Wat hem ook opviel in het rijtje: “En bijna geen Nederlanders, alleen Sven (Kramer, red.) staat ertussen.” Het wereldrecord 1500 meter, dat al sinds 2011 op naam stond van voormalig wereldkampioen Jinkyu Noh, aanvallen was onder de schaatsers van coach Jeroen Otter onderwerp van gesprek. “Vlad (trainingsgenoot Vladislav Bykanov, red.) en ik hadden het er vorige week al over, maar als je dan in de halve finales staat, doe je het toch niet. Daar is de concurrentie te zwaar voor.”
Onverwachts kwam er in de finale dan toch een mondiale toptijd op de klok. En het was Knegt die in Salt Lake City het wereldrecord met ruim een seconde verbrak (2.07,939). Het was Knegt die de concurrentie compleet op een hoop reed. Tweevoudig olympisch kampioen Jung-Su Lee restte op zeventiende van een seconde het zilver. “Voor mijn gevoel had ik er niet eens echt de benen voor”, reageert Knegt als hij wordt gevraagd naar zijn goede vorm.
‘Buitenom passeren gaat supereasy’
En juist daarin lag misschien wel het geheim van zijn wereldrecordrace. “Anders had ik er in het begin misschien meer energie in gestoken”, aldus Knegt, die pas in het tweede gedeelte van de finale buitenom naar voren kwam. “Nu kon ik aan het eind heel hard schaatsen.”
De toptijd was volgens hem vooral te wijten aan zijn techniek en het geluk om in de juiste race te mogen acteren. Knegt verschool zich lang in het peloton en verschalkte één voor één zijn concurrenten. Buitenom. En daarbij maakte hij meer meters dan zijn concurrenten. “Technisch schaats ik supergoed. Ik glij heel makkelijk en buitenom passeren gaat gewoon supereasy.”
Mooi op het lijstje
Nu heeft Knegt naast Europese titels, wereldtitels en olympisch brons dus ook een wereldrecord in handen. Een bijzondere ervaring voor de nuchtere Fries. “Dat ik het in mij had hoopte ik wel. Maar je moet ook de race treffen”, legt Knegt uit. “Het is mooi dat ik deze aan het lijstje toe kan voegen, maar het is niet iets waar je als shorttracker op aast.”
Trots is Knegt op het resultaat dat hij neerzette met de relayploeg. In de eerste twee wereldbekers zorgde de mannenploeg voor twee keer zilver. En dat terwijl de ervaren Freek van der Wart geblesseerd thuis zit. “Iedereen presteert fantastisch, ondanks dat Freek er niet bij is”, complimenteert Knegt zijn ploeggenoten. “Ik had het gevoel dat we vandaag de aflossing hadden kunnen winnen.”
