Vanaf het startschot ging het aan bij de dames. Janet Beers, Sara van Vliet en Sharon Hendriks pakten in de eerste ronde al een voorsprong op het peloton. Na zestig kilometer kregen de dames gezelschap van zeven achtervolgsters waaronder Lisa van der Geest, Margo van de Merwe, Carien Kleibeuker, Demi van Benthem en Imke Vormeer. Een paar ronden later lagen alleen Van der Geest en Kleibeuker nog op kop en zij breidden hun voorsprong uit tot bijna vier minuten.
Het duo leek na 140 kilometer de winst onderling uit te gaan vechten, maar tien kilometer later was het gehele peloton ineens bij elkaar. Van der Geest viel uit met kramp in haar hamstring en Kleibeuker liet zich terugzakken. Alles stond weer op nul. Blijven wachten, had Anne Tauber zich voorgenomen. "Het was wel spannend", vertelt ze. "Ik werd best zenuwachtig toen zo'n sterke groep weg was in het begin van de wedstrijd. Even was ik bang dat ik de slag had gemist." De 22-jarige rijdster van iM FARMING lijkt na afloop nog fris, maar schijn bedriegt. "Ik ben echt helemaal kapot maar kan altijd wel kletsen, ha. Mijn rug is helemaal gesloopt."
In het laatste deel van de koers volgde de ene demarrage naar de andere. "Dat was heel mooi voor mij. In het begin heb ik veel aan mijn team gehad. Ik ben zo blij dat ik het af kon maken", zegt Tauber met een stralende lach. Afgelopen seizoen werd ze tweede achter Van der Geest, nu pakt ze winst in de Alternatieve. Die loodzware koers van vorig jaar leerde haar dat wachten loont, en dat is niet altijd makkelijk. "Ik ben gewend om constant aan te vallen en wil altijd werken. Dit is een andere wedstrijd dan op de kunstijsbaan. Ik moest mijn geduld bewaren. Nageltjes bijten!"
Alleen Iris van der Stelt kon antwoord geven op Taubers aanvallen in de slotkilometers. "Ik zei tegen Iris dat we door moesten rijden want we zijn ze kwijt. Met z'n tweeën rijden is gewoon beter, zeker voor mij. Iris zei dat ze niet meer kon, maar je weet het niet." Op het laatste rechte stuk zag de dame uit Oranjewoud geen schaduw meer achter haar, maar hoe groot het gat was met Van der Stelt wist ze niet. "Ik hoorde wel veel aanmoedigingen. Echt heel mooi." Met gebalde vuisten in de lucht passeerde Tauber de finish.
De opmerking van Van der Stelt dat ze niet meer kon, was geen zeker toneelspel zegt de mkbasics.nl-rijdster. "Ik dacht steeds 'ik wil wel overnemen maar dan moet jij eerst wat langzamer gaan want zo kom ik er niet eens overheen'. Het nekkie lag er volgens mij bij iedereen af. Anne was de sterkste vandaag en haar laatste aanval kon ik niet meer pareren. Dat vind ik niet leuk, maar ze heeft 'm hier echt verdiend. Voor mij zal het nog even slikken zijn maar ik verlies liever zo dan dat ik het gevoel heb dat ik het ergens heb laten liggen."
Van der Stelt moest gedurende de wedstrijd steeds schakelen. Eerst kon ze 'achterover leunen' toen Van der Geest nog vooruit was en vervolgens moest ze weer alert zijn om zelf door te rijden. "Dat is het moeilijke van zo'n tweehonderd. Je moet de hele wedstrijd gefocust blijven", zegt Van der Stelt. Na het wegvallen van Van der Geest kwam het in de laatste drie ronden aan op haarzelf. "Natuurlijk gaan ze me proberen uit te spelen, dat snap ik ook. Elma (de Vries) heeft een hele felle aanzet, die was vandaag killing voor mij. Ik denk dat ik in het begin een scheurtje in mijn lies heb opgelopen of iets dergelijks dus ik kon eigenlijk heel lastig aanzetten. Maar je mag gewoon niet stoppen. Daar moet je doorheen. Als ik na vandaag even niet kan schaatsen, is het maar zo maar ik moet dit uitrijden."
Ze heeft dan ook alle lof voor haar ploeggenote Merel Bosma, die voor het eerst de tweehonderd voltooide. "Het was een mooie wedstrijd maar ik had liever net een ander einde gezien, ha. Met nog drie rondjes te gaan, dacht ik 'waarom kijk ik hier soms naar uit, is dit leuk?'. Maar het is een bijzondere wedstrijd en dat maakt het ook wel een van de mooiste. Dan vergeet je die pijn ook weer. Ik sta dit jaar nog niet op het bord, dus ik moet nog door", besluit Van der Stelt lachend.
