In twintig jaar marathonschaatsen op het hoogste niveau maakte Jan Maarten Heideman (42) vaak de gang naar Thialf. Het was nu voor het eerst dat hij de schaatsen thuis kon laten. ’’Ik heb mijn vrouw Esther en mijn drie dochters meegenomen’’, vertelt Heideman. ’’Het was al leuk om een keer zo’n World Cup te zien. Mijn gezin komt wel vaker mee naar de marathon, maar niet naar de langebaan. De rijders die ze altijd op televisie zien, konden ze nu eens in het echt bekijken.’’
Maar in Thialf stond Heideman zelf ook even in het middelpunt van de belangstelling, al is dat iets wat de Oldebroeker liever niet doet. Maar voor het ontvangen van de KNSB-waarderingsspeld in goud ontkwam hij daar niet aan. Dat is een prestigieuze onderscheiding, die op dezelfde dag ook werd uitgereikt aan Olympisch kampioen Stefan Groothuis. Heideman besefte dat zelf ook. ’’Ieder mens is bijzonder en iedereen verdient een speldje. Maar dit stel ik wel op prijs. Het is altijd leuk als zelf uit waardering zoiets krijgt. Dit deed me ook echt wel wat.’’
Maar Heideman heeft dan ook een loopbaan achter zich die zijn weerga niet kent in de marathonsport. Niet zo uitgesproken als Dolle Dries, niet zo opvallend als Erik Hulzebosch. Maar wel twintig jaar presteren op topniveau en al die tijd een voorbeeldig ambassadeur voor de sport. Rond Heideman was nooit iets raars te beleven.
Als hij aan het woord kwam, was dat na één van zijn tientallen overwinningen. En curieus genoeg begon de Oldebroeker dan meestal met de melding dat hij zich aan het begin van de koers ‘verschrikkelijk slecht’ voelde. ’’Maar dan kon ik aan het einde toch nog winnen.’’
Er werd de afgelopen tijd op meerdere fronten stilgestaan bij het afscheid van ‘Heidi’, zoals hij in het peloton steevast werd genoemd. ’’Team Haven van Amsterdam had iets leuks georganiseerd, en bij Leisure World in Dronten waar ik werk, deden ze dat ook. En dan komt dit er nog overheen. Het moet ook niet te veel worden hoor.’’
