"Dit was meer dan spannend. Op weg naar Thialf zat ik in de auto te janken van de spanning", geeft Ronald na afloop van de bloedstollende strijd eerlijk toe. "Halverwege de middag weet je niet waar je het moet zoeken. Dan is de ontlading misschien wat overdreven, ik probeerde boven het geluid in het stadion uit te komen en volgens mij is dat gelukt", vervolgt hij lachend.
Ploeggenoot Kai Verbij klokte de tweede tijd (34,81) en Jan Smeekens werd derde in 34,87. Dat het aanzienlijk langzamere tijden waren dan Mulder zelf in gedachten had, verbaasde hem: "Ik ga ervan uit dat iedereen hard rijdt, maar dat gebeurde niet. Voor de start dacht ik 'Ronald goed rijden, want dit zijn echt kansen'."
In de laatste rit mocht hij zelf de wedstrijdbaan in voor zijn allesbeslissende 500 meter tegen Hein Otterspeer. "Ik heb een lichte voorkeur voor starten in de buitenbaan, dus dit was niet mijn ideale loting. Maar als je goed in vorm bent, schaats je in beide banen goed. Het nadeel van de laatste rit is dat je van alles mee krijgt, het voordeel is dat je meteen weet waar je aan toe bent."
Mentale training
Krijg je echt álles mee, of kun je jezelf goed afsluiten? "Nee, dat verlang ik ook nooit van mezelf. Het enige wat ik van mezelf verlang, is dat ik me er niet door laat leiden en dat ik bezig blijf met mijn eigen rit. Daar heb ik veel in geïnvesteerd de laatste jaren. We zijn altijd fysiek aan het trainen, maar ook mentaal is heel belangrijk."
"Het zijn kleine dingen die het verschil gaan maken op deze afstand. Ik wil gewoon niks aan toeval overlaten. Ik wil zowel mentaal als fysiek volledig geprepareerd zijn. Of dat het dan is, weet ik niet, maar het heeft mij in elk geval geholpen en het helpt mij nog steeds. Als ik ga twijfelen aan mijn eigen keuzes, dan is het bagage voor jezelf als je hier aan start staat. En dat wil ik niet. Ik hoop het ook mee te nemen in het vervolg van dit seizoen."
DQ Dai Dai
Bezig zijn met de eigen race of niet, de diskwalificatie van ploeggenoot Dai Dai Ntab bleef ook de winnaar van het brons in Sotsji niet onopgemerkt. "Dai Dai is in potentie naast mij misschien wel de grootste sprintkandidaat van Nederland. Je moet er wel staan op zo'n moment. Dit kan ook op de Spelen gebeuren. Als maten train je de hele zomer met elkaar en werk je naar deze wedstrijd toe. Eigenlijk wil je dat drie man van ons team gaan en stiekem hoopte ik natuurlijk dat Michel erbij zat. Al hadden Kai, Dai Dai en ik op papier misschien wel de grootste kans."
Dat Ronald niet net als vier jaar geleden samen met zijn broer aan de start van de 500 meter in PyeongChang verschijnt is desondanks een grote domper: "Michel heeft de slag gemist doordat hij niet naar de wereldbekers mocht. Het was misschien ook iets te veel gevraagd om hem vooraf als een van de drie te zien. Om heel eerlijk te zijn waren zijn wedstrijden daar niet naar. Ik achtte hem zeker als kanshebber omdat hij er, net als ik, als het moet gebeuren ook echt kan staan. Nu helaas net niet."
Trots op Ronald
Michel Mulder keerde in tegenstelling tot zijn broer dan ook verslagen terug van het ijs, maar meldde direct: "Ik ben heel trots op Ronald. Als hij zo rijdt als vandaag kan hij in ieder geval de olympische titel overnemen, dan blijft ‘ie in de familie." Ronald reageert: "Dat vind ik heel lief van hem. Ik ga er alles aan doen. Ik ben wel een van de kanshebbers."
De olympisch kampioen van Sotsji belandde met een tijd van 34.98 op plaats zes, en had meteen na zijn race door dat de Spelen er niet inzaten. "Ik maakte in de laatste buitenbocht een misser en toen was mijn snelheid weg", legt Michel uit. "De spanning ligt er zo hoog bovenop in de hele ploeg. Als je naar de tijden kijkt die gereden worden, behalve die van Ronald dan, dat slaat helemaal nergens op. Ronald is eigenlijk de enige die de spanning echt onder controle had."
"Het is ontzettend zuur. Ik opende snel in 9.65, en dan kom ik normaal gesproken niet uit op een tijd van 34,9. Ik moest van heel ver komen en mis een bredere basis. Dat is mijn grootste fout: dat ik op het NK tegen een pylon ben gereden en dat later ook nog mijn veer brak. Daardoor heb ik de World Cups gemist. Mijn basis ligt nu gewoon op 34,9, dat is wat ik vorige week ook tijdens een trainingswedstrijd reed."
Ergere dingen op de wereld
Alle pijlen waren gericht op de 500 meter, dus wat nu? "Op de 1000 meter alles geven. Dit soort dagen zijn zo moeilijk, je kan eigenlijk alleen maar verliezen. Op dit moment is deze wedstrijd het allerbelangrijkste voor ons, maar we moeten niet vergeten dat er veel ergere dingen zijn op de wereld. We mogen ook heel blij zijn dat we gewoon gezond zijn."
Nalezen wat er allemaal gebeurde op dag twee van het OKT? Klik hier!
