"Of ik populair ben? Nou dat weet ik niet hoor", begint Swings bescheiden. "Het is een prachtig kampioenschap geweest en het is geweldig dat de organisatie het gedaan heeft gekregen om met de marathon in het centrum van Oostende af te sluiten, dat is mooi."
Swings begon de koers over 42 kilometer donderdagmiddag voortvarend op kop. Samen met een Franse collega startte hij zijn eerste ontsnapping, al had deze geen lange duur. "We wisselden van kop en toen kreeg ik een tikje. Ik lette niet op en voor ik het wist lag ik op de grond."
Terugvechten
Terwijl de aanmoedigingen hem van alle kanten om de oren vlogen krabbelde Swings op, waarna hij zich vlug weer terug bij het peloton voegde. "Mijn teamgenoten hebben mij terug op snelheid gebracht. Ik hoorde de hele wedstrijd mijn naam en dat geeft veel motivatie, vooral om me na de val terug te vechten. Nu begint het wel te steken, maar tijdens de race voel je de schaafwonden door de adrenaline eigenlijk niet."
Het werd een rappe koers met veel versnellingen waarin Swings vooral tegenstand kreeg van Crispijn Ariëns en de Spanjaard Paxti Peula. In de laatste ronde besloot hij zijn kans te grijpen en het op een eindsprint te zetten. "Ik zag de anderen twijfelen en dacht: dit is een goede kans. Daar heb ik goed gebruik van gemaakt."
De marathon is het enige onderdeel waar Swings op is uitgekomen tijdens het EK in eigen land. Hij besloot het piste- en wegtoernooi aan zich voorbij te laten gaan. "Mijn coach Jelle Spruyt zei aan het einde van het schaatsseizoen al dat ik geen volledig EK zou rijden. Ik begreep dat toen niet, en wilde gewoon starten. Naar mate het WK naderde en ook erna voelde ik toch dat het een volle winter was geweest en ik even rust nodig had. Dat ik alleen voor de marathon heb gekozen blijkt achteraf een goede keuze."
Rustige types
In de weken na het WK in Heerde en Arnhem, waar Swings de wereldtitel pakte op de afvalkoers, heeft hij zich gericht op basiswerk en een eerste trainingsweek op het ijs van Hamar met zijn vrienden van de Noorse nationale ploeg. "Dat was heel fijn. Het is een superleuke en sterke ploeg vol jongens die bij mij passen; rustigere types dan waar ik in Nederland mee in de ploeg zat."
"Daar is natuurlijk ook niets mis mee", voegt hij daar snel aan toe. "Maar ik merk dat ik het nodig heb om me tijdens het schaatsseizoen thuis te voelen, dat is nodig als je zoveel weg bent. Wij hebben veel dezelfde karakters, interesses en werken op dezelfde manier naar een doel toe. Vorig jaar hebben we samen al veel meegemaakt, en dat voel je meteen wanneer je elkaar weer ziet. Ik was afgelopen winter heel blij met hun olympische titel op de team pursuit, en zij voor mijn medaille op de mass start."
Klik hier voor alles over het EK Inlineskaten.
