kwam in de voorlaatste rit van de tien kilometer in actie en moest een tijd neerzetten (13.44,94) voor Pedersen en Kramer.
Comfortzone
In de laatste rit leek de 25-jarige Noor op rozen te zitten. Na 6500 meter ging het echter mis: bij het uitkomen van de bocht haakte hij zichzelf en gleed op zijn buik over de baan. "Ik weet eigenlijk niet wat er gebeurde. Het ging heel snel en opeens lag ik in de kussens", zegt de terneergeslagen Pedersen. "Ik kwam ook hard tegen de boarding aan dus was een beetje in de war. Mijn bril raakte ik kwijt omdat ik mijn hoofd heb gestoten. Het lukte om weer op te staan en door te schaatsen." Pedersen kon zich de laatste keer dat hij viel niet herinneren.
Na afloop zocht hij naar woorden om zijn gemoedstoestand te beschrijven. Best wel verdrietig, noemde de Noor het met een gevoel voor understatement. Ook Kramer kon zijn gevoel moeilijk omschrijven. "Het is niet mijn comfortzone. Dit ben ik niet gewend, zeker niet op allroundtoernooien. Het is even slikken ja. Misschien ben ik in mijn carrière te weinig uit mijn comfortzone geweest. Als ik hier het ijs opstap, is het een gekkenhuis en natuurlijk geniet je daar van. Maar ik kom hier gewoon om te winnen. Zo simpel is het. Je moet fit zijn en dat ben ik al een tijdje niet. Ik knok elke keer voor wat ik waard ben maar ik heb niet meer", aldus de negenvoudig wereldkampioen.
Wat er precies met hem aan de hand is, weet Kramer niet. De kopman van Team LottoNL-Jumbo wil er ook liever niet over praten omdat hij er naar eigen zeggen niet genoeg van af weet. Na afloop van zijn olympische 10.000 meter, waarop hij teleurstellend als zesde eindigde, ging het voornamelijk over zijn linkerafzet. "Die slag is een symptoom van het probleem, niet de oorzaak", zegt Kramer nu. "Wat wel de oorzaak is, kan ik op dit moment niet zeggen. Zelf heb ik ook geen idee. Iedereen wil snel duidelijkheid. Als het makkelijk was geweest, hadden we het allang gefikst."
Verloren
Goud verliezen door een bizarre samenloop van omstandigheden, daar weet de 31-jarige Fries alles van. "Ik heb ze zwaarder meegemaakt denk ik. Ik heb geen medelijden, het is zoals het is. Het is natuurlijk een klotesituatie maar it's all in the game. Patrick legt een goede tijd neer, houdt de druk erop dus kon Pedersen 'm niet laten vieren. Ik heb nog even gedacht om er vol overheen te kletsen, dan zou ik podium rijden."
"Maar ik had al heel snel door dat Pedersen toch weer naar mij toe trok en toen dacht ik nu moet ik gewoon stoppen. Ik ga hem niet aan het kampioenschap helpen als Patrick op plek één staat." Op de tien kilometer eindigde Kramer uiteindelijk op de zesde plaats, in het klassement belandde hij net naast het podium. Voor het eerst sinds 2006 verloor hij het WK Allround.
"Ik was vooral bij de start verrast want Sven ging totaal niet met mij mee", zegt Pedersen. "Toen ik viel dacht ik dat ik heel moe zou zijn maar ik kreeg weer wat energie terug en kon hem op het eind nog pakken. Maar het maakte niet meer uit. Het goud was toch verloren."
Een vijfde plek op de 10.000 meter was voor Pedersen nog genoeg voor het zilver in de eindklassering. "Het is vreemd om tweede te worden met een val. Het zegt alles over mijn weekend en de goede races die ik heb gereden. Ik probeer er wat positiefs van te maken. Maar ik denk niet dat ik mezelf kan vergeven. Het is een treurig moment voor het hele team. Hier werken we al die jaren hard voor en ik was er zo dichtbij."
Lees hier alles over het WK Allround.
