Luc ter Haar (Bouwselect – De Haan Westerhoff) stierf geen duizend doden toen hij in de finale van de skeelerrace plotseling op kop was komen te zitten met de man die na jaren van anonimiteit weer als een tulp in het voorjaar aan het opleven is: Jordy van Workum. Het was wel spannend. Want ja, als de weg naar de zege slechts een obstakel telt, wil je dat wel afmaken. Maar diezelfde menselijke hindernis voor Ter Haar – Van Workum dus – had als junior ooit een wereldtitel op wieltjes bemachtigd.
Het werd, na een ontsnapping uit de kopgroep van zes man op drie ronden van het einde, snel duidelijk dat het een sprint à deux zou worden. Een onwennige situatie voor beiden, want Ter Haar zegevierde in het verleden een keer in een marathon, terwijl Van Workum het als A-rijder nog nooit tot het podium had geschopt. “Ik wist echt niet wat ik van Jordy moest verwachten. Hij ging er wel voor, zal ik maar zeggen”, vertelde Ter Haar, die in de slotkilometer geen kopwerk meer verrichtte. “Zodat Jordy de sprint moest aangaan. Ik denk dat ik hem er een beetje mee verraste, vervolgens ook door zelf mijn sprint vroeg in te zetten.”
Het bleek de juiste aanpak: hij won afgetekend. “Ik kan me geen betere start van het marathonseizoen wensen”, erkende hij. “Deze competitie is belangrijk voor me. Daarom is het fijn dat we als ploeg een heel goede wedstrijd hebben gereden, die bovendien is beloond met de derde plek op het podium”, besloot Ter Haar, doelend op zijn nieuwe ploegmaat Christian Haasjes die in de spurt van het minipeloton Crispijn Ariëns de baas bleef.
Die jarige Staphorster (22), de winnaar van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, reageerde mogelijk nog gelukkiger dan Ter Haar. Het was vooral de gesmeerd lopende samenwerking tussen de twee die hem trots maakte. “We zijn amper een maandje ploegmaten van elkaar, maar we kunnen elkaar nu al blind vertrouwen. Voor de start hebben we amper twee minuten met elkaar gesproken. Toen we met de kopgroep waren vertrokken, keken we een paar keer naar elkaar. Ondanks dat je door die spiegelende brillenglazen niet veel van andermans ogen ziet, voelden we dat het goed zat. En dat in de eerste marathon samen”, ratelde Haasjes, voor wie er geen betere voorbereiding bestaat op de schaatswinter dan het rijden van skeelermarathons.
Lianne van Loon kan het ook zonder haar sprint
Hoewel de KNSB Marathon Inline Cup niet de hoogste prioriteit heeft voor Lianne van Loon, probeert de alleskunner op wielen wel zoveel mogelijk wedstrijden mee te pakken. “Skeelerraces in Nederland zijn superleuk, zeker wanneer er veel marathonschaatssters op afkomen. Voor mij zijn dit soort wedstrijden erg goede trainingen, helemaal wanneer het me lukt op een manier te winnen die ik niet eerder heb meegemaakt”, sprak de Gouwse, die in de slotfase de restanten van wat een pelotonnetje was geweest achter zich liet om solo naar de meet te snellen.
“Van tevoren bekeek ik de startlijst en dacht ik bij mezelf dat winnen mogelijk was. Alleen, je moet ‘m eerst rijden. Ik ben voorheen een sprinter geweest, daarom was het een uitdaging te proberen alleen weg te komen”, aldus Van Loon die op het podium gezelschap kreeg van twee tieners: Patricia Koot (19) en Sofia Schilder (18). Dankzij de winst is ze ook de eerste leidster in het klassement van de KNSB Cup. Of ze haar positie kan verdedigen? Daar bleef ze het antwoord schuldig op. “Passen de volgende marathons in mijn programma? Dan ben ik er graag bij, maar ik moet een beetje oppassen. Internationale races hebben bovendien voorrang. Dit is mijn vijfde wedstrijdweekend op een rij, ik moet erop letten dat het niet te veel wordt.”
Van Loon verwachtte er in Haaksbergen (17 mei, red.) bij te zijn, de truc special van Hallum (25 mei), waar de vrouwen een koers van zestig kilometer krijgen voorgeschoteld, laat ze aan zich voorbijgaan. Het NK in Poederoijen, begin juli, is ze eveneens van de partij; achter de finale in Oldebroek staat een vraagteken.
Over twee weken treft ze in Haaksbergen de ongenaakbare cupwinnares van afgelopen seizoen, Marijke Groenewoud, die dan terug is van een hoogtestage met Team Albert Heijn Zaanlander. “Dat wordt een heel andere race. Marijke is iemand die voortdurend wil aanvallen en wegrijden van de anderen. Dat vraagt om een andere methode van skeeleren. Het is afwachten wie er dan nog meer aan de start verschijnt. Het kan interessant worden.”
De uitslag van de vrouwen is hier te vinden.
“Weet je, degenen die je in deze races treft, zijn ook de mannen tegen wie je het in de winter opneemt. Dit is het spelletje wat je nu perfect kunt oefenen. Daarnaast is het inlinen ontzettend leuk, zeker wanneer je dat met de gehele ploeg kunt doen.” Haasjes betreurde slechts een ding. “Dat ik geen drie zoenen heb gekregen van de rondemiss… Ach, misschien komen die straks nog”, sprak hij lachend na de huldiging.
De nummer twee van de dag dan: geen spoor van teleurstelling te bekennen bij hem. Een tegenvaller? “Nou, in de laatste marathon die ik voor deze skeelerde (vorig jaar op de slotdag van de driedaagse in Staphorst, red.) stond ik na drie ronden aan de kant. Toen was ik nog een echte langebaanschaatser van die andere ploeg (hij noemde de naam van Jumbo-Visma niet, red.). Het is nu wel anders. Dus ja, ik ben ontzettend blij met dit resultaat”, zei Van Workum, dit seizoen nieuw bij Team Reggeborgh. “Ik word tweede. Dat is voor het eerst bij de A’s. Op de baan van Heerenveen en Rijssen pakte ik onlangs een eerste en een tweede plaats, oftewel: ik heb tot dusver in alle wedstrijden dit voorjaar op het podium gestaan. Beter kan niet, hè.”
Hij nuanceerde zijn woorden even. “Het gaat niet om het resultaat. Meer om het feit dat ik plezier heb, dat ik weer kan doen waar ik lol in heb. Van daaruit volgen de uitslagen wel. Het heeft flink wat moeite gekost om hier weer te geraken. Geeft niets; dat geeft des te meer voldoening. Heerlijk, dat skeeleren. Vandaag tweede, ja. Eerlijk is eerlijk: ik had natuurlijk liever gewonnen van Luc.”
Die zege zal echter niet lang op zich laten wachten.
De uitslag van de eerste marathon bij de mannen staat hier.
