Tientallen kilometers lang maakte Bart Mol jacht op koploper Erik Jan Kooiman. Hij strandde in het zicht van de haven. Zeventien seconden bedroeg uiteindelijk het kleinste verschil. Niet veel, maar zeventien seconden te veel voor Mol. "k ben hier al tweede geweest, derde geweest. Dan wil je rijden voor die overwinning, wil je bovenop dat podium staan."
Niettemin drong bij Mol wel het besef door dat die tweede plek waarschijnlijk het hoogst haalbare was. "Denk ik wel. Ik kon echt niet harder. Ja, ik kwam ietsje dichterbij, dus ik ging iets sneller dan Kooiman. Maar hij was gewoon te ver voor. Zeventien seconden, tjonge. Echt balen."
Maar de man van AB Vakwerk besefte ook dat hij zichzelf amper iets kon verwijten. "Ja, misschien had ik eerder moeten gaan. Of misschien had ik nog net ietsje harder moeten rijden. Het had gewoon een rondje langer moeten duren, maar ja, ik was ook echt wel naar de kloten. Tweehonderd kilometer is echt wel een eind, en dan eindig ik wéér als tweede."
Aansluiting
En dan te bedenken dat Mol zich ook nog flink inspande voor de ploeg. Want het was de Noord-Hollander die mede verantwoordelijk was voor de aansluiting van Frank Vreugdenhil in de kopgroep. Hij haalde Vreugdenhil op en reed hem naar voren. "Die hulp van het team had ik even nodig", stelde Vreugdenhil. "Ik was binnen ons team wel de man voor deze wedstrijd, maar het zag er niet naar uit dat het mijn dag was. Uiteindelijk kon ik toch nog voorin rijden."
Vreugdenhil ging in de laatste ronden solo op avontuur, op zoek naar Mol en op zoek naar Kooiman. Die achtervolging bracht hem uiteindelijk de derde plaats. Meer zat er niet in. "Je kunt wel van alles willen, maar dit is wel koers. Kooiman was gewoon weg. We hebben alles gedaan om hem terug te halen en dat is niet gelukt. Ach, als ik zie uit welke situatie ik terugkwam, en dan nog het podium haal, dan moet ik hier tevreden mee zijn."
